همه چیز درباره پیپ کشیدن

همه چیز درباره پیپ کشیدن

مقدمه:

شاید از همان اولین باری که اولین پیپ در میان لب های اولین پیپ کش قرار گرفته ، این سوال مطرح شده است که چگونه می توان اسموکی لذت بخش بدون گزش زبان و تجربه های ناخوشایند داشت .
شاید مهمترین دلیلی که بسیاری از پیپ کش های تازه کار بعد از چند بار سعی و تلاش ناموفق ، پیپ کشیدن را رها کرده اند ، حس ناخوشایند گزش زبان باشد و احتمالا به این باور رسیده اند که طرفداران پیپ و توتون شاید افرادی خود آزار هستند که از حس ناخوشایند گزش زبان ، لذت می برند .
اما باید گفت که گزش زبان به هیچ وجه حس طبیعی و نرمال در فرآیند پیپ کشیدن نیست .
متاسفانه بعصی از افراد تازه وارد به دنیای پیپ به درستی آموزش ندیده اند و با اطلاعات و دانش کافی قدم به این دنیا نمی گذارند و همین غفلت و کوتاهی یکی از مهمترین دلایل کنار گذاشتن پیپ کشیدن توسط اینگونه افراد است حتی قبل از اینکه دیواره پیپ آنها لایه کربنی به خود بگیرد .
پیپ کشیدن هنری برگرفته از مهارت های لازم برای این کار است و بهره بردن از این مهارت ممکن نخواهد بود جز با تمرین و تکرار و تبحر پیدا کردن در آنها و خوشبختانه این کار از هر کسی بر می آید و امکان انجام آن برای تمام افراد مشتاق وجود دارد .
گزش زبان عموما به یکی از دلایل زیر است :
پیپ که به خوبی آب بندی نشده باشد .
بارگذاری نامناسب توتون در داخل پیپ .
استفاده از توتونی که میزان رطوبت مناسبی نداشته باشد .
این مشکل در بین کسانی که سیگارت مصرف می کرده اند و بنا به دلایلی قصد ترک آن و انتخاب پیپ را دارند ، بسیار رایج است .
توجه داشته باشید که پیپ کشیدن با کشیدن سیگارت بسیار متفاوت است . شاید مشکل ترین مرحله برای اینگونه افراد ترک سیگارت نباشد بلکه آماده سازی پیپ جهت کشیدن و صرف وقت و زمان و صبر و حوصله است که این افراد با آن بیگانه و نا آشنا هستند .
اولین قانون این است که دود حاصل از سوختن توتون را نباید در ریه ها فرو داد چرا که برای دریافت طعم و مزه توتون باید آن را در داخل دهان احساس کرد همانند مزه کردن یک نوشیدنی گوارا و یا یک دسر خوشمزه و لذیذ .
توجه به این نکته ضروری است که دود پیپ بسیار خالص و گیرا تر از دود هر سیگارتی است که تا بحال تولید شده است پس فرو دادن آن در شش ها تجربه ای خوشایند را برای شما به دنبال نخواهد داشت و یکی از دلایلی که پیپ آسیب و صدمه کمتری نسبت به مصرف سیگارت بر روی سلامتی افراد دارد همین عامل است چرا که با وارد نشدن به داخل شش ها بطور مستقیم به جریان خون راه پیدا نمیکند و در نتیجه آسیب کمتری به سلامت شما وارد می کند .
علاوه بر مزیت پیپ و توتون درباره سلامتی انسان نسبت به سیگارت ، موضوع دیگر این است که مصرف پیپ از لحاظ اقتصادی نیز به نفع شماست چرا که بجای کشیدن چندین نخ سیگارت در مدت زمانی کوتاه و اجبار برای خریدن پاکتی دیگر ، شما می توانید یک قوطی پنجاه گرمی توتون پیپ را انتخاب کرده و با هر بار ، بارگذاری پیپ خود بطور متوسط تا یک ساعت از کشیدن آن لذت ببرید .
توجه داشته باشید که مدت کشیدن توتون در پیپ همانند لذت یک نوشیدنی گوارا و دلچسب است ، دود قوی و غلیظ آن را وارد دهان خود می کنید ، طعم آن را حس کرده و سپس بصورت توده ای از ابری سفید و خاکستری ان را بیرون داده و محو تماشای منظره زیبای آن در بالای سر خود خواهید شد .
نکته دیگر در مورد توتون پیپ این است که شما قادر به درک و دریافت رایحه ای که از سوختن توتون در پیپ شما در محیط اطراف پراکنده می شود همانند افرادی که در اطراف شما هستند و آن رایحه را حس می کنند ، نخواهید بود .
درک و دریافت شما از رایحه توتون مصرفی با درک و دریافت اطرافیان شما کاملا متفاوت خواهد بود .
توجه به این نکته ضروری است که زیاده روی در مصرف توتون می تواند لذت آن را به عذاب تبدیل کند .
میزان مصرف توتون هر فرد با فرد دیگر متفاوت است و حتی در یک فرد مشخص نیز این میزان می تواند متغیر و متفاوت باشد .
بسته به شرایط محیطی و روحی یک فرد شاید میزان توتون مصرفی شخص متغیر باشد . بعنوان مثال معمولا افراد در شرایطی که تحت فشار و استرس هستند میزان توتون بیشتری نسبت به زمان هایی که در آرامش هستند ، مصرف می کنند و یا حتی شرایط محیطی نیز می تواند تاثیر گذار باشد به میزان توتون مصرفی و یا حتی عادات اسموک شما ، بعنوان مثال فردی که بطور عادی در هنگام غروب و یا شامگاه پیپ می کشد در شرایط مختلف فرضا در تعطیلات و یا جمع دوستان بر خلاف عادت همیشگی خود صبحگاه نیز اقدام به کشیدن پیپ می کند ولی گاهی بوی پیپ فرد دیگر و یا دیدن پیپ کشیدن دیگران شما را وسوسه میکند که برخلاف عادات اسموک خود و در زمانی خارج از معمول ، اقدام به پیپ کشیدن کنید .
تفاوت شما با افرادی که سیگارت مصرف میکنند این است که پیپ کش ها ، کشیدن پیپ را بعنوان نوعی تفریح و سرگرمی می بینند ، در صورتی که افرادی که سیگارت مصرف می کنند دچار نوعی عادت شده اند که طبق مثل معروف :
ترک عادت موجب مرض است .
توجه داشته باشید که مدت زمان پیپ کشیدن به عوامل بسیاری بستگی دارد .
مثلا به :
-نوع توتون
-میزان رطوبت توتون
-نوع پیپ
-فرم بیرونی پیپ
-فرم داخل آتشگاه پیپ
-فرم استم
-طراحی کلی پیپ و سیستم استفاده شده در آن
-متریال استفاده شده در ساخت پیپ که در تمام اجزا پیپ میتواند استفاده شده باشد
-شرایط فرد مصرف کننده
-چه روحی و چه فیزیکی
-شرایط آب و هوایی منطقه
-ارتفاع از سطح دریا
-نوع توتون مصرفی که خود دنیایی دارد
-انتخاب درست توتون با فرم و شیپ پیپ
-استایل و عادات اسموک فرد مصرف کننده
-نحوه پرکردن توتون .
هنر پیپ کشیدن با پرکردن آن شروع می شود ، مرحله ای که شاید آسان به نظر برسد اما یکی از مراحل مهم و اساسی در پیپ کشیدن می باشد که اگر درست انجام شود نه تنها می تواند شما را از گزش زبان در حین اسموک در امان نگاه دارد بلکه می تواند باعث گردد که پیپ شما بیشتر روشن بماند و نیاز به تعداد دفعات کمتری جهت روشن کردن مجدد پیپ خود ، داشته باشید و در نتیجه لذت بیشتری از اسموک خود خواهید برد .
از زمانی که پیپ کش ها متوجه این نکته شدند که در حین اسموک پیپ در دهان همزمان امکان نوشتن مطلب نیز وجود دارد شروع به ابداع راه کار ها ، تکنیک ها و ترفند های مختلف درباره پرکردن و بارگذاری توتون در داخل آتشگاه پیپ کرده اند .
با بررسی این تکنیک ها گاهی به این نتیجه می رسید که برخی از آنها را افرادی نوشته اند که اصلا پیپ کش نبوده اند و یا برخی از این تکنیک ها فقط به درد بعضی توتون های خاص می خورد و در مورد آنها کارایی دادند .
روشهای زیادی برای بارگذاری توتون وجود دارد . سعی کنید همه روشها را تمرین کرده و بخوبی فراگیرید و برای پیپ ها و توتون های مختلف امتحان کنید و دریابید هر روش مناسب چه شکلی از آتشگاه و چه توتونی میباشد .
اساسی ترین نکته در بارگذاری توتون آن است که نیمه پایینی آتشگاه با فشار و تراکم کم و نیمه بالایی آن فشرده تر و متراکم تر پر شود . با دانستن این نکته میتوانید روشها را باهم ترکیب کرده و حتی روش خاصی را برای خود ابداع کنید .
هنگامی که پیپ را پرکردید ، پیش از روشن کردن چند پک به پیپ بزنید ، اگر هوا بخوبی جریان پیدا نکرد بیش از حد توتون را فشرده کرده اید و باید پیپ را خالی کرده و دوباره پر کنید . بطور معمول میزان جریان هوای عبوری باید مشابه زمانی باشد که بوسیله نی یک نوشیدنی میل میکنید .
زمانی که پیپ را پر و روشن کردید ، اگر توتون را به اندازه کافی فشرده ، پر نکرده اید خیلی راحت میتوان کمی فشرده اش کرد در حالیکه اگر توتون را بیش از حد فشرده کنید براحتی نمیتوان فشردگی آن را کم کرد .

همه چیز درباره پیپ کشیدن

روش انباشته کردن :

Stuff and Puff Method
ین روش بیشتر توسط پیپ کشهای قدیمی و با تجربه استفاده میشود . پس از سالها تجربه ، پیپ را داخل پاکت یا قوطی توتون فرو برده و با انگشت مقدار مناسبی از توتون را داخل آتشگاه انباشته میکنند و تخمین میزنند که چه مقدار فشار نیاز است تا هوا بتواند بخوبی از میان توتونها جریان پیدا کند .
پرکردن پیپ با این روش در یک مرحله انجام میشود و پیپ آماده روشن شدن است .

روش سه مرحله ای :
Three Step Method
همانگونه که از نامش پیداست در ۳ مرحله انجام میشود نکته اصلی در این روش برداشتن مقدار مناسب توتون در هر مرحله است .
در مرحله اول بسته توتون باید بسیار کوچک باشد و با فشار بسیار کم کف آتشگاه ریخته و پرشود .
در مرحله دوم بسته توتون کمی بزرگتر ار مرحله اول میباشد و با فشار بیشتری نسبت به قبل توتون را داخل آتشگاه پر کرده تا نیمی از گنجایش آن پر شود .
در مرحله سوم نیز بسته توتون را برداشته و با فشار بیشتری داخل آتشگاه پر میکنید تا سطح توتون چند میلیمتر از سطح دهانه آتشگاه پایین تر قرار گیرد .
نکته : مقدار فشار مورد استفاده برای هر مرحله بدین گونه است : مرحله اول با فشاری به اندازه زور یک کودک ، مرحله دوم به اندازه زور یک زن و در مرحله سوم به اندازه زور یک مرد .

روش دو مرحله ای :
Two Step Method
مشابه روش ۳ مرحله ای است با این تفاوت که از مرحله دوم شروع میکنی .

روش بسته هوایی :
Air Pocket Method
این روش توسط فردی بنام فرد هانا در مقاله ای در سال ۲۰۰۷ معرفی شده است .
در این روش قسمت انتهای آتشگاه خالی گذاشته میشود تا بسته هوایی در این قسمت تشکیل شود .
با سه انگشت شست ، اشاره و میانی بسته بزرگی از توتون را برداشته و بین انگشتان فشرده میکنیم .
این بسته توتون باید در نیمه بالایی آتشگاه پر شود و نیمه پایینی خالی گذاشته شود .
بسته توتون را با کمی فشار وارد آتشگاه کرده و همزمان آن را بپیچانید تا بخوبی در نیمه بالایی آتشگاه قرار گیرد تا حدی که کمی از سطح دهانه پیپ پایین تر باشد .
ته آتشگاه باید خالی از توتون باشد .
مراقب باشید که مرکز توتون را فشار ندهید تا توتون بیش از حد فرو نرود و بسته هوای کف آتشگاه را پر نکند .
برای روشن کردن پیپ در این روش ، شعله را روی مرکز توتون بگیرید و پیپ را روشن کنید در این صورت توتون به سمت کناره ها و دیواره آتشگاه خواهد سوخت .
در هنگام کشیدن پیپ ، زمانی که میخواهید سطح توتون را بکوبید فقط سعی کنید کناره های آن را بکوبید ، مرکز توتون را نکوبید تا به کف آتشگاه نچسبد و بسته هوا را پر نکند .

