توتون ، برده داری و شکل گیری اقتصاد سیاسی جنوب آمریکا : تحلیلی تاریخی
چکیده
این مقاله به بررسی رابطه بنیادین و متقابل میان کشت توتون و ظهور و تثبیت سیستم بردهداری نژادی در مستعمرات انگلیسی آمریکای شمالی و subsequently ایالات متحده میپردازد. استدلال اصلی این است که توتون، به عنوان یک محصول صادراتی سودآور و نیازمند نیروی کار فراوان، نقش کاتالیزور اصلی را در گذار از سیستم خدمتگزاری تحت قرارداد به یک سیستم بردگی مادامالعمر، وراثتی و مبتنی بر نژاد ایفا کرد. این مقاله نشان میدهد که چگونه تقاضای اروپا برای توتون
اقتصاد مستعمرات جنوبی، بهویژه در منطقه چساپیک (ویرجینیا و مریلند)، را در یک چرخه معیوب از تولید، سود، خرید برده و گسترش بیشتر زمینها گرفتار کرد. این فرآیند نه تنها یک اقتصاد، بلکه یک ساختار اجتماعی و سیاسی مبتنی بر سلسلهمراتب نژادی را پایهگذاری کرد که میراث آن برای قرنها بر تاریخ آمریکا سایه افکند. با تحلیل رویدادهای کلیدی مانند قیام بیکن (۱۶۷۶) و تدوین «قوانین بردهداری» (Slave Codes)، این مقاله توضیح میدهد که چگونه بردهداری از یک عمل اقتصادی به یک نهاد قانونی و اجتماعی تبدیل شد که هویت جنوب آمریکا را تعریف کرد.
کلیدواژگان : تاریخ آمریکا، بردهداری، توتون و تنباکو، اقتصاد چساپیک، قیام بیکن، قوانین بردهداری، تجارت فراآتلتیک برده.
مقدمه
ورود بیست و چند آفریقایی به بندر جیمزتاون، ویرجینیا، در سال ۱۶۱۹، اغلب به عنوان نقطه آغاز تاریخ بردهداری در Anglo-America ذکر میشود. با این حال، این رویداد در ابتدا یک اتفاق حاشیهای بود و وضعیت این افراد در ابتدا مبهم بود. تحولی که این رویداد را از یک اتفاق جزئی به یک نظام بنیادین تبدیل کرد، ریشه در خاک حاصلخیز ویرجینیا و تقاضای روزافزون اروپا برای یک محصول خاص داشت: توتون. این مقاله استدلال میکند که ظهور توتون به عنوان «طلای سبز» مستعمرات، عامل تعیینکنندهای بود که سیستمهای کار را شکل داد، مرزهای نژادی را ترسیم کرد و پایههای اقتصادی و اجتماعی جنوبی را برای بیش از دو قرن بنا نهاد.
برای درک این رابطه عمیق، باید فراتر از یک روایت ساده برویم و به تحلیل پویاییهای اقتصادی، تحولات قانونی و پیامدهای اجتماعی بپردازیم. این مقاله در پنج بخش اصلی سازماندهی شده است. بخش اول به ظهور اقتصاد توتون در ویرجینیا و نیاز فوری آن به نیروی کار میپردازد. بخش دوم، گذار بحرانی از خدمتگزاران تحت قرارداد به بردگان آفریقایی را تحلیل کرده و دلایل اقتصادی و اجتماعی این دگرگونی،
با تمرکز بر قیام بیکن به عنوان یک نقطه عطف تاریخی، بررسی میکند. بخش سوم، «چرخه معیوب» را توضیح میدهد که در آن سود حاصل از توتون، تقاضا برای برده را افزایش میداد و بردهداری، به نوبه خود، تولید توتون را تسهیل میکرد. بخش چهارم، پیامدهای گسترده این سیستم بر ساختار اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جنوب را مورد واکاوی قرار میدهد. در نهایت، بخش پنجم، افول سلطه توتون و گذار این سیستم اثباتشده به سمت کشت پنبه را بررسی کرده و در نتیجهگیری، تأثیر ماندگار این دوره را بر تاریخ آمریکا جمعبندی میکند.