روش فرانک :
Frank Method
این روش توسط آکیم فرانک ابداع شده است .
در این روش ابتدا مقدار کمی توتون را با فشار بسیار کم داخل آتشگاه میریزیم .
سپس با ۳ انگشت شست ، اشاره و میانی بسته متوسطی از توتون را برداشته بین انگشتان فشرده میکنیم و با روش خاصی درون آتشگاه پر میکنیم .
توضیح این روش پیچیده است پس پیشنهاد میشود به ویدئوی مربوطه که توسط خود آقای فرانک توضیح داده شده رجوع کنید .

روش ترکیبی :
Hybrid Method
این روش ترکیبی از روش بسته هوا و روش فرانک میباشد .
بدون انجام دادن قسمت اول روش فرانک ، مشابه روش بسته هوا ، نیمه پایینی آتشگاه را خالی میگذاریم .
با سه انگشت انگشت شست ، اشاره و میانی بسته بزرگی از توتون را برداشته و بین انگشتان فشرده میکنیم و با روشی که در مرحله دوم روش فرانک انجام دادید ، توتون را درون آتشگاه پر میکینم .
و اما تکنیکی که در اینجا قصد داریم برای شما دوستان شرح دهیم تکنیکی است که در مورد پیپ ها و توتون های مختلف در طی سالیان دراز جواب داده و کارایی داشته .
و بسیاری از فروشندگان پیپ و توتون آن را به مشتریان خود مخصوصا تازه کارها ارائه میکنند چون می دانند که اگر مشتری از پیپ کشیدن خود لذت کافی را ببرد سود آن برای خود فروشنده خواهد بود و به عبارتی :
یک پیپ کش شاد و راضی از اسموک خود ، یک مشتری خوب نیز خواهد بود .
در ابتدا پیپ خود را بررسی کنید از جهت نبودن تکه های توتون از اسموک قبلی شما و یا خاکستر باقی مانده در داخل آتشگاه ، همچنین از لحاظ نبودن توتون و یا هر شئ خارجی در مسیر هوایی از انتهای سوراخ هوایی کف آتشگاه در مسیر شنک تا داخل استم و قسمت دهانی که مانع از جریان مناسب و طبیعی هوا گردد .
نکته دوم آب بندی مناسب داخل آتشگاه به جهت داشتن اسموکی خنک تر همچنین درک بهتر طعم توتون و جلوگیری از آسیب رسیدن به بدنه پیپ .
پس در هنگام استفاده از پیپ های نو در دفعات ابتدایی بسیار ملایم و آرام پیپ بکشید تا اینکه کربن لازم بر روی دیواره داخلی آتشگاه تشکیل گردد که این کار معمولا بین پنج تا ده دفعه استفاده از پیپ زمان می برد .
استفاده از یک پیپ نو مانند آشنایی با یک دوست جدید است که با گذشت زمان شروع به شناخت از او می کنید .
بارگذاری اولیه پیپ ، تمپ کردن و شعله گرفتن برای اولین بار بر روی توتون و اسموک دود حاصل از سوختن برگ های توتون و احساس اینکه برای اولین بار دود از مسیر هوایی پیپ و از داخل استم عبور کرده و وارد دهان شما می شود ، همگی مانند یک ماجراجویی شگفت انگیز خواهد بود که باید از لحظه به لحظه آن لذت کافی را ببرید .
برای بردن لذت کافی و مناسب از اسموک خود و همچنین مراقبت از آسیب نرساندن به پیپ خود ، سعی کنید ، آب بندی اولیه پیپ خود را جدی بگیرید .

آب بندی اولیه پیپ و یا به اصطلاح :

Break-in
در مورد پیپ های نو امری است که باعث بحث های مفصل بر سر علل و چگونگی این موضوع شده .
اولین موضوع که باید توجه داشت چگونگی بارگذاری توتون برای شروع استفاده از پیپ میباشد .برای سالها پیشنهاد میشد که در ابتدا به اندازه نصف گنجایش آتشگاه پیپ توتون بارگذاری شود
و سپس به مرور زمان حجم توتون را افزایش داده تا به ظرفیت کامل آتشگاه برسیم ! با این باور که به این طریق میتوان لایه کربنی یا همان کیک لازم را بر روی دیواره داخلی آتشگاه از پایین به بالا بطور یکنواخت ایجاد کرد .دو مشکل وجود دارد :اول اینکه اگر لایه کربنی از پایین اتشگاه تشکیل شود و تا سوراخ هوای کف آتشگاه ادامه پیدا کند امکان بسته شدن سوراخ هوا به مرور زمان وجود دارد و بعد از مدتی نیاز به باز کردن مسیر هوا ضروری به نظر میرسد .دوم اینکه درصد خیلی کمی از پایپرها معمولا تمام توتون را تا انتها مصرف میکنند و درصد کمتری نیز بدون ایجاد رطوبت و شیره این کار را انجام میدهند ! پس میبینیم که نیاز به تشکیل لایه کربنی تا پایین آتشگاه پیپ ضروری نیست .موضوع دوم آب بندی اولیه آتشگاه پیپ بوسیله آب قند و یا عسل و یا …. برای ایجاد چسبندگی جهت تشکیل لایه کربنی است !این روش توصیه نمیشود !!!به دلیل اینکه هر عامل خارجی جهت تسریع روند تشکیل لایه کربنی باعث بوجود آمدن لایه کربنی ترد و شکننده و ناپایدار میگردد و در هنگام ریمر و یا تمیز کردن آتشگاه امکان کنده شده قطعاتی از این لایه ترد و شکننده و بی محافظ ماندن بدنه اتشگاه در محل لایه کربنی از بین رفته ، وجود دارد و در نتیجه امکان سوراخ شدن و از بین رفتن دیواره اتشگاه از داخل بر اثر حرارت بوجود میاید .
در موردد پیپ های میرشام توجه داشته باشید که از همان اول بصورت نرمال و معمولی مورد استفاده قرار گیرند و بعد از هر بار مصرف آتشگاه تمیز شود و به هیچ وجه نباید در داخل ابن نوع پیپ ها لایه کربنی ایجاد گردد .ریمر و تمیز کردن اتشگاه پیپ به منظور جلوگیری از ضخیم شدن بیش از اندازه لایه کربنی که باعث ایجاد ترک در دیواره پیپ میشود ، در فاصله های زمانی مناسب ضروری است .
اهمیت این مطلب به قدری است که دهه چهل میلادی فروشگاه پیپ و توتون :
Astleys
این امکان را به خریداران خود داده بود که در صورت نیاز پیپ نو خود را در اختیار فروشگاه قرار دهند تا ظرف مدت سه روز با استفاده از توتون مورد علاقه مشتری ، پیپ آنها را آب بندی کنند و به آنها تحویل دهند .
در حقیقت آب بندی پیپ باعث محکمتر شدن پیپ شما شده و کمتر گرم می شود.

چرا باید حتما پیپ را آب بندی کنیم ؟
۱- کربن روی دیواره ها در نقش عایق حرار تی چوب را از آتش محافظت میکند و نبودن آن چوب را نسبت به حرارت بالا آسیب پذیر می کند.
۲- کربن روی دیواره ها بعضی مواد نامطلوب حاصل از سوخت توتون را جذب میکند و از دود جدا میکند.
۳- کربن وی دیواره ها حرارت را دون پیپ نگه میدارد و از سرد شدن و خاموش شدن توتون جلوگیری میکند.

چطور این لایه را ایجاد کنیم؟
روش اول آب بندی پیپ :
پیپ های چوبی یا هنگام خرید داخل آتشگاه آن را آغشته به کربن کرده اند و یا آغشته نیست. لذا در هر دوحالت مقداری آب در لیوان کوچکی (به اندازه لیوان قهوه ترک) ریخته و درون آن چند عدد حبه قند بریزید (۴ عدد کفایت می کند) و قند را داخل آب حل کنید. سپس انگشت خود را به محلول آب قند آغشته نموده و داخل آتشگاه پیپ را خیس کنید و پس از گذشت ۱۰ دقیقه این کار را تکرار کنید. بعد از خشک شدن، پیپ شما آماده استفاده است. البته از عسل هم برای آب بندی پیپ استفاده می شود. توجه داشته باشید عسل یک بار آغشته شده و مقدار آن هم بسیار کم باشد. در ضمن در صورتیکه این کار را قبل از استفاده از پیپ انجام نداده اید دیگر انجام ندهید چون این کار فقط یک بار و فقط برای بار اول در عمر هر پیپ قابل انجام است
روش دوم آب بندی پیپ :
چهار تا پنج بار اول پیپ را تا یک چهارم ظرفیت آن پر کنید و کامل بکشید، مراقب باشید که داغ نشود چا که در این مرحله به دلیل نداشتن کربن نسبت به حرارت آسیب پذیر است، لذا به آرامی آن را بکشید.سپس چهار تا پنج بار پیپ را تا نیمه پر کرده به آرامی و کامل بکشید، بعد از آن نیز چندین با پیپ را کامل پر کنید و بکشید.
پس از تمام شدن توتون در هر دفعه بگذارید پیپ سرد شود سپس به دقت و بدون لمس دیواره ها توتون سوخته را خالی کنید، اگر توتونی به دیواره چسبیده بود آن را رها کنید زیرا تلاش زیاد برای تخلیه پیپ و تماس با دیواره ها کربنی که ایجاد کرده اید را جدا می کند.
روش های سریعتری نیز برای ایجاد کربن وجود دارند، یک روش آن است که تا دو سه بار اول محلولی ۵۰ درصدی از آب و عسل را با انگشت به صورت لایه نازکی به دیواره های پیپ بمالید و بگذارید خشک شود، سپس آن را پر کنید و بکشید.
بعضی از سازنده ها یک لایه کربن نازک داخل پیپ ایجاد میکنند که کار آب بندی را سریعتر میکند، دقت کنید که این لایه بسیار نازک است و فقط برای تسریع آب بندی میباشد و قطر آن برای محافظت از پیپ در برابر حرارت زیاد کافی نیست.
پس مرحله آب بندی اولیه را در مورد پیپ های برایری جدی بگیرید و با صبر و حوصله آن را انجام دهید ، البته برخی از سازندگان پیپ های خود را با لایه نازکی از کربن در داخل آتشگاه ارائه می دهند با این حال بازهم دفعات اولیه اسموک پیپ باید بسیار آرام و ملایم باشد تا آب بندی و لایه کربنی لازم بر روی دیواره آتشگاه تشکیل شود .
توجه داشته باشید که این آب بندی در مورد پیپ های مرشام ، سفالی و کورنوکاب نیاز نیست و تشکیل لایه کربنی فقط در مورد پیپ های برایری کاربرد دارد .
توجه به این نکته نیز ضروری است که ضخامت این لایه کربن نباید بیش از یک شانزدهم اینچ یا چیزی در حدود یک و نیم میلیمتر باشد چون ضخامت بیش از این اندازه نیز ، خود باعث آسیب رسیدن به بدنه پیپ و کیفیت اسموک آن می شود .
هرچه ضخامت این لایه بیشتر شود ظرفیت آتشگاه پیپ نیز کمتر می شود . در چنین حالتی براحتی می توانید با مراجعه به یک مرکز معتبر جهت سرویس پیپ خود اقدام کنید ‌. توصیه می شود که هرگز به جهت از بین بردن و تراشیدن لایه کربن داخل آتشگاه از چاقو و یا هر شئ نوک تیز دیگری استفاده نکنید چراکه باعث آسیب رساندن به بدنه پیپ و ایجاد خراش بر روی آن شده ک۶ به مرور زمان این خراش های کوچک تبدیل به ترک و در بدترین حالت شکاف بر روی بدنه پیپ می گردند ، پس ترجیحا از ابزارهای موجود جهت این کار و سپردن پیپ به متخصص ، استفاده کنید .
بعد از اطمینان پیدا کردن از تمیز بودن پیپ نوبت به بارگذاری توتون داخل آتشگاه پیپ می رسد ، در اینجا بطور کلی توتون ها را به دو دسته توتون با برش پلاگ و یا فشرده و توتون هایی با برش رشته ای و خرد شده تقسیم میکنیم ، در هر دو حالت ابتدا باید توتون را بر روی سطحی پخش کنید و بررسی کنید که تکه ای ناخالص در آن وجود نداشته باشد چرا که شاید باعث انسداد مسیر هوایی و مانع از سوختن مناسب توتون گردد .
دقت کنید که قبل از بارگذاری توتون ، حتما هوادهی لازم را انجام داده ، توتون را روی سطحی تمیز و صاف ریخته با انگشتان خود آن را از هم جدا کنید و بررسی کنید تا تکه های ناخالصی و یا بهم چسبیده که باعث انسداد مسیر هوایی می شوند ، باقی نماند ، فارغ از اینکه برش و نوع توتون شما چه باشد حتما این مرحله را انجام دهید .
روند کار در فرآیند بارگذاری پیشنهادی به این شکل است که باید در مرحله انجام گیرد تا بارگذاری بطور مناسب و کامل جهت داشتن اسموکی استاندارد ، انجام گیرد .
در مرحله اول با سه انگشت خود مقداری توتون برداشته و از بالا به داخل آتشگاه بریزید ، بگذارید نیروی جاذبه کار خود را انحام دهد تا وقتی که آتشگاه از حجم توتونی که کاملا پوک و تنک است پر شود .
حال با نوک انگشتان خود از بیرون به بدنه آتشگاه ضربه های آرامی بزنید تا توتون داخل آن جابجا شده و سطح آن پایین رود و سپس با استفاده از تمپر‌ پیپ توتون داخل آتشگاه را فشرده کرده تا سطح آن به یک سوم پایین آتشگاه برسد ، توجه داشته باشید که فشرده سازی باید طوری انجام شودد که حالت فنری و ارتجاعی حجم توتون داخل آتشگاه هنگامی که روی سطح آن به آرامی فشار وارد میکنید ، حفظ شود .
مرحله دوم نیز تکرار مرحله قبلی است و این بار فشرده سازی را تا جایی انجام میدهیم که سطح توتون به یک سوم بالایی آتشگاه برسد و در مرحله آخر که مرحله سوم این فرآیند است بار دیگر همان دستورالعمل قبلی را تکرار میکنیم و این بار فشرده سازی تا جایی انجام می شود که سطح توتون با لبه آتشگاه همسطح شود با حفظ حالت ارتجاعی و فنری حجم توتون در هنگام وارد کردن فشار بر روی آن .
توجه داشته باشید که بارگذاری توتون نیاز به تکرار و تمرین دارد پس اگر متوجه بیش از حد فشرده شدن توتون داخل آتشگاه شدید و عبور هوا در حین اسموک سخت بود ، تمام توتون بارگذاری شده را خالی کنید و مراحل را از ابتدا تکرار کنید .
دقت کنید که همواره جهت بارگذاری از توتونی با میزان رطوبت مناسب استفاده کنید ، چراکه توتون خشک باعث سریع و داغ سوختن می شود که خود منجر به ایجاد گزش زبان و از بین رفتن کیفیت اسموک شما ، خواهد شد .
در حین مراحل بارگذاری توتون بد نیست که هر از چندگاهی اسموکی داشته باشید تا مطمئن شوید توتون زیاد فشرده نشده و با مسیر هوایی توسط تکه های کوچک توتون ، مسدود نشده باشد .
پس برای رسیدن به بارگذاری مناسب تکرار و تمرین لازمه کار است .

روش های بارگذاری توتون های فشرده :

منظور از توتونهای فشرده همان برشهای : کرلی ، فلیک ، بروکن فلیک ، روپ و پلاگ میباشد .
همانطور که قبلا در مورد برشهای گوناگون توتون توضیح داده شد ، برش کرلی بسیار شبیه برش فلیک میباشد و تنها در شکل و کمی در ضخامت متفاوتند . روشهای بارگذاری این توتون بسیار شبیه توتونهای فلیک میباشد .
در مورد توتون بروکن فلیک بهتر است از دو روش خرد کردن یا برش مکعبی برای بارگذاری استفاده شود .
توتون روپ را باید به شکل کرلی برش داد و با یکی از روشهای مخصوص برش کرلی بارگذاری کرد .
توتون پلاگ نیز باید در ابتدا بصورت فلیک برش داده شود و سپس با یکی از روشهای بارگذاری فلیک در آتشگاه پر شود .
نکته ای که در مورد تمام توتونهای فشرده باید گفت آن است که در مقایسه با توتوهایی با برش روبانی یا شگ رطوبت بالاتری دارند و معولا باید برای مدتی در مجاورت هوا قرار گیرند تا رطوبتشان به حد مطلوب برسد و قابل استعمال گردند . بسته به نوع برش و توتون و میزان رطوبت اولیه در حدودد ۱۵ تا یک ساعت فرآیند هوادهی طول میکشد .

۱– روش خرد کردن:
Rubbing out Method
همانطور که از نامش پیداست در این روش توتون فلیک یا کرلی را کاملا تکه تکه و خرد میکنیم بعد از اینکار میتوان با هر یک از روشهای توتون میکسچر آن را بارگذاری کرد . بطور کلی توتونهای فلیک را نباید بصورت فشرده درون پیپ بارگذاری کرد .
تکه های درشت تر را در کف آتشگاه قرار میدهیم تا تکه های ریزتر مسیر عبور هوا را مسدود نکنند . میتوان مقداری توتون ریز و پودر شده را روی سطح قرار دهیم تا باعث سهولت در آتش گرفتن توتون شود .

روش برش مکعبی :
Cube cut Method
بوسیله قیچی ( یا دست یا حتی ناخن ) فلیک را در راستای بافت توتونهای فشرده شده به پهنای حدود نیم سانتی متر میبریم و سپس نوارها را به تکه هایی با ابعادی در حدود ۰.۵ در ۰.۵ سانتی متر تبدیل میکنیم .
توتونهای کرلی را میتوانید مثل برش پیتزا به ۴ تا ۶ قسمت تقسیم کنید .
چند تکه بزرگتر توتون را کف آتشگاه قرار داده و سپس بدون فشار تکه های دیگر را داخل پیپ پر میکنید و با انگشت ضربه های آرامی به دیواره کاسه پیپ بزنید تا فضای خالی بین توتونها با تکه های ریزتر پر شود و روی سطح خارجی از مقداری توتون خیلی ریز جهت سهولت در روشن شدن پیپ استفاده کنید .

روش رول کردن :
Roll and stuff Method
در این روش فلیک را در جهت بافت توتون ( از درازا ) بصورت رولت ، رول کرده و داخل آتشگاه قرار میدهیم ، در صورتی که برش فلیک بیش از گنجایش آتشگاه پیپ شما باشد توتون را به اندازه مورد نیاز ببرید تا قد فلیک کوتاه تر گردد و طبق معمول روی سطح توتون را با خرده های توتون جهت سهولت در آتش گرفتن پیپ ، پرکنید .
روش رول کردن برای توتونهایی کرلی با فلیک کمی تفاوت دارد . توتون کرلی از قبل رول شده است .چند برش از توتون را بردارید و روی هم قرار دهید و به شکل استوانه داخل آتشگاه قرار دهید البته این روش برای پیپ هایی با آتشگاه کوچک مناسب نیست .
حالت دیگر برای توتون کرلی این است که توتونهای روی هم چیده شده را از پهنا کمی ورز داده تا به شکل یک دوک درآید و داخل آتشگاه قرار دهید .
در حالت دیگر میتوانید هر کدام از برشها را جداگانه رول کرده و به شکل استوانه درآورده و در کنار هم داخل آتشگاه قرار دهید .

روش تا کردن :
Fold and stuff Method
روشی که توضیح داده میشود با روشی اصلی کمی تفاوت دارد پیشنهاد میشود به روش توضیح داده شده عمل کنید .
روش اصلی : ابتدا فلیک را از پهنا سپس از درازا تا کرده تا به شکل یک استوانه-مکعب درآید و در آتشگاه قرار داده میشود .
روش پیشنهادی : فلیک را از درازا تا کنید سپس آن را از پهنا رول کنید حالا توتون را که بصورت استوانه درآمده داخل آتشگاه قرار دهید .
برای پیپ هایی که آتشگاه مخروطی شکل دارند بهتر است قبل از قرار دادن استوانه داخل پیپ قسمت انتهایی توتون را کمی با انگشت فشرده کنید تا حالت مخروطی پیدا کند و بهتر داخل آتشگاه قرار بگیرد .
حالتی دیگر از این روش وجود دارد که مناسب پیپ هایی با آتشگاه بزرگ است . در این روش فلیک را سه تا میکنند ، ابتدا یک سوم فلیک را به پشت تا کرده سپس یک سوم دیگر را به جلو تا میکنید تا بشکل حرف ( زد ) انگلیسی در بیاید مابقی مراحل مانند حالت اول میباشد .
برای توتونهای کرلی میتوانید هر برش را ۲ بار تا کنید ابتدا از وسط تا کرده تا بشکل نیم دایره در بیاید سپس در جهت دیگر تا میکنید تا در نهایت بصورت یک چهارم دایره دربیاید برای پر کردن کافی است توتون ها را با فشار بسیار ناچیز داخل آتشگاه قرار دهید .

باورهای اشتباه درباره پیپ کشیدن :

باور اشتباه اول :
تمیز کردن پیپ بعد از هر بار استفاده از پیپ ، زیان آور است و ضروری نیست .
باوری غلط که شاید رایج ترین و زیان بارترین اشتباه در زمینه پیپ و پیپ کشیدن باشد ، چرا که در طی زمان باعث صدمه زدن به پیپ و ناخوشنودی از پیپ کشیدن خواهد شد .
بطور اصولی شما بعد از هر بار استفاده از پیپ ، باید آن را تمیز کنید ، کاری بسیار ساده که نیاز به مهارت و تخصص خاصی ندارد .
بعد از سرد شدن پیپ با استفاده از نخ تمیز کننده ، مسیر هوایی از سوراخ کف آتشگاه تا سوراخ خروجی دهانی استم را کاملا خشک و تمیز کنید ، همچنین دیواره داخل آتشگاه ، و این کار را تا جایی که نیاز است تکرار کنید و در مصرف نخ ، خساست بخرج ندهید .

باور اشتباه دوم :
چگونگی بارگذاری توتون ، اهمیت چندانی ندارد .
اتفاقا این موضوع بسیار پراهمیت است و تاثیر مستقیم بر روی کیفیت اسموک و نحوه سوختن توتون ، خواهد داشت .
بطور کلی هدف از بارگذاری صحیح توتون ، این است که در آخر کار حجمی مناسب از توتونی منسجم و در عین حال ارتجاعی و نرم در داخل آتشگاه داشته باشیم .
تنها راه عملی برای رسیدن به این هدف ، صبر و صرف وقت و زمان لازم است .
توصیه می شود در ابتدا روش های مختلف بارگذاری توتون را بطور صحیح و اصولی بیاموزید و سپس در آرامش به تمرین و تجربه پرداخته تا به ایده آل ترین روش برای داشتن اسموکی با کیفیت ، برسید .
در این راه از صرف وقت و تلاش و تکرار ، دریغ نکنید .

باور اشتباه سوم :
لازمه داشتن یک اسموک با کیفیت ، داشتن یک‌ پیپ گران قیمت است .
توجه به این نکته ضروری است که برای داشتن اسموکی با کیفیت نیاز به یک پیپ تهیه شده از متریال مناسب و ساخته شده به روش اصولی و رعایت نکات ضروری در هنگام بارگذاری و اسموک پیپ ، دارید .
که به این منظور ، الزاما نیازی به داشتن پیپی گران قیمت ، ندارید .
شما با داشتن یک پیپ ساده و با رعایت استاندارهای لازم و نکات ضروری ، می توانید اسموکی با کیفیت داشته باشید .
در نظر داشته باشید که بالا بودن قیمت بعضی پیپ ها ، به دلیل کمیابی و یا استفاده از تزئینات گران قیمت بر روی آنهاست که الزاما تاثیری بر روی کیفیت اسموک پیپ ندارد .