۱. طلای سبز ویرجینیا: ظهور یک اقتصاد مبتنی بر توتون
مستعمره جیمزتاون در سالهای اولیه خود با بحرانهای وجودی دستوپنجه نرم میکرد. تلاشهای اولیه برای یافتن طلا یا کشف محصولی سودآور مانند شکر یا نیشکر، همانند مستعمرات اسپانیایی و پرتغالی در کارائیب، با شکست مواجه شد. مستعمرهنشینان با کمبود غذا، بیماریهای همهگیر و درگیری با بومیان آمریکا روبرو بودند و بقا آنها در هالهای از ابهام قرار داشت. شرکت ویرجینیا، که حمایت مالی این مستعمره را بر عهده داشت، به طور فزایندهای ناامید میشد.
نقطه عطف در حدود سال ۱۶۱۲ رخ داد، زمانی که یک کشاورز به نام جان رولف (John Rolfe) موفق به کشت نوعی توتون با دانههای شیرینتر از ارقام محلی و بومی شد. او دانههای توتون ترینداد (Trinidad) را به دست آورده بود و با کشت آن در خاک غنی و آبرفتی حوضه رودخانه جیمز، محصولی با کیفیت بالا تولید کرد که ذائقه اروپایی را به خود جذب کرد. توتون، که در آن زمان در انگلیس یک کالای لوکس و محبوب در میان اشراف بود، به سرعت به یک کالای عمومی تبدیل شد. تقاضا برای توتون ویرجینیا به شدت افزایش یافت و به زودی، این محصول به اصلیترین صادرات مستعمره تبدیل شد.
این موفقیت اقتصادی ، چالشی جدید و بسیار بزرگتر را به همراه داشت: نیاز به نیروی کار. کشت توتون یک فرآیند بسیار کاربر بود. از آمادهسازی زمین در بهار تا کاشت جوانهها، وجین علفهای هرز در طول تابستان، چیدن برگها در پاییز و خشک کردن و آگهی کردن آنها در انبارهای خاص، همگی به کار مداوم و دقیق نیاز داشتند.
یک خانواده کوچک نمیتوانست مقدار قابل توجهی از زمین را زیر کشت بردارد تا به سودآوری برسد. برای بهرهبرداری حداکثری از زمینهای وسیع ویرجینیا، مزرعهداران به حجم عظیمی از نیروی کار ارزان نیاز داشتند.
در این مرحله، منبع اصلی تأمین نیروی کار، «خدمتگزاران تحت قرارداد»
(Indentured Servants)
بودند. این سیستم عمدتاً از جوانان فقیر انگلیسی تشکیل میشد که با پذیرش یک قرارداد، هزینه سفر خود به مستعمرات را پرداخت میکردند. آنها متعهد میشدند برای یک دوره مشخص، معمولاً بین چهار تا هفت سال، برای صاحب زمینی که هزینه او را پرداخته بود، کار کنند. در پایان دوره قرارداد، آنها آزاد میشدند و گاهی «حق آزادی» (freedom dues) شامل مقداری زمین، غذا یا ابزار دریافت میکردند.
در دهههای ۱۶۲۰ و ۱۶۳۰، هزاران خدمتگزار تحت قرارداد به ویرجینیا و مریلند آمدند تا در مزارع توتون کار کنند. این سیستم در کوتاهمدت برای مزرعهداران و شرکت ویرجینیا پاسخگو بود، اما با گذشت زمان، مشکلات ذاتی آن آشکار شد. نرخ مرگومیر در میان این خدمتگزاران به دلیل بیماریها، شرایط سخت کار و تغذیه نامناسب بسیار بالا بود. بسیاری از آنها قبل از پایان دوره قرارداد خود میمردند و سرمایهگذاری مالکان را هدر میدادند.
آنهایی که زنده میمانند، پس از چند سال آزاد میشدند و به رقابت برای مزرعهداران تبدیل میشدند. علاوه بر این، آنها دارای برخی حقوق قانونی بودند و در صورت بدرفتاری شدید میتوانستند به دادگاه شکایت برند. این سیستم پایدار نبود و اقتصاد رو به رشد توتون به دنبال راهحلی دائمیتر و کنترلشدهتر برای تأمین نیروی کار خود بود.
۲. گذار از خدمتگزاری تحت قرارداد به بردگی مادامالعمر: دلایل اقتصادی و اجتماعی
گذار از سیستم خدمتگزاری به بردهداری یک فرآیند تدریجی بود که در نیمه دوم قرن هفدهم شتاب گرفت. این دگرگونی نتیجه تعامل چندین عامل اقتصادی، دموگرافیک و اجتماعی بود که نقطه اوج آن در رویدادی به نام قیام بیکن (Bacon’s Rebellion) در سال ۱۶۷۶ تجلی یافت.
الف) دلایل اقتصادی و دموگرافیک:
همزمان با افزایش مشکلات سیستم خدمتگزاری، تجارت بردهداری آفریقایی در حال گسترش بود. تجار انگلیسی، به رهبری شرکت سلطنتی آفریقا
(Royal African Company)
به طور فزایندهای آفریقاییها را به مستعمرات انگلیسی در کارائیب و آمریکای شمالی میفروختند. برای مزرعهداران بزرگ ویرجینیا، بردهداری مزایای اقتصادی واضحی نسبت به خدمتگزاری داشت :
۱. بردگی مادامالعمر و وراثتی: یک برده تا آخر عمر خود متعلق به مالک بود و مهمتر از آن، فرزندان او نیز به صورت خودکار برده میشدند. این ویژگی، سرمایهگذاری اولیه برای خرید یک برده را به یک دارایی بلندمدت و خودافزا تبدیل میکرد.
۲. کنترل کامل و عدم وجود حقوق: بردهها به عنوان یک «ملک شخصی» (chattel) در نظر گرفته میشدند و هیچ حق قانونی، حق مالکیت یا حق حرکت نداشتند. مالکان میتوانستند از طریق خشونت فیزیکی و قوانین سختگیرانه، کنترل مطلقی بر آنها اعمال کنند.
۳. پایداری نیروی کار: برخلاف خدمتگزاران که پس از چند سال آزاد میشدند، نیروی کار برده دائمی و قابل پیشبینی بود و به مزرعهداران اجازه میداد تا برای بلندمدت برنامهریزی کنند.
ب) قیام بیکن (۱۶۷۶) به عنوان نقطه عطف سیاسی-اجتماعی:
در دهه ۱۶۷۰، تنشها در ویرجینیا بالا گرفته بود. مزرعهداران فقیر، عمدتاً خدمتگزاران سابق که در زمینهای حاشیهای و ناکارآمد زندگی میکردند، از مالیاتهای سنگین، سیاستهای حمایتی دولت از ثروتمندان و ناتوانی در کسب زمینهای جدید ناراضی بودند. همزمان، درگیری با قبایل بومی بر سر زمینهای غربی نیز تشدید شده بود.
در این شرایط، ناتانیل بیکن (Nathaniel Bacon)، یک مزرعهدار ثروتمند اما ناراضی، رهبری یک شورش مسلحانه را علیه حاکم ویرجینیا، ویلیام برکلی، به دست گرفت. آنچه این قیام را برای طبقه حاکم ترسناک کرد، ماهیت ائتلاف آن بود. نیروهای بیکن از سفیدپوستان فقیر، خدمتگزاران تحت قرارداد فراری و دهها برده آفریقایی تشکیل شده بودند. این اتحاد موقت بین طبقات فرودست سفید و سیاه، خطر یک انقلاب گسترده را به نمایش گذاشت و نشان داد که تفاوتهای نژادی به خودی خود نمیتوانست طبقات تحت ستم را از هم جدا کند.