باور اشتباه چهارم :
با هر پیپ ! حتی یک پیپ بی کیفیت و فیک نیز میتوان اسموک با کیفیتی داشت .
دقیقا متضاد باور غلط قبلی ، در اینجا نیز با یک باور و برداشت اشتباه مواجه هستیم ، دیده می شود برخی از افراد اصرار بر این دارند که با هر پیپی حتی پیپ های فیک و بی کیفیت ، اسموک با کیفیتی دارند .
عقل سلیم و منطق درست انسانی ، این ادعا را رد می کند .
بنابر مطالب گفته شده قبلی ، برای داشتن یک اسموک با کیفیت ، رعایت حداقل استانداردها لازم و ضروری است .

باور اشتباه پنجم :
گزش زبان
Tongue Bite
همان سوختن زبان
Tongue Burning
است .
متاسفانه دیده می شود که در بین پیپ کش ها تفاوت موجود بین این دو موضوع در نظر گرفته نمیشود و اهمیتی به این تفاوت نمیدهند .
در حالیکه تفاوت بین گزش زبان و سوختن زبان در حین اسموک اهمیت بسیاری برای داشتن اسموکی با کیفیت ، دارد .
گزش زبان ناشی از واکنش شیمیایی سوختن توتون و تاثیر آن بر روی زبان شماست که باعث می شود شما یک حس تلخی بر روی زبان خود در حین اسموک ، احساس کنید .
اگر دچار گزش زبان هستید از توتونی با Ph پایین تر استفاده کنید .
سوختن زبان ناشی از سوختن فیزیکی زبان بر اثر حرارت بالای ناشی از سوختن توتون بعلت اسموک شدید و مستمر و اشتباه ، می باشد .

باور اشتباه ششم :
کیفیت اسموک پیپ های مرشام پایین تر از پیپ های برایری است .
باور غلط دیگری که در میان برخی وجود دارد که پیپ های مرشام به دلیل جنس و ظاهر بزرگتر نسبت به پیپ های برایری نساز به مکش و اسموک شدید تری دارند که در نتیجه کیفیت اسموک آنها را پایین می آورد .
تا کنون هیچ گونه شواهدی دال بر اثبات این ادعا بدست نیامده است .
پیپ های مرشام دارای کیفیت اسموکی برابر و حتی گاهی بالاتر از پیپ های برایر هستند .

باور اشتباه هفتم :
پیپ های مرشام مزه توتون را از بین می برند .
یکی دیگر از اشتباهات رایج در بین پیپ کش های عموما مبتدی و تازه کار و گاها آنهایی که راه را به اشتباه رفته اند ، می باشد . توجه به این موضوع ضروری است که بر خلاف این باور اشتباه ، بدنه داخلی آتشگاه پیپ های مرشام به این دلیل که در حین اسموک بر خلاف پیپ های برایری نمیسوزند طعم و مزه خالص تر و پاک تری از توتون ارائه می دهند .
دلیل این باور غلط شاید از اینجا بوجود آمده باشد که افراد در هنگام استفاده از پیپ های برایری به دلیل وجود لایه کربنی در دیواره داخلی آتشگاه و رعایت نکردن اصول لازم و افزایش این این لایه کربنی و تبدیل شدن آن به کیک ، و تاثیر وجود این کیک بر روی طعم و مزه اصلی توتون درک صحیحی از مزه توتون ندارند و به همین دلیل در هنگام استفاده از پیپ های مرشام ، عکس العمل اشتباهی نسبت به مزه و طعم توتون در این نوع پیپ ، از خود نشان می دهند .
اکنون نوبت به مرحله روشن کردن پیپ و شعله ور شدن توتون رسیده است . برای این کار بهتر است از کبریت های چوبی و یا فندک های گازی مخصوص پیپ استفاده کنید که مناسب این کار هستند و شعله تمیزتری دارند .
به غیر از حس نوستالژیک که به هنگام استفاده از کبریت به انسان دست میدهد چند نکته دیگر نیز قابل ذکر است :
استفاده از فندک برای روشن کردن پیپ به چند دلیل توصیه نمیشود !
اول اینکه طعم و مزه توتون را عوض میکند مخصوصا اگر زیپو باشد به دلیل بنزین زیپو
دوم اینکه حرارت شعله فندک معمولا بیش از نیاز توتون را میسوزاند و اگر چه شاید خیلی ها متوجه نشوند ولی همین حرارت بالا تا حدودی در آتش گرفتن درست توتون و طعم اسموک اولیه تاثیر دارد.
سوم اینکه وقتی سطح توتون پایین میرود برای روشن کردن توتون با فندک اگر شعله فندک را تنظیم کنیم و کم باشد , به سطح توتون به درستی نمیرسد و برای آتش گرفتن مجبور به اسموک های قوی هستیم که همین کار خود باعث افزایش حرارت و سوختن بیش از حد می شود , اگر هم شعله فندک را با درجه بالا تنظیم کنیم که ارتفاع شعله زیاد باشد خب بازهم با مشکل حرارت بیش از حد مواجه میشویم حتی اگر اسموک آرام داشته باشیم.
پس بنا بر تجربه شخصی پیشنهاد می کنم برای روشن کردن پیپ ترجیحا از کبریت مخصوص این کار استفاده شود.
ترکیب مواد سوختنی سر کبریت پیپ مختص این کار است.
از لحاظ مقدار و مدت زمان روشن ماندن شعله جهت آتش زدن توتون به مقدار مناسب و با دقت اندازه گیری شده است , تا با مدت زمان و میزان حرارت لازم در هر بار کبریت زدن مواجه باشیم.
معمولا کبریت های مخصوص پیپ بلند هستن تا برای روشن کردن توتونی که در کاسه پیپ پایین رفته با مشکلی روبرو نشویم و براحتی توتون را روشن کنیم.
نکته ای که لازم به ذکر است در مورد بوی گوگرد در هنگام افروختن اولیه شعله کبریت است که برای برخی ناخوشایند است و تاثیر آن بر روی توتون را دوست ندارند که این مشکل هم راه حل ساده ای دارد , در هنگام روشن کردن کبریت چند ثانیه ای بعد از روشن شدن کبریت آن را دور از توتون نگه دارید , هنگامی که بوی گوگرد اولیه از بین رفت به آرامی شعله را روی سطح توتون رقص درآورید.
پیپ کشیدن با کبریت حال و هوای دیگری دارد.
اگر از کبریت چوبی استفاده می کنید بعد از شعله ور شدن کبریت چند ثانیه ای صبر کنید تا بوی سولفور از بین برود و سپس از شعله آن جهت روشن کردن پیپ استفاده کنید و اگر از فندک گازی مخصوص پیپ استفاده میکنید توجه داشته باشید که حرارت شعله فندک بیشتر از کبریت است پس مراقب باشید که هم لبه آتشگاه پیپ شما آسیب نبیند و هم اینکه شعله زیاد باعث سدختن نامطلوب توتون نشود .
استفاده از سایر موارد جهت روشن کردن پیپ توصیه نمی شود .
در حالت ایده آل ، روشن کردن پیپ فرآیندی دومرحله ای است .
مرحله اول و یا روست کردن ویا نیمسوز کردن که به اصطلاح :
Charring Lightگفته می شود .

هدف از این مرحله ایجاد سطحی یکنواخت از توتون نیمسوز بر روی توتون بارگذاری شده است که باعث می شود علاوه بر دریافت طعم و مزه توتون در همین مرحله ، این امکان نیز فراهم می شود تا در صورتی که بارگذاری توتون به درستی انجام شده باشد ، توتون بصورت یکنواخت تا انتهای کاسه بسوزد .
برای این کار ، شعله کبریت و یا فندک را روی سطح توتون بصورت یکنواخت و به آرامی حرکت می دهید و در همین حال به آرامی کام میگیرید تا تمام سطح توتون روشن شود ، سپس پیپ را از دهان دور کنید و توتون نیمسوز و خاکستر شده را که به بالا حرکت کرده و احتمالا از لبه آتشگاه بالاتر آمده ، بوسیله تمپر و یا کوبه به آرامی فشرده کنید تا با سطح توتون نسوخته زیر خود تماس برقرار کند .

حال نوبت به شعله دوم می رسد ، همانند مرحله اول شعله را بر روی سطح توتون نیمسوز شده بطور کامل و یکنواخت حرکت می دهید و کام بگیرید تا اینکه سطح توتون شعله ور شود و دود حاصل از سوختن توتون بصورت ابری خاکستری در هوا پخش شود ، هنگامی که توتون شما کاملا روشن شد ، شعله را کنار برده ، پیپ شما جهت اسموک آماده است ، توجه داشته باشید که تمپ کردن به موقع و متصل کردن توتون سوخته بالایی با توتون نسوخته پایین تر و کام گیری آرام و یکنواخت و مناسب باعث می شود ، توتون شما روشن باقی بماند و نیاز کمتری به استفاده مجدد از شعله جهت روشن کردن دوباره پیپ خود داشته باشید ، شاید به همین دلیل باشد که افرادی که در هنگام پیپ کشیدن صحبت می کنند در حالیکه پیپ خود را در دهان دارند ، نیاز کمتری به روشن کردن مجدد پیدا می کنند ، چرا که در حین صحبت کردن در پیپ هوا جریان پیدا می کند و توتون را روشن نگه می دارد .

در مدت زمان اسموک رطوبت ناشی از سوختن توتون در انتهای آتشگاه و یا در داخل مسیر هوایی انباشته می شود ، گاهی همراه با صدای ناخوشایند قل قل که از داخل پیپ شنیده می شود ، می باشد .

همه چیز درباره پیپ کشیدن

تار ( قطران ) چیست؟

تار(قطران) ترکیبی صمغ مانند، قهوه ای و چسبناک است و از صدها ماده شیمیایی مختلف (هیدروکربنهای پلی آرو ماتیک، آمین های آروماتیک و ترکیبات غیر ارگانیک) که بسیاری از آنها سمی، سرطانزا و جهش زا میباشند، تشکیل یافته است. تار از سوختن تنباکو و سایر مواد گیاهی حاصل میشود. تار ذرات ریزی میباشد که هنگام پک زدن به سیگار وارد ریه ها شده و در آنجا تجمع می یابد. در حدود ۷۰ درصد تار موجود در دود سیگار درون ریه ها رسوب میکند. تار مانند دوده موجود در دودکش، درون ریه های شما رابصورت یک لایه ی چسبناک می پوشاند. فردی که روزانه ۲۰ نخ سیگار دود میکند سالانه ۲۱۰ گرم (یک فنجان پر) تار وارد ریه های خود میکند. بو و رنگ سیگار مربوط به تاراست. تار همچنین بر روی پرزهای (مژکها) ریه ها چسبیده و عملکرد طبیعی آنها را مختل میکند. این پرزها با حرکت روبه بالا باعث خارج شدن مواد زاید، میکروبها، گردوغبار وآلودگی ها از ریه ها میشوند. تار میتواند بر روی لباس و یا پوست بدن نیز بچسد. آخرین پک سیگار دو برابر بیشتراز نخستین پک سیگار حاوی تار میباشد .مهم ترین عامل سرطان زایی تار،ماده ای به نام «بنزوآپین» می باشد .
البته باید به این موضوع اشاره کرد که در قلیان و پیپ هم این ماده وجود دارد در واقع به هنگام تمیز کردن پیپ جرم موجود در داخل شنک و استم پیپ که به رنگ قهوه ای و قهوه ای تیره وجود داره مربوط به همین ماده هست .
نکته شایان ذکر این هست که ما میگیم پیپ از سیگار و قلیان بهتر چرا که دود پیپ به داخل ریه وارد نمیشه .