سرکوب خونین این قیام، درس عمیقی به الیت مزرعهدار ویرجینیا داد. آنها به این نتیجه رسیدند که برای جلوگیری از تکرار چنین اتحادی، باید یک دیوار نژادی محکم و غیرقابل عبور بین سفیدپوستان فقیر و بردگان سیاهپوست ایجاد کنند. راه حل این بود که با اعطای امتیازات کوچک به سفیدپوستان فقیر (مانند حق رأی، مالکیت زمینهای کوچک و برتری قانونی) آنها را در یک اتحاد نژادی با ثروتمندان در برابر بردگان قرار دهند.
این استراتژی، نژادپرستی را به یک ابزار سیاسی قدرتمند برای تقسیم طبقات فرودست و تثبیت قدرت الیت تبدیل کرد.
ج) تدوین قوانین بردهداری (Slave Codes):
پس از قیام بیکن، مجلس مستعمره ویرجینیا شروع به تدوین مجموعهای از قوانین سختگیرانه کرد که هدف آن رسمی کردن و تثبیت سیستم بردهداری نژادی بود. نقطه اوج این تلاشها، تصویب «قوانین بردهداری ویرجینیا» در سال ۱۷۰۵ بود. این قوانین که به الگویی برای سایر مستعمرات جنوبی تبدیل شد، به صراحت تفاوتها را مشخص میکرد :
* بردگان به عنوان اموال شخصی (real estate) تعریف میشدند و میتوانستند خرید و فروش شوند، به عنوان وثیقه استفاده شوند یا در ارث به جا مانده شوند.
* ازدواج بین بردگان به رسمیت شناخته نمیشد و فرزندان یک مادر برده، به طور خودکار برده میشدند (قانون *partus sequitur ventrem*).
* بردگان حق داشتن سلاح، حرکت بدون اجازه کتبی مالک، یا برگزاری تجمعات را نداشتند.
* آموزش خواندن و نوشتن به بردگان ممنوع بود.
* قوانین، مجازاتهای شدیدی (شامل شلاق و اعدام) برای بردههای فراری یا آنهایی که علیه مالک خود قیام میکردند، در نظر میگرفت.
این قوانین، بردهداری را از یک رابطه اقتصادی به یک نهاد اجتماعی و قانونی تمامعیار تبدیل کرد که بر اساس نژاد بنا شده بود و هرگونه ابهام در مورد وضعیت آفریقاییها و نوادگان آنها را از بین میبرد.
۳. چرخه معیوب: تقویت متقابل توتون و بردهداری
با تثبیت قانونی و اجتماعی بردهداری، اقتصاد توتون وارد یک فاز رشد انفجاری شد. یک چرخه بازخورد مثبت (و از دیدگاه انسانی، معیوب) میان توتون و بردهداری شکل گرفت که اقتصاد و جمعیتشناسی منطقه چساپیک را برای یک قرن دگرگون کرد.
۱. سود، سرمایهگذاری و گسترش: سود حاصل از فروش توتون در بازارهای اروپایی، سرمایه لازم برای خرید زمینهای بیشتر و، مهمتر از همه، خرید بردههای بیشتر را فراهم میکرد. یک مزرعهدار موفق میتوانست با استفاده از سود خود، نیروی کار خود را چند برابر کند و در نتیجه تولید خود را به شدت افزایش دهد.
۲. افزایش جمعیت برده: در نتیجه این چرخه، جمعیت آفریقایی-آمریکایی در ویرجینیا و مریلند به شدت افزایش یافت. در حالی که در دهه ۱۶۵۰، جمعیت سیاهپوستان تنها درصد کوچکی از جمعیت را تشکیل میداد، تا سال ۱۷۵۰، آنها به بخش عمدهای از جمعیت این مستعمرات تبدیل شده بودند. این رشد عمدتاً از طریق زاد و ولد در خود مستعمرات بود، زیرا سیستم بردگی وراثتی تضمین میکرد که نسلهای آینده نیز نیروی کار رایگان مزارع باشند.