دلایل ایجاد شیره 

۱ – مشکل در طراحی و ساخت پیپ :
در برخی موارد به دلیل طراحی اشتباه و یا ساخت نامناسب و گاها به دلیل ذات فرم و شکل ظاهری پیپ صدای قل قل شنیده می شود و یا اسموکی مرطوب تر از حد معمول و استاندارد بوجود می آید .
در اکثر موارد این مشکل به دلیل طراحی نادرست در مسیر هوایی از انتهای کاسه تا قسمت دهانی پیپ ایجاد می شود ، وظیفه و کارایی این مسیر متراکم کردن و چگالش دود گرم حاصل از سوختن توتون و هدایت و انبساط و آزاد سازی آن به سمت قسمت دهانی می باشد که برخی اوقات به دلیل شیب تند و نامتعارف و یا وجود فاصله هوایی و ناپیوستگی در طول مسیر هوایی مشکل جمع شدن شیره و یا رطوبت بوجود می آید .
ناپیوستگی در مسیر هوایی می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود :
برخی از سازندگان پیپ بر این باورند که انتهای تنون حتما باید با قسمت مورتایز در شنک در تماس کامل باشد و بعضی دیگر معتقد هستند که این تماس کامل چندان هم ضروری نیست . معمولا این اتصال و تماس کامل در پیپ های ماشین ساز بطور کامل رعایت نمی شود .
دلیل دیگر میتواند در یک راستا نبودن شنک و استم در طراحی و ساخت پیپ باشد که این مشکل بیشتر در پیپ هایی با فرم خمیده دیده می شود .
گاها نیز فیت نشدن کامل قسمت تنون در شنک می تواند باعث بروز چنین مشکلی شود البته در مورد فیت بودن تنون در شنک هم اتفاق نظر در بین سازندگان و طراحان دیده نمی شود !
صرف نظر از جزئیات تخصصی گفته شده به نظر می رسد که مکانیک و ساختمان یک پیپ می تواند ارتباط مستقیم بین ایجاد مشکل قل قل پیپ برای یک اسموکر پیپ با یک توتون خاص و حتی با همه توتون ها داشته باشد .

۲ –اسموک سریع پیپ :
بخار آب یکی از ترکیبات حاصل در هنگام سوختن توتون پیپ است که با داشتن اسموک سریع مقدار زیادی بخار آب ایجاد شده و در طول مسیر هوایی به مایع تبدیل شده و ایجاد مشکل می کند .

۳ – استفاده از پیپی که هنوز آب بندی نشده و نو است :
که البته در این مورد نیز اتفاق نظر و دلیل علمی وجود ندارد ولی خب بنا بر تجربه پیپ نو معمولا اسموک مرطوب تری دارد .

۴ – استفاده از توتون های با رطوبت بالا :
برخی توتون ها بخصوص انواع آروماتیک دارای رطوبت بالایی هستند که این امر موجب ایجاد مشکل می شود .

۵ – استفاده از توتون های با افزودنی های زیاد :
در برخی توتون ها و بازهم بیشتر در انواع آروماتیک به دلیل استفاده از افزودنی های زیاد و موادی مانند گلیکول پروپیلن که یک ماده رطوبت گیر است در هنگام سوختن توتون پیپ روغن و شیره بیشتر از حد استاندارد ایجاد میشود که باعث ایجاد مشکل می شود .

۶ – وجود بزاق دهان در پیپ :
ترشح بزاق دهان در هنگام کشیدن پیپ امری طبیعی است که گاها این بزاق به درون استم و دهانی پیپ وارد می شود و انباشته میگردد . تا حد امکان سعی کنید زبان خود را از وردی دهانی استم پیپ دور نگاه دارید و از ورود بزاق دهان به درون استم جلوگیری کنید .
.در هر صورت اگر در هنگام کشیدن پیپ با مشکل قل قل مواجه شنیدن با استفاد از یک نخ تمیز کننده و وارد کردن آن در طول مسیر هوایی رطوبت و یا شیره موجود را از بین ببرید و سپس به کشیدن پیپ خود ادامه دهید
معمولا برخی توتون ها از جمله توتون های آروماتیک نسبت به برخی دیگر از توتون ها مانند توتون های سبک انگلیش در هنگام سوختن ، رطوبت بیشتری تولید می کنند .
همچنین برخی افراد دارای اسموک مرطوب تری هستند چرا که بزاق دهان در هنگام اسموک ممکن است وارد مسیر هوایی شود ووبا دود حاصل از سوختن توتون ، ترکیب شود .
نتیجه کار احساس نوعی مزه اسیدی و تلخ می باشد که ناگهان وارد دهان می شود ، پس برای لذت بردن از اسموک باید رطوبت اضافی را ازبین برد . گاهی اوقات رطوبت موجود توسط فیلتر استفاده شده در پیپ جذب می شود اما در مورد پیپ های بدون فیلتر بهترین راه استفاده از یک نخ تمیز کننده پیپ است ، به این صورت که آن را از سر نازک تر از قسمت شکاف دهانی پیپ وارد کنید و تا جایی که امکان دارد به داخل فرو می برید تا رطوبت موجود جذب شود . این کار برای پیپ هایی با فرم صاف و مستقیم آسان است اما در مورد پیپ هایی با فرم خمیده با کمی صبر و صرف وقت و دقت بیشتر امکان پذیر است .
هیچگاه سعی نکنید در هنگامی که پیپ گرم است استم را از پیپ جدا نکنید چرا که احتمال آسیب رسیدن به استم در این حالت بسیار زیاد است .
توجه داشته باشید که هر پیپی ، اگر از آن کام گرفته نشود بعد از مدتی خاموش خواهد شد ، پس اینکه چطور بارگذاری کرده اید و یا آیا به روش درستی آن را روشن کرده اید ، هنگامی که از پیپ کام نگیرید مهم نیست و پیپ بعد از مدتی خاموش می شود پس روشن کردن مجدد پیپ و دیدن رقص ابرهای خاکستری دود که از سطح پیپ بالا می رود ، خود می تواند بسیار لذت بخش باشد .
توجه داشته باشید اینکه در طول مدت اسموک خود چند بار پیپ را روشن میکنید و یا چند عدد کبریت مصرف میکنید و یا اینکه اسموک شما چقدر طول می کشد ، مهم نیست ، مهم این است که اگر پیپ شما نو می باشد توتون بارگذاری شده را تا انتها مصرف کنید و بتوانید بدنه داخلی آتشگاه پیپ خود را بدرستی آب بندی کنید .
سعی کنید تمام توتون بارگذاری شده در پیپ را مصرف کنید اگرچه می توانید این کار را در طول چند ساعت انجام دهید ، اما اگر توتون نیمسوز داخل پیپ را به روز دیگر موکول کنید به دلیل فعل و انفعالات شیمیایی ، طعم آن تلخ می شود و نمیتوانید لذت لازم را از اسموک خود ، داشته باشید .
از سال ۱۷۲۳ برخی رقابت های اسموک آرام در بسیاری از کشورها در میان پیپ کش ها برگزار می شود تا معلوم شود چه کسی آرامتر اسموک می کند با پیپ هایی مشابه و مقدار توتون یک اندازه و مشابه که معمولا ۳.۳ گرم توتون برلی بصورت برش مکعبی می باشد و با استفاده از تنها دو کبریت جهت روشن کردن اولیه پیپ .
اگرچه بسیاری بر این باور هستند که زمان پیپ کشیدن ، فرصتی جهت آرامش است و در زندگی روزانه به اندازه کافی چالش و مشکلات وجود دارد و برگزاری رقابت و وضع قوانین جهت مسابقه برای پیپ کشیدن خلاف فلسفه وجودی آن و برخلاف آرامش ذاتی پیپ کشیدن است چند توصیه درباره پیپ کشیدن :
برای اینکه متوجه شوید چه موقع پیپ شما بیش از حد گرم شده است دو راه ارائه می شود :
اول اینکه کاسه پیپ را به آرامی و با احتیاط به پوست گونه خود تماس دهید ، اگر نتوانستید گرمای آن را تحمل کنید ، پیپ شما داغ شده است و بهتر است آن را کنار بگذارید تا کمی خنک شود .
دومین راهکار ، روش شمارش است به این صورت که کاسه پیپ را بطور کامل در میان انگشتان و کف دست خود گرفته و شروع به شمارش کنید و به آرامی تا شش بشمارید و هنگانی که به عدد شش رسیدید شروع به شمارش معکوس کنید و به عدد یک برگردید اگر نتوانستید گرمای پیپ را تحمل کنید ، پیپ شما بیش از حد گرم شده است .
توجه داشته باشید که حتی در زمانی که پیپ را اسموک نمیکنید عمل سوختن به آرامی و تا مدتی ادامه دارد پس ممکن است بعد از خنک شدن پیپ هنگامی که دوباره اقدام به کشیدن پیپ کنید ، شاید در برخی موارد نیازی به روشن کردن مجدد و استفاده از شعله نباشد .
مطلب دیگر اینکه پیپ کشیدن در محیط بیرون و در مجاورت هوا باعث گرم شدن سوختن توتون به دلیل اکسیژن جریان هوای بیشتر می شود پس توجه داشته باشید که در محیط بیرون ، اسموک ملایم و آرام تری داشته باشید و نگران داغ شدن پیپ خود باشید .
شاید یکی از دلایلی که برایر مناسب ترین گزینه برای ساخت پیپ است این ویژگی برایر است که می تواند تنفس داشته باشد پس در عین حال که روشن است اما نمیسوزد و خاکستر نمی شود اما با این وجود هنوز گونه ای چوب است و گرما و حرارت زیاد می تواند به آن آسیب برساند .
سوختن دیواره داخلی آتشگاه به دو دلیل می تواند اتفاق بیوفتد :
یا به دلیل اسموک شدید و سریع و داغ شدن بیش از حد پیپ مخصوصا در مورد پیپ های نو .
و یا به دلیل شکاف و ترک های ریز در داخل دیواره اتشگاه .
پس در هنگام خرید پیپ حتما دقت و وسواس به خرج دهید و بررسی کنید که در داخل اتشگاه پیپ ، ترک و شکافی وجود نداشته باشد که باعث آسیب رسیدن به پیپ خواهد شد ، همچنین سوختن با دمای بالا می تواند در هنگام اسموک پیپ در فضای باز و در مجاورت وزش باد نیز به دلیل وجود جریان هوا و اکسیژن زیاد ، اتفاق بیوفتد که برای مقابله با این مشکل بسیاری از کمپانی های سازنده ، درپوش هایی معمولا فلزی بر روی اتشگاه تعبیه می کنند که در هنگام استفاده پیپ در فضای باز و در مجاورت باد ، بتواند از عبور جریان هوای زیادی ، جلوگیری کند .
دلیل اصلی ایجاد ترک در جداره داخلی آتشگاه پیپ ، داغ شدن بیش از حد آن به هنگام سوختن توتون می باشد و فارغ از اینکه پیپ شما ساخت چه کارخانه و یا با چه کیفیتی ساخته شده است ، برای هر پیپی امکانپذیر است چون که چوب پیپ نیز تابع قوانین فیزیک بوده و در صورت داغ شدن بیش از حد حتما خواهد سوخت و یا ترک خواهد برداشت اما کارخانجات سازنده با استفاده از چوبهای مرغوب و یا دوده زنی (کربن) سعی در به حداقل رساندن آن دارند .