۳. سیستم مزرعه (Plantation System): این چرخه اقتصادی، منجر به شکلگیری یک واحد اجتماعی-اقتصادی جدید به نام «مزرعه» (Plantation) شد. مزارع بزرگ توتون، به مثابه یک دولت کوچک، توسط یک خانواده ثروتمند (الیت مزرعهدار) اداره میشد و صدها برده در آن کار میکردند. این سیستم، نابرابری اقتصادی و اجتماعی شدیدی را ایجاد کرد که در آن ثروت و قدرت در دستان تعداد کمی از خانوادهها متمرکز بود.
۴. وابستگی به تجارت فراآتلتیک: اقتصاد توتون-برده به طور کامل به یک شبکه تجاری جهانی وابسته بود. کشتیهای اروپایی، کالاهای ساختهشده را به آفریقا میبردند، در آنجا بردهها را معامله کرده و به مستعمرات آمریکا (راه میانه) منتقل میکردند. در آنجا، بردهها را در ازای محصولات کشاورزی مانند توتون، شکر و نیشکر میفروختند. سپس این محصولات را به اروپا میبردند (راه بازگشت) تا در چرخه سودآوری قرار گیرند. این مثلث تجاری، موتور محرک رشد اقتصادی اروپا و توسعه مستعمرات بود، اما به قیمت رنج و مرگ میلیونها انسان آفریقایی تمام میشد.
این چرخه معیوب، اقتصاد جنوب را به شدت به یک محصول و یک سیستم کار وابسته کرد و هرگونه تنوع اقتصادی یا پیشرفت اجتماعی را برای دههها مسدود ساخت.
۴. پیامدهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی
سیستم بردهداری که برای پشتیبانی از اقتصاد توتون ایجاد شد، پیامدهای عمیق و ماندگاری بر کل ساختار جامعه آمریکا گذاشت.
الف) ایجاد سلسلهمراتب نژادی و ایدئولوژی نژادپرستی : برای توجیه یک سیستم بیرحمانه، یک ایدئولوژی قدرتمند نژادپرستانه توسعه یافت. این ایدئولوژی که از دین، علم کاذب و فلسفه تغذیه میکرد، استدلال میکرد که سیاهپوستان از نظر ذاتی برتر نیستند، برای بردگی مناسبترند و فاقد هوش و روح انسانی کافی هستند. این ایدهها به طور گسترده در جامعه ترویج داده شدند تا نه تنها مالکان، بلکه سفیدپوستان فقیر نیز این سیستم را بپذیرند و از آن دفاع کنند. این فرآیند، مفهوم «سفیدی» (whiteness) را به عنوان یک هویت دارای امتیازات خاص ایجاد کرد که تمام سفیدپوستان، صرفنظر از وضعیت اقتصادی خود، در برابر سیاهپوستان مشترک بودند.
ب) قدرت سیاسی الیت مزرعهدار : ثروت هنگفتی که از توتون و بردهداری حاصل میشد، به سرعت به قدرت سیاسی تبدیل شد. مزرعهداران بزرگ، کنترل مجلسهای قانونگذاری مستعمرات را در دست گرفتند و قوانینی را تصویب کردند که منافع آنها را تأمین کند. این قدرت پس از استقلال آمریکا نیز ادامه یافت و بسیاری از رؤسای جمهور اولیه و شخصیتهای برجسته سیاسی از این طبقه بودند. این الیت، به شدت در برابر هرگونه تهدیدی برای سیستم بردهداری، از جمله بحثهای مربوط به لغو آن در اوایل قرن نوزدهم، مقاومت میکرد.
ج) عواقب اقتصادی و محیطی: وابستگی شدید به توتون، اقتصاد جنوب را به یک اقتصاد تکمحصولی و آسیبپذیر تبدیل کرد. این وابستگی مانع از توسعه صنعت، زیرساختهای شهری و یک طبقه متوسط بزرگ شد. علاوه بر این، کشت مداوم توتون به شدت به خاک آسیب میزد و منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی آن میشد. این امر، مزرعهداران را به طور مداوم به سمت غرب برای یافتن زمینهای تازه سوق میداد و این فرآیند، به نوبه خود، به گسترش سیستم بردهداری و بیرون راندن بومیان آمریکا منجر شد.
د) مقاومت و فرهنگ آفریقایی-آمریکایی: با وجود سرکوب بیرحمانه، بردگان هرگز به طور کامل تسلیم نشدند. اشکال مقاومت از فرار و شورشهای مسلحانه گرفته تا کار کند، تخریب عمدی ابزار و حفظ آداب و رسوم های آفریقایی در خفا متغیر بود. در این شرایط سخت، فرهنگهای منحصربهفرد آفریقایی-آمریکایی شکل گرفت. موسیقی (مانند معنویات یا Spirituals)، داستانهای عامیانه، باورهای مذهبی ترکیبی (مانند Hoodoo) و زبان (مانند Gullah Geechee در سواحل کارولینا و جورجیا) همگی ابزارهایی برای بقا، حفظ هویت و مقاومت در برابر بردگی بودند.
۵. افول سلطه توتون و گذار به پنبه
در اواخر قرن هجدهم، اقتصاد توتون با چالشهای جدیدی روبرو شد. فرسایش خاک، کاهش قیمتها در بازار اروپا و جنگهای ناپلئونی که تجارت را مختل کرد، همگی سودآوری آن را کاهش داد. با این حال، این به معنای پایان بردهداری نبود، بلکه آغاز فصل جدیدی از آن بود.
در سال ۱۷۹۳، الی ویتنی (Eli Whitney) اختراعی به نام «جین پنبهبافی» (Cotton Gin) را به ثبت رساند. این دستگاه ساده اما انقلابی، دانههای پنبه را از الیاف آن با سرعتی باورنکردنی جدا میکرد. این اختراع، کشت پنبه کوتاهپر، که میتوانست در مناطق وسیعی از جنوب عمیق (Deep South) رشد کند، را به شدت سودآور کرد. تقاضا برای پنبه در صنعت نساجی رو به رشد انگلستان و نیوانگلند به شدت افزایش یافت.
سیستم بردهداری که در مزارع توتون چساپیک به اوج رسیده بود، اکنون به سمت غرب حرکت کرد. الیت مزرعهدار ویرجینیا و کارولینا، بردههای خود را به بازارهای درونکشوری مانند نیواورلئان و چارلستون فروختند تا مزارع پنبه جدید در آلاباما، میسیسیپی، لوئیزیانا و تگزاس را تأمین نیروی کار کنند. بنابراین، «پادشاه توتون» جای خود را به «پادشاه پنبه» داد، اما نهاد بردهداری، با تمام قوانین، ساختارهای اجتماعی و ایدئولوژی نژادپرستانهاش، دستنخورده باقی ماند و حتی گسترش یافت.
نتیجهگیری
تاریخ بردهداری در آمریکا به طور جداناپذیری با تاریخ کشت توتون گره خورده است. توتون، محصولی که مستعمره در حال احتضار ویرجینیا را نجات داد، معمار اصلی یک سیستم بیرحمانه و نژادپرستانه بود. تقاضای اقتصادی این محصول، مزرعهداران را به سمت یک راهحل نیروی کار دائمی و کنترلشده سوق داد و این راهحل، بردهداری کالایی آفریقاییها بود.
این گذار ، که با تحولات اجتماعی مانند قیام بیکن و تدوین قوانین بردهداری تسریع شد، پایههای یک جامعه مبتنی بر سلسله مراتب نژادی را بنا نهاد. ثروت حاصل از توتون، قدرت سیاسی الیت مزرعهدار را تضمین کرد و ایدئولوژی نژادپرستی برای توجیه و تثبیت این سیستم به کار گرفته شد. اگرچه بعدها پنبه به محصول غالب جنوب تبدیل شد، اما چارچوب قانونی، اجتماعی و اقتصادی بردهداری در مزارع توتون چساپیک شکل گرفته و اثبات شده بود.