مهمترین عواملی داغ شدن پیپ :

– نحوه پر کردن توتون پیپ (تراکم بیش از حد توتون)
– نحوه کشیدن پیپ (پک های ممتد)
– نوع توتون
– خشک بودن یا مرطوب بودن زیاد توتون (خیساندن توتون با میوه)
– مدت زمان سوختن کامل توتون
– نوع چوب آتشگاه
– فرم آتشگاه
برای آنکه بدانید چه هنگام چوب آتشگاه در معرض خطر قرار دارد ، به هنگام کشیدن پیپ ، آنرا محکم با انگشتان دست بگیرید ، اگر گرما به حدی است که شما بیش از ۴ الی ۵ ثانیه نمی توانید به این عمل ادامه دهید ، بدانید که پیپ شما در معرض سوختن قرار دارد.
یکی از شیوه های جلوگیری از سوختن چوب پیپ ، استفاده از دوده مخصوص در سطح داخلی آتشگاه می باشد ، به همین دلیل رنگ داخل آتشگاه بسیاری از پیپ ها سیاه می باشد. دوده بعنوان یک عایق بین توتون و جداره آتشگاه عمل نموده و باعث حفاظت از چوب می شده و در عین حال مانع جذب ترشحات توتون توسط آتشگاه میگردد.
بسیاری از پیپهای حرفه ای نیز بدون دوده زنی ، تولید می شوند ، این به آن دلیل است که مشتری بتواند کیفیت و نوع چوب مصرفی را مشاهده کرده و از صحت آن اطمینان حاصل نماید. در مورد این نوع پیپها ، پس از حداقل یکماه استفاده و در اثر سوختن توتون و چسبیدن آن به جداره آتشگاه ، دوده طبیعی و یا به اصطلاح “کیک دوده” شکل می گیرد ، ولی تا قبل از این مدت باید از داغ شدن آتشگاه به شدت احتراز کرد . داغ شدن بیش از حد پیپ هایی که پلی استر دارند ممکن اسن موجب ریخن پلی استر شده و تعمیر این گونه پیپ ها بسیار سخت است.
البته مشکل سوختن و یا ترکهای داخلی در مورد بسیاری از پیپهایی که بطور کارخانه ای دوده زنی شده اند هم ممکن است ، پس بهتر است بصورت کلی در یک ماه ابتدایی استفاده از هر نوع پیپی دقت لازم در جهت داغ نشدن آن صورت گیرد.
وجود این دوده ها به ضخامت چند میل بسیار مفید بوده و لی اگر پس از مدت زمان طولانی ضخامت آنها زیاد شود باعث کاهش حجم آتشگاه شده و از کارایی پیپ شما می کاهد ، در اینصورت با استفاده از “ریمر” باید مقداری از آنرا به شکلی دقیق و متقارن تراشید . ریمر وسیله ای چنگک مانند است که درون آتشگاه پیپ را به صورت منسجم می تراشد.
ساده ترین روش در ترمیم ترکها و یا حفره های کوچک ایجاد شده داخل آتشگاه استفاده از PIPE MUD
و یا ملات پیپ است ، برای ساخت این ملات به موارد زیر نیاز است :
– خاکستر خالص حاصله از کشیدن به ترتیب اولویت سیگار برگ ، پیپ و یا نهایتا سیگارت
– چند قطره آب یا عسل (به نظر من عسل کارایی بهتری دارد)
– بیلچه پیپ
خاکستر حاصله از کشیدن یک یا دو سیگار را با چند قطره آب (عسل) مخلوط کرده و آن قدر هم بزنید تا ملاتی یکدست ایجاد شود ، میزان آب اضافه شده بسیار مهم است ، ملات حاصله نه باید خیلی خشک باشد و نه خیلی مرطوب . (از توتون با طعم مورد علاقه خود استفاده کنید)
حالا با استفاده از بیلچه پیپ ملات ساخته شده را برداشته و بر روی ترکها و حفره های داخلی آتشگاه پخش کنید و با با پشت بیلچه شروع به صاف کردن و فشردن آن به درون ترکها و حفره های نمایید ، البته اگر حدس می زنید قسمتهایی دیگری از داخل آتشگاه ممکن است در آینده با این مشکل روبرو شود ، می توانید اضافی ملات را بصورت یکنواخت بر دیواره آتشگاه پخش نمایید.
تقریبا کار به اتمام رسیده است ، فقط باید به مدت ۴۸ ساعت از پیپ استفاده نکنید ، بعد از این زمان و پس از چند بار استفاده از پیپ ، داخل آتشگاه به حالت طبیعی خود باز می گردد. البته اگر از کاری که انجام داده اید راضی نیستید ، می توانید توسط ریمر ملات خشک شده را نیز بتراشید ، البته استفاده از ریمر نیاز به مهارت و دقت خاص خود دارد.
این روش توسط افراد زیادی از جمله خودم تست شده و باعث نجات و طول عمر پیپهای زیادی شده است.
یکی دیگر از موارد استفاده از ملات پیپ تصحیح مشکل بالا بودن محل قرار گیری سوراخ مکش دود نسبت به کف آتشگاه می باشد ، این مشکل اغلب بدلیل خطای سازنده پیپ است که باعث نسوختن کامل توتون و یا جلوگیری از تشکیل دوده محافظ در کف آتشگاه و یا برخی دیگر مشکلات مثل تاثیر در کیفیت استفاده از پیپ می شود.
برای تصحیح این مشکل کافیست مقدار کافی ملات پیپ بسازید ، سپس جهت جلوگیری از مسدود شدن سوراخ زیرین آتشگاه یک عدد نخ (میله) تمیز کننده داخل پیپ قرار دهید ، البته این کار باعث ایجاد یک شاخص برای اینکه بدانید تا چه ارتفاعی ملات بریزید نیز می شود.
حالا شروع به ریختن ملات به داخل پیپ کرده و آنرا در آنجا محکم کنید ، حداقل ۴۸ ساعت جهت خشک شدن ملات مذکور پیش از استفاده مجدد از پیپ زمان لازم دارید .
علاوه بر سلامت فیزیکی پیپ ، زیبایی ظاهری آن نیز مهم است و چه چیزی بهتر از یک فینیش براق با پولیش نهایی جذاب است .
اگرچه این براق بودن بعد از روشن کردن پیپ و استفاده از آن به دلیل گرما و جذب واکس و پولیش روی پیپ ، کم شده و به مرور از بین می رود و باعث ایجاد نوعی طیف رنگی تیره و روشن بر روی بدنه پیپ می شود که این امر نیز خود در طول زمان یکی از زیبایی های ظاهری پیپ شما خواهد شد .
اگرچه امکان پولیش مجدد و برگرداندن براقیت بدنه پیپ امکان دارد اما خود این تغییر رنگ و ایجاد طیف رنگی تیره و روشن بر روی بدنه پیپ یکی از جذابیت های پیپ های قدمی و استفاده شده است و برخی افراد برای رسیدن سریع تر به این بافت رنگی از ترفندهایی نیز استفاده می کنند .
به عنوان مثال :
برخی افراد هنگامی که پیپ گرم است کاسه و بدنه آن را به اطراف بینی و با پیشانی خود که غدد چربی بیشتر ترشح دارند و چرب تر هستند ، می مالند تا این چربی جذب پیپ شده و باعث شود زودتر رنگ کهنگی به خود بگیرد و سرانجام همانند تمام اتفاقات و خوشی های زندگی ، زمان پیپ کشیدن نیز به پایان خواهد رسید و لذت و آرامش آن باقی خواهد ماند ، در این مرحله نوبت به فرآیند تمیز کردن پیپ می رسد :
گرچه هستند افرادی که علاقه ای به انجام این کار ندارند و خب مسلما پیپ هایی با دیواره هایی از کیک های ضخیم کربنی و کیفیت اسموکی بد در اختیار خواهند داشت و هستند افرادی دیگری که این کار را کسر شان خود می دانند و ترجیح می دهند که بجای نظافت توسط خود آن را با پرداخت هزینه به دیگران بسپارند .
اگرچه نظافت و تمیز کردن پیپ امری است ضروری اما توجه داشته باشید برای این کار عجله نداشته باشید ، حتما صبر کنید و اجازه دهید که پیپ کاملا سرد شود چرا که اگر پیپ گرم باشد احتمال شکستن شنک و یا استم ( تنون ) بسیار بالاست .
پس از سرد شدن اولین کار خالی کردن خاکستر و تکه های نسوخته توتون در آتشگاه است که می توانید با ضربه زدن آرام به کف دست ، سعی در خارج کردن تکه های نیمسوز باقی مانده در کف آتشگاه ، کنید .
هیچگاه برای انجام این کار پیپ خود را به سطوح محکم و زمخت و یا پاشنه کفش خود نزنید که به پیپ شما آسیب خواهد دید .
پس از خالی کردن آتشگاه نخ تمیز کننده ای را از سوراخ دهانی استم وارد کنید و تا انتها به داخل فشار دهید و برای مدتی در همین حال ان را رها کنید تا باقی مانده رطوبت ، بطور کامل توسط نخ جذب شود .
بسیاری این سوال را دارند که دارند که چرا پیپ ها بعد از مدتی بو می گیرند؟ آتشگاه کوچکتر شده و یا هنگام استعمال توتون بوی بد می دهند! پیپ بعد از استعمال به دلیل رطوبت توتون خیس می شود و قاعدتا باید خشک شود. بسیاری از مصرف کنندگان بعد از استعمال پیپ رو درون کیف پیپ یا جایی دیگر محبوس می کنند، در حقیقت پیپ خشک نمیشه. این پیپ ها به مرور زمان بوی بسیار بدی می گیرند و تمیز کردن و جدا کردن بوی نامطبوع آن بسیار سخت است. پس هر بار پس از استعمال توتون حتما بذارید پیپتون خشک بشه. حتی بعضی وقت ها بذارید پشت پنجره و دهنی پیپ رو ازش جدا کنید تا کاملا استراحت کنه .
در ضمن توتون های اروماتیک به دلیل دارا بودن اسانس معمولا زودتر بو میگیرند، بهتره از فیلت پد استفاده کنید. فیلت پد زیر توتون قرار میگیره و جنسش سیلیکات مگنزیم طبیعیه (مرشام) و هم اسموک رو براتون نرم تر و دلپذیر تر میکنه و هم مانع جدب جذب اسانس توسط بدنه پیپ میشه .
نخ تمیز کننده: نخ یکی از رایج ترین وسیله های تمیز کردن پیپه. میتونه داخل لوله دهنی و داخل لوله آتشگاه رو به راحتی تمیز کنه. معمولا هفته ای یک بار تمیز کردن توصیه میشه. این نخ ها در دو نوع زبر (برای اشخاصی که دیرتر پیپ رو تمیز می کنند) و نرم (برای استفاده بیشتر) عرضه میشه .
لیکوید کلینر: لیکوید مایعی برای تمیز کردن پیپه و در دو نوع لیکوید کلینر و لیکوید دیفیزر عرضه میشه. لیکوید کلینر معمولا برای استفاده روزانه پیپه و اونو ضد عفونی می کنه ولی لیکوید دیفیوزر کمی قوی تره و بوی بد پیپ رو هم بر می داره و در حقیقت دیفیوزش می کنه .
ریمر : وسیله ای برای تراشیدن داخل آتشگاه پیپه. پیپ ها در اثر استفاده و مرور زمان و جمع شدن کربن و ترشحات توتون داخل آتشگاه بد بو شده و آتشگاه هم کوچکتر میشوند. ریمر میتونه تمامی اینها رو بتراشه .
ریمر ها در انواع مختلفی عرضه میشوند. معمولا انواع ارزون ریمرها چندان کارایی ندارند ولی شرکت های برند انواع مطلوبتری تولید می کنند .
نخ های پلاستیکی خیلی زبر تر هستند و عمر مفید اونها چندین برابر نخ های تمیز کننده معمولیه ولی استفاده مداوم اونها توصیه نمیشه .
پولیش پیپ : پولیش وسیله ای برای براق کردن و برداشتن جای آتش از روی آتشگاه پیپه. به صورت تیوپ خمیری عرضه میشه و روش استفادش به این صورته که کمی خمیر پولیش روی بدنه پیپ و یا دهنی اون گذاشته شده و با دستمال زبر روی پیپ کشیده میشه و سپس با دستمال زبر جدید روی پیپ رو براق می کنند. استفاده از خمیر پولیش هر چند ماه یکبار توصیه میشه .
پیپ های چوبی به مرور استفاده میبایستی تمیز و پاک شوند .
عمده دلایل تمیز کردن پیپ به شرح زیر هستند :
‍‍ جمع شدن بزاق و شیره حاصل از استعمال توتون در پیپ .
کیک بستن داخل آتشگاه
گیر کردن خرده های توتون در لوله دهنی یا لوله آتشگاه
بد طعم شدن پیپ پس از چند بار استفاده
نیاز به شستشو جهت عاری سازی از میکروب یا باکتری
اینها همه دلایلی هستند که شما حتما باید پیپ خودتون رو تمیز کنید ولی عمده دلیل من برای پاک کردن پیپ دستیابی به یک اسموک خوب، لایت و خنک است. همه پیپ ها در اثر استعمال طعم های بد به خود می گیرند. عوض نکردن به موقع فیلتر و حبس کردن پیپ در کشو یا کیف از دیگر دلایل نیاز این وسیله به نظافت است .
حتما به یاد داشته باشید که پیپ خود را پس از استعمال بگذارید هوا بخورد تا خشک شود و حتما فیلتر را از داخل پیپ بیرون بیاورید. در حقیقت شما با رعایت این دو مورد اولیه و اساسی کمک می کند تا زمان قابل استفاده از پیپ را طولانی تر کنید. اگر فیلتر داخل پیپ بماند حتی تا ۴ یا ۵ روز هم ممکن است خشک نشود. همچنین یک پیپ پس از دوبار استعمال جتما نیاز به یک روز زمان جهت خشک شدن دارد .
بسیاری از مصرف کنندگان این سوال در ذهنشان نقش بسته که آیا از یک پیپ در یک روز نمی شود بیش از دوبار استفاده کرد؟
بله شما میتوانید از پیپ خود بیش از ۱۰ بار در روز هم استفاده کنید ولی عمده مشکلاتی که با آن برخورد خواهید کرد به شرح زیر است :
تلخ شدن اسموک
برگشت بذاق از لوله دهنی به داخل دهان مصرف کننده که در عین زیانبار بودن بسیار تلخ است
ممکن است پیپ شما جوش حرارتی بزند
شل شدن جامپر (متصل کننده دهنی به قسمت چوبی) پیپ
اسموک داغ
پس حتما پس از چند بار استفاده از پیپ، فیلتر را از پیپ خارج کرده و اجازه بدهید تا پیپ و فیلتر خشک شوند و از استفاده مکرر از یک پیپ جدا بپرهیزید .

برای پاک کردن پیپ به چه وسایلی احتیاج داریم ؟

نخ تمیز کننده :
نخ به دوگونه زبر و نرم عرضه می گردد. در صورتی که پس یک یا دو اسموک پیپ خود را تمیز می کنید از نخ نرم استفاده کنید و در صورتی که دیر به دیر پیپ خود را نخ می کشید از نخ زبر استفاده کنید .

مایع تمیز کننده :
بخش اعظم مایع های تمیز کننده اتانول است و الباقی سایر موادی که می تواند به بهتر پاک شدن پیپ شما کمک کند. در صورتی که از مایع تمیز کننده دیفیوزر استفاده کنید نتیجه رضایت بخش تر خواهد بود. مایع دیفیوزر علاوه بر پاک کردن قیمت دهنی و چوبی کمک می کند تا طعم تلخ و بوی بد پیپ از آن جدا شود .
روش استفاده از مایع دیفیوزر هم بسیار آسان است. ابتدا مایع را داخل لوله دهنی اسپری می کنید تا از سمت دیگر مایع بیرون بریزد، سپس با نخ تمیز کننده آنرا خشک می کنید. همین کار را برای داخل لوله چوبی پیپ و قسمت آتشگاه هم باید انجام بدهید. اکثر لیکوید دیفیوزر ها قدرت پاک کردن جای آتش از روی پیپ را هم دارند، فقط کافیست روی قسمتی که در اثر آتش سیاه شده است اسپری کرده و سپس آن را یک دستمال خشک کنید تا بتوانید کم کم اثر آتش را محو کنید .

استفاده از فیلتر مناسب :
اگر از فیلتر مناسب استفاده کنید و اجازه بدهید پس از استعمال فیلتر خشک شود، کمتر مجبور خواهید بود پیپ خود را تمیز کنید. در این مورد فیلتر بالسا گوی رقابت را از فیلتر کربنی ربوده است. فیلتر بالسا در صورتی که پس از استعمال اجازه داده شود تا خشک شود تا چند برابر فیلتر کربنی کار می کند. فیلتر بالسا حداقل دوبرابر فیلتر کربنی کار می کند. بسیار سالمتر است (کاغذ، کرین، سرامیک و پلاستیک) در آن به کار برده نشده و یک تکه چوب طبیعی بالسا است. از فیلتر کربنی ارزانتر است .
البته می توانید از فیلت پد هم استفاده کنید. فیلت پد ساخته شده از تکه های طبیعی سنگ مرشام است که کاملا طبیعی است (شیمیایی نیست). مرشام حرارت و رطوبت را به خود جذب کرده و باعث خیس نشدن پیپ شما و جذب طوبت های ناشی از سوختن توتون میگردد. در صورتی که از یک پیپ در روز بیش از چند بار استفاده می کنید، فیلت پد می تواند کمک شایانی به شما کند .
تراشیدن کیک :
برای تراشیدن کیک احتیاج به وسیله مخصوصی به نام ریمر دارد. حتما شما هم متوجه بستن کیک ناشی از استعمال توتون در پیپ خود شده اید. کیک به مرور زمان و در اثر استفاده از توتون های متنوع می تواند طعم بسیار تلخ و نا مطبوعی به پیپ شما بدهد. همچنین ضخیم شدن کیک یکی از دلایل ترک برداشتن آتشگاه پیپ به حساب می آید .
اگر از یک نوع توتون در پیپ خود استفاده می کنید کیک حاصل شده به اندازه مورد بالایی به شما آسیب نخواهد زد و می توانید حتی تا قطر ۱ سانتیمتر کیک را هم تحمل کنید ولی در هر صورت توصیه آخر تراشیدن کیک است .
ریمر مانند یک چنگک داخل پیپ شما باز می شود و جداره را به آسانی می تراشد. حتی تا چوب هم می توانید برسید و از اول پیپ خود را کربنیزه کرده یا عسل بزنید .
از تراشیدن آتشگاه با ناخن بیلچه جدا بپرهیزید چرا که باعث خراشیده شدن عمیق آتشگاه خواهید شد .

پپپ شما پس از هر استفاده بهتر است تمیز شود.
به این نحو که اول پیپ باید کاملا به دمای عادی برگردد سپس استم جدا شود.بعد نخ تمیزکننده را به داخل شنک هدایت کنید و کل مسیر را تمیز کنید و اگر لازم بود نخ را با نخ تمیز عوض کنید و آنقدر تکرار کنید تا نخ چیزی به خودش نگیرد.
اگر امکان داشت نخ را تا کنید تا ضخامت بیشتری پیدا کند و به این صورت استفاده کنید.
فراموش نکنید که در مورد نخ تمیزکننده صرفه جویی جایز نیست.
این روند پاکسازی هرروز است.
بسته به میزان مصرف لازم است هر چند وقت یکبار (مثلا ماهانه) پاکسازی کامل انجام دهید. که در اینصورت لازم است نخ تمیزکننده را با محلول مناسب(بر پایه الکل)آغشته کنید که معمولا محلول مناسب در فروشگاههای پیپ و ادوات موجود است.
پس از آنکه هر تعداد نخ لازم استفاده شد در آخر از یک نخ خشک استفاده کنید.
پیپ را ۲۴ ساعت بگذارید هوا بخورد.
تمیز کردن پیپ یکی از موضوعات مهم و ساده است البته تا زمانی که نیاز به روشهای پیچیده و تخصصی پیش نیاید .بعد از پایان پیپ کشیدن خیلی ساده و آرام بوسیله قسمت پارو شکل ابزار پیپ ( همان بیلچه ) خاکستر باقیمانده از سوختن توتون در آتشگاه را خارج میکنیم ، مراقب باشید که لایه کربنی یا همان کیک و دیواره داخلی پیپ آسیب نبیند

سپس یک نخ تمیز کننده را از سوراخ قسمت دهانی استم وارد کنید تا از سوراخ کف آتشگاه بیرون بیاید اگر نخ بدون هیچ مزاحمتی تا سوراخ کف آتشگاه مسیر خود را پیمود و بیرون آمد معمولا نیازی به جدا کردن استم از شنک نیست اما اگر نخ به هر دلیلی مانند وجود جرم و یا خم استم یا شنک و یا طراحی ظاهری ساختمان پیپ تا سوراخ کف آتشگاه امتداد پیدا نکرد لازم است که استم از شنک جدا شود

توجه داشته باشید تا وقتی که پیپ گرم است هرگز استم را جدا نکنید . ممکن است بر اثر حرارت و فشار به استم و مخصوصا تنون (جامپر) آسیب برسانید .در بیشتر موارد همین مقدار تمیزکاری میتواند کافی باشد .
به مرور زمان و استفاده بیشتر از پیپ مراحل بیشتری برای تمیز کردن پیپ لازم میباشد .با گذشت زمان استم کدر میشود و یا لکه هایی روی آن مخصوصا در قسمت دهانی ایجاد میگردد ، میتوان از محلولهای تمیز کننده که به صورت آماده در بازار موجود است استفاده کرد همچنین اگر استم از جنس آکریلیک و مرغوب و با کیفیت باشد ، میتوان با مقداری خمیر دندان و یک تکه پارچه نخی آن را تمیز کرد ، تمیز کننده های خمیری شکل نیز برای این کار به صورت آماده در بازار موجود میباشد .
اگر قصد تمیز کردن قسمت چوبی پیپ خود را دارید ، بهترین راه استفاده از واکس و پولیش های مخصوص این کار که به صورت اسپری و یا خمیری در بازار موجود هستند ، میباشد .
تمام کاری که باید انجام دهید ، استفاده از محلول تمیز کننده با یک پارچه نرم و سپس پولیش کردن و خشک شدن است . بعد از آن با یک دستمال نخی روی سطح پیپ بمالید تا براق شود. البته درخشندگی بسیار زیاد انتظار نداشته باشید . اگر خواهان براقی و درخشندگی در حد آینه هستید به محلولهای تمیز کننده قویتر و واکس پولیش های حرفه ای تر نیاز دارید . البته بهتر است این کار را به دست متخصص بسپارید ، چون امکان آسیب رسیدن به پیپ در اثر استفاده نادرست از این مواد وجود دارد .
هرگز از واکس و پولیش های مخصوص مبلمان برای این کار استفاده نکنید .
ریمر کردن یا همان از بین بردن لایه کربنی اضافی هر از چندگاهی لازم است . معمولا گفته میشود که ضخامت لایه کربنی حداقل باید یک میلیمتر باشد ، بعد از گذشت زمان و افزایش ضخامت لایه کربن میتوانید داخل آتشگاه را با ابزاری به نام ریمر تمیز کنید .
معمولا سالی یک یا دو بار بسته به میزان استفاده از پیپ نیاز به ریمر کردن میباشد . این کار نیز باید به دست متخصص انجام شود .

روش پاکسازی پیپ با ترکیب نمک و الکل :

بر اثر استفاده زیاد و گذشت زمان ، کربن ایجاد شده بر روی دیواره آتشگاه و عطر و طعم و شیره و مواد افزودنی جذب شده توسط پیپ ، باعث ایجاد جرم و بوی نامطبوع در پیپ میشوند ، مخصوصا اگر طرفدار و دوستدار توتون های آروماتیک باشید به علت افزودنی های بیشتر در این نوع توتون ها ، زودتر و بیشتر دچار این مشکل خواهید شد .
یکی از راه کارها و روش هایی که برای رفع و برطرف کردن این مشکل وجود دارد ، روش ” پاکسازی با نمک ” میباشد .
مواد لازم برای این روش :
نمک : ترجیحا بدون ید ، در صورت در دسترس نبودن از نمک معمولی میتوان استفاده کرد .
الکل : ترجیحا طبی ، در صورت در دسترس نبودن الکل طبی استفاده کنید .
روش کار :
ابتدا استم پیپ را جدا کنید ، سوراخ شنک را با نخ تمیز کننده یا پنبه یا دستمال یا … مسدود کنید تا مانع از خروج الکل شود ، سپس داخل کاسه پیپ را با نمک پر کنید . وقتی کاسه از نمک پر شد الکل بریزید تا لبریز شود ، الکل اضافی را با دستمال پاک کنید تا به بدنه و دهانه آتشگاه آسیبی نرسد . ترکیب نمک و الکل انباشته شده در پیپ شروع به واکنش کرده و رفته رفته ار قهوه ای روشن تا تیره تغییر رنگ خواهد داد . پیپ را در جایی ثابت کنید و منتظر بمانید ، معمولا بعد از ۲۴ ساعت الکل موجود تبخیر میشود ولی با توجه به سایز آتشگاه پیپ و کثیفی آن میتوانید حداکثر تا ۴۸ ساعت هم صبر کنید . بعد از گذشت این زمان توده قهوه ای تیره بوجود آمده در پیپ را بیرون بریزید ، داخل آتشگاه را بسیار ملایم و به آرامی ، اندکی با کاردک یا بیلچه بتراشید و تمیز کنید .
پیشنهاد میکنم بلافاصله از پیپ استفاده نکنید ، چند روزی به پیپ استراحت دهید .
حالا پیپ برای استفاده مجدد آماده است .
به همین سادگی .
توجه :
همانطور که گفته شد ، حداکثر تا ۴۸ ساعت بسته به سایز و کثیفی پیپ صبر کنید اگر بیشتر از این زمان ببرد ، ترکیب نمک و الکل سفت میشود و خارج کردن آن سخت و دشوار و ممکن است پیپ آسیب ببیند .
گاهی به جای الکل از نوشیدنی های الکلی بنا بر سلیقه و طعم مورد علاقه استفاده میکنند .