بنابراین ، برای درک ریشههای عمیق نابرابری نژادی ، تقسیمات منطقهای و منازعات سیاسی که تاریخ آمریکا را آلوده کرده است، باید به مزارع توتون قرن هفدهم بازگردیم. جایی که «طلای سبز»، به قیمت خون و عرق انسانهای آفریقایی، ثروت و هویت بخشی از یک ملت را بنا نهاد و زخمی را بر پیکر آن جامعه ایجاد کرد که هنوز پس از گذشت قرنها به طور کامل التیام نیافته است .
منابع :
کتابهای بنیادین و آکادمیک (کتابشناسی)
این کتابها پایههای درک تاریخی این موضوع را تشکیل میدهند و توسط مورخان برجسته نوشته شدهاند.
۱. American Slavery, American Freedom: The Ordeal of Colonial Virginia
* نویسنده: Edmund S. Morgan
* توضیح: این کتاب یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین آثار در این زمینه است. مورگان به زیبایی پارادوکس ویرجینیا را تحلیل میکند: چگونه جامعهای که به دنبال آزادی برای خود بود، به شدت به سیستم بردهداری متکی شد. تحلیل او از قیام بیکن به عنوان یک نقطه عطف در ایجاد سلسله مراتب نژادی، کلاسیک است.
* لینک (اطلاعات کتاب در Norton):
[W. W. Norton & Company](https://wwnorton.com/books/9780393319316)
۲. Tobacco and Slaves: The Development of Southern Cultures in the Chesapeake, 1680-1800
* نویسنده: Allan Kulikoff
* توضیح: این کتاب به طور مستقیم به سوال اصلی شما میپردازد. کولیکوف به تفصیل نشان میدهد که چگونه اقتصاد توتون، جامعه، فرهنگ و سیستم بردهداری در منطقه چساپیک (ویرجینیا و مریلند) را شکل داد. این اثر بر تحلیل دموگرافیک و اقتصادی متمرکز است.
* لینک (اطلاعات کتاب در UNC Press):
[The University of North Carolina Press](https://www.uncpress.org/book/9780807841696/tobacco-and-slaves/)
۳. Slave Counterpoint: Black Culture in the Eighteenth-Century Chesapeake and Lowcountry
* نویسنده: Philip D. Morgan
* توضیح: این کتاب برجسته، به جای تمرکز صرف بر مالکان، به زندگی و فرهنگ بردگان در دو منطقه اصلی جنوب (چساپیک و Lowcountry) میپردازد. مورگان نشان میدهد که چگونه بردگان، با وجود استثمار، فرهنگهای مقاومتی و منحصربهفرد خود را ایجاد کردند. فصلهای مربوط به چساپیک مستقیماً با کشت توتون مرتبط است.
* لینک (اطلاعات کتاب در Harvard University Press):
[Harvard University Press](https://www.hup.harvard.edu/catalog.php?isbn=9780674830984)
۴. Many Thousands Gone: The First Two Centuries of Slavery in North America
* نویسنده: Ira Berlin
* توضیح: برلین در این کتاب یک تاریخ بزرگ و مقیاسپذیر از بردهداری در آمریکای شمالی ارائه میدهد. او بر این نکته تأکید دارد که بردهداری یک سیستم واحد نبود، بلکه در طول زمان و در مکانهای مختلف تکامل یافت. تحلیل او از “نسلهای منشور” (Charter Generations) در چساپیک و گذار به “نظامهای مزرعه” برای درک این موضوع بسیار مهم است.
* لینک (اطلاعات کتاب در Harvard University Press):
[Harvard University Press](https://www.hup.harvard.edu/catalog.php?isbn=9780674020825)
مقالات علمی-پژوهشی
این مقالات دیدگاههای متمرکز و تحلیلی در مورد جنبههای خاص این موضوع ارائه میدهند. (دسترسی به متن کامل ممکن است نیاز به اشتراک در پایگاههای داده علمی مانند JSTOR داشته باشد).
۱. “A Changing Labor Force and Race Relations in Virginia, 1660-1710”
* نویسنده: T.H. Breen
* مجله:
*Journal of Social History* (Vol. 7, No. 1, 1973)
* توضیح: این مقاله یک تحلیل کلاسیک از دلایل اقتصادی و اجتماعی گذار از نیروی کار سفید (خدمتگزاران تحت قرارداد) به نیروی کار سیاه (بردگان) در ویرجینیا است. برین به خوبی نشان میدهد که این یک فرآیند تدریجی و پیچیده بوده است.
* لینک (JSTOR):
[JSTOR – A Changing Labor Force…](https://www.jstor.org/stable/3786428)
۲. “The Planter’s Wife: The Experience of White Women in Seventeenth-Century Maryland”
* نویسنده:
Lois Green Carr and Lorena S. Walsh
* مجله:
*The William and Mary Quarterly* (Vol. 34, No. 4, 1977)
* توضیح: این مقاله برای درک ابعاد اجتماعی و جنسیتی سیستم مزرعهداری بسیار مفید است. نویسندگان نشان میدهند که چگونه زنان سفید، به عنوان همسران مزرعهداران، در مدیریت این سیستم و تثبیت سلسله مراتب نژادی نقش داشتند.
* لینک (JSTOR):
[JSTOR – The Planter’s Wife…](https://www.jstor.org/stable/2936056)
اسناد تاریخی و آرشیوهای دیجیتال
این منابع دسترسی مستقیم به اسناد اولیه و دادههای تاریخی را فراهم میکنند.
۱. The Virginia Slave Codes of 1705
* توضیح: خواندن متن کامل این قوانین برای درک چگونگی رسمی شدن و تثبیت قانونی بردهداری نژادی ضروری است. این سند، بردهها را به عنوان اموال شخصی تعریف میکند و کنترل مطلق مالکان بر آنها را قانونی میسازد.
* لینک (متن کامل در Digital History):
[Digital History – Virginia Slave Codes]
(https://www.digitalhistory.uh.edu/disp_textbook.cfm?smtID=3&psid=71)
۲. SlaveVoyages.org: The Trans-Atlantic Slave Trade Database
* توضیح: این پایگاه داده جامع، منبعی بینظیر برای تحلیل کمی تجارت بردهداری فراآتلتیک است. شما میتوانید اطلاعات دقیق در مورد کشتیها، مسیرها، تعداد بردگان و مقاصد آنها (از جمله ویرجینیا و مریلند) را جستجو و تجزیه و تحلیل کنید.
* لینک:
[SlaveVoyages.org]
(https://www.slavevoyages.org/)
۳. Encyclopaedia Virginia
* توضیح: یک منبع آنلاین و بسیار معتبر که توسط بناد ویرجینیا برای علوم انسانی (Virginia Humanities) اداره میشود. این دایرهالمعارف مقالات جامع و دقیقی در مورد تمام جنبههای تاریخ ویرجینیا، از جمله توتون، بردهداری، قیام بیکن و شخصیتهای کلیدی دارد.
* لینک:
[Encyclopaedia Virginia]
(https://encyclopediavirginia.org/)
۴. The Library of Congress – “Born in Slavery: Slave Narratives from the Federal Writers’ Project, 1936-1938”
* توضیح: اگرچه این مصاحبهها بیش از ۷۰ سال پس از پایان بردهداری انجام شدهاند، اما حاوی خاطرات و روایتهای اولشخص از افرادی هستند که به عنوان برده به دنیا آمدهاند. این منابع برای درک تأثیر روانی و اجتماعی میراث بردهداری و کار در مزارع، از جمله مزارع توتون، بسیار ارزشمند هستند.
* لینک:
[Library of Congress – Slave Narratives]
این لیست یک نقطه شروع عالی برای هر پژوهش جدی در این زمینه است. این منابع ترکیبی از تحلیلهای گسترده، مطالعات موردی متمرکز و اسناد اولیه را برای درک عمیق رابطه میان توتون و بردهداری در آمریکا فراهم میکنند.