شروع پیپ کشیدن :

شاید به ظاهر برای دوستانی که قبلا در دنیای پیپ و توتون نبودن پیپ کشیدن خیلی ساده و مانند اسموک های دیگر باشد اما در عمل بایستی اصولی رعایت شود.
دوستان خوب و عزیز دنیای پیپ و توتون رو تا واردش نشید ، اون هم فقط و فقط با پیپ اصل و با کیفیت و توتون اصل و فیلتر اصل، نمی تونید درکش کنید ،بایستی خودتان این فضا و حس و حال رو لمس و درک و تجربه کنید.
افراد زیادی دیدیم که راه غلطی را انتخاب می کنند.
خرید پیپ فیک توتون فیک و فیلتر فیک برای شروع اشتباه است و اینکه بخواهیم اول کار هم چند ده میلیون هزینه کنیم هم اشتباه است !
با بودجه ای کم شروعی خوب و درستی خواهید داشت و به مرور به کلکسیون پیپ ۱۲ یا ۲۴ تایی یا بیشتر خود دست خواهید یافت !
لذا درست و صحیح و بدون ترس با بودجه ای مناسب وارد دنیای پیپ شوید.
هیچ ارزانی بی حکمت نیست !
روش پیپ کشیدن صحیح :
روش درست کشیدن پیپ ایجاب میکند که کمترین حرارت ممکن را ایجاد کنید، یعنی طوری بکشید که همیشه در مرز خاموش شدن باشد، که گاهی نیز خاموش خواهد شد .
در علوم تجربی سوم دبستان هم آمده که کمبود اکسیژن باعث خاموش شدن آتش میشود،لذا وقتی شما شست خود را بر دهانه پیپ بگذارید توتون در حال سوختن اکسیژن کمتری در اختیار دارد و اصطلاحا خفه میشود ، بعضی نیز هنگام گذاشتن شست بر روی دهانه پیپ تند تند از پیپ کام میگیرند و فکر میکنند افزایش دود در اثر گذاشتن شست بر روی دهانه پیپ است و فراموش میکنند که به علت کام گرفتن های سریع می باشد .
پس چرا در بعضی فیلم ها دیده میشود که شست را روی پیپ میگذارند؟
وزیدن باد باعث داغ شدن آتش توتون در حال سوختن میشون و طعم آنرا خراب کرده پیپ را داغ میکند، همچنین ممکن است خاکستر های نرم سطح توتون را به پرواز درآورد، شست را در هنگام وزش بادو حتی گاهی نسیم بر روی دهانه پیپ نزدیک میکنند تا جلو بروز این مشکل را بگیرند.بعضی از پیپ ها برای جلوگیری از این مشکل در فلزی دارند که چند سوراخ روی آن تعبیه شده…
به اشتباه در بین عموم پیچیده شده که موقع پر کردن باید توتون را حسابی داخل پیپ فشار داد ، یک تفکر کاملا غلط میباشد و اما روش درست این است که باید طوری پیپ را پر کنید که توتون در دهانه پیپ کمی حالت فنری داشته باشد.اگر خیلی فشرده باشد زیاد خاموش می شود و اگر خیلی شل پر کنید داغ می سوزد و به پیپ آسیب زده طعم بدی نیز ایجاد می کند.
یکی از دوستان سوال پرسیده بودند که چطوری از بوی پیپ و طعم پیپ خودمون لذت ببریم ؟
حتما تا به حال برای خرید ادکلن رفتید و دیدید وقتی چند تا بوی مختلفو تست می کنید فروشنده کمی قهوه میاره تا بو کنید تا مشام شما ریفرش بشه … توی پیپ کشیدن هم این قانون وجود داره ، زمانی که شما چند تا کام میگیرید دهان شما تلخ میشه و بو رو اجساس نمی کنید در نتیجه من به شما پیشنهاد می کنم حتما موقع استفاده از پیپ از یک نوشیدنی مثل قهوه استفاده کنید و اما توی فصل های گرم هم میتونید از نوشیدنی هایی مثل آب انار یا آلبالو که کمی ترش مزه هستش استفاده کنید.

روش صحیح روشن کردن پیپ :

روشن کردن توتون با کبریت خیلی بهتره .
طعم توتون تغییر نمیکنه .
توتون بهتر روشن میشه .
به اتشگاه هم آسیب نمیرسه .
فقط نیاز ب کمی صبر داره .
توصیه می شود کبریت را بجای فندک استفاده کنید .
نکته ای در مورد روشن کردن پیپ :
در مورد روشن کردن پیپ با فندک و یا کبریت توجه داشته باشید که برای جلوگیری از سوختن لبه آتشگاه و همچنین خود توتون باید شعله فندک و یا کبریت با فاصله ای در حدود نیم سانت بالای سطح توتون قرار بگیره و سعی بر این باشد که توسط مکش ایجاد شده بهمراه اسموک پیپ گرما و حرارت شعله به سمت توتون کشیده شود و باعث روشن شدن پیپ و شعله ور گشتن توتون شود .
در شعله اول معمولا تعداد اسموک و مکش بیشتری نیاز است اما در شعله دوم و در صورت نیاز سوم با همان اسموک اول و یا دوم و مکش ایجاد شده گرما و حرارت شعله به سمت توتون کشیده شده و توتون کاملا شعله ور میگردد .
با این روش بجای سوختن سریع توتون در تماس مستقیم با شعله ، توتون با گرمای حاصل از شعله روشن شده و در طعم و مزه و بوی دریافتی تاثیر بسیار خوشایند تری خواهد داشت .
نکته ای در مورد تمیزکاری پیپ :
بعد از تمیزکاری پیپ پس از اتمام پیپ کشیدن ، روال کار این است که معمولا تا ۴۸ ساعت از پیپی که استفاده شده دوباره استفاده نمی کنند .
پس سعی کنید بنا بر میزان مصرف روزانه تعداد پیپ مناسب داشته باشید .
نکته دیگر اینکه بعد از پیپ کشیدن و تمیزکاری آن ، استم را از پیپ جدا کنید و کاسه پیپ را نیز برعکس رو استند قرار دهید یعنی دهانه آتشگاه به سمت پایین باشد تا رطوبت از درون شنک و کاسه به مرور به بیرون هدایت شود .

چگونه پیپ بکشیم تا حداقل آسیب را داشته باشیم :
دندان ها: در زمان کشیدن پیپ بیشترین ضرری که به انسان وارد میشود آسیب دندان هاست که برای جلو گیری از آن باید حتما بعد از پیپ کشیدن سیب مصرف شود زیرا خاصیتی اسیدی دارد که موجب از بین بردن آلودگی های حاصل از پیپ میشود .
دهان: ضرره دیگری که پیپ موجب آن میشود از بین رفتن بافت های دهان که موجب سرطان و دیگر بیماری های دهانی میشود .
برای جلو گیری باید در هنگام پیپ کشیدن حتما نوشیدنی مصرف بشه که این امر موجب بالا بردن میزان بزاغ دهان میشود و مانع از بیماری های دهان میشود .
البته خوردن کیوی هم در ضدعفونی کردن دهان تاثیره زیادی دارد .
ونکته خیلی مهم بعد از هر بار پیپ کشیدن مسواک فراموش نشود .
مصرف نکردن اشتراکی پیپ :
دوستان عزیزم جسارتا پیپ رو
نه اشتراکی می خرن !
نه اشتراکی می کشن !
پیپ مثل مسواک می مونه
چه بسا به قول یکی از دوستان پیپ مثل لباس زیر می مونه
لذا خواهشمندیم بهداشت فردی را رعایت نمایید !
تکنیک های پیپ کشیدن :
مطالب و اطلاعات بسیاری در مورد اینکه چطور پیپ کشیدن را شروع کنید در دسترس است اما در مورد متد ها و تکنیک های اسموک پیپ متاسفانه اطلاعات چندانی در دسترس نیست !
اما ما در این مقال سعی میکنیم برخی از تکنیک های پیپ کشیدن را برای پیپ کش های حرفه ای ذکر کنیم و این مقاله را سعی میکنیم در آینده بروز رسانی کنیم و تکنیک های دیگر را اضافه کنیم .
به این نکته مهم توجه داشته باشید که تکنیک های اسموک مانند یادگیری شنا و یا دوچرخه سواری است ، در این مورد تمام نکات لازم را میتوان توضیح و یا حتی نشان داد ولی یادگیری آن به خود فرد، ظرفیت و توانایی ها و چگونگی انجام تمرینات بستگی دارد ، چه بسا از لحاظ تئوری یک تکنیک را کاملا فراگیرید اما در مرحله اجرا موفق نباشین .
نگران نباشید ! تمرین ، صبر و ممارست کلید حل مشکل است.اگر یک تکنیک نشد ! تکنیک دیگر را فراگیرین ، حتی میتوانید بعد از فراگیری تمام تکنیک ها ، در آخر روش و متد خاص خود را در پیش گیرید .
آماده سازی و بارگذاری توتون، روشن کردن و تمپ کردن و … همگی مهارت های لازم و ضروری برای پیپ کشیدن و لذت بردن از آن است اما اصول مهمتری نیز در زمینه پیپ کشیدن وجود دارد که همین اصول عادات هر شخصی در هنگام پیپ کشیدن را در طول زمان شکل می دهند .

تکنیک پیپ کشیدن تنفسی :

Breath Smoking
به دور از بیان جزئیات و اضافات، لب کلام در مورد این روش این است که اساس این تکنیک تمرکز بر روی دم و بازدم در هنگام پیپ کشیدن است! به چه صورت !؟
به این طریق که ابتدا پیپ را در دهان و در بین دندان ها قرار داده ، لب ها و دهان خود را کاملا می بندید و شروع به پیپ کشیدن میکنید به این صورت که هوای ورودی در هنگام اسموک را به دو بخش تقسیم میکنید ، حجم بیشتر هوا را از طریق بینی و حجم کمتر هوا را از طریق مسیر هوای پیپ به داخل دهان هدایت میکنید ، مقدار حجم هوای ورودی بین بینی و پیپ را می توان تغییر داد اگر هوای ورودی از طریق پیپ بیشتر شود توتون با حرارت بالاتری خواهد سوخت ، معمولا ۷۰ تا ۸۰ درصد حجم هوای ورودی از راه بینی و مابقی از طریق پیپ می باشد .
در هنگام بیرون دادن هوا و دود انباشته شده در دهان ، برعکس عمل میکنید یعنی حجم هوای بیشتر از طریق پیپ و حجم کمتر هوا از راه بینی به بیرون فرستاده می شود .
توجه داشته باشید که عمل خارج کردن دود و هوا بسیار آرام صورت گیرد در غیر صورت توتون و خاکستر داخل پیپ به بیرون پرتاب می شود .
در حین اسموک دهان و لب ها کاملا بسته باشد .
بعد از ۳ یا ۴ بار اسموک و یا بیشتر بسته به حجم ریه و دهان و توانایی اسموکر ، دهان خود را باز کرده و تمام دود انباشته در دهان را خارج کنید .
توجه داشته باشید که در این روش در حین اسموک با دهان بسته تمام حجم دود معمولا خارج نمیشود و در مرحله آخر و باز شدن دهان حجم دود قابل قبولی از دهان خارج می شود که خود همین امر باعث می شود که مزه و طعم توتون را به خوبی حس کنید .
مزیت دیگر این روش داغ نشدن پیپ است به دلیل آرامش موجود در حین اسموک با این تکنیک .
به یاد داشته باشید روش ها و تکنیک هایی که برای شما دوستان توضیح داده می شود نیازمند تمرین ، ممارست ، تکرار و صبر و آرامش است که پیشنهاد میکنم برای این کار از زمان های تنهایی و خلوت خود نهایت استفاده را ببرید .

تکنیک اسموک از طریق خروج دود از بینی :

Retrohaling

یکی از تکنیک های پیپ کشیدن، تکنیک خارج کردن دود از بینی می باشد .
قبل از هر چیز لازم به توضیح است که درک و حس عطر و طعم از طریق زبان و سلول های موجود در بینی انجام می گیرد .
زبان چهار مزه اصلی شیرینی، شوری ، تلخی و ترشی را حس می کند و وظیفه اصلی درک و حس عطر و طعم بر عهده سلول ها و گیرنده های موجود در بینی است بهمین خاطر است که در زمان بیماری و ذکام قادر به تشخیص و درک عطر و طعم مواد نیستید .
بهمین دلیل استفاده از روش خارج کردن دود از بینی برای کشیدن پیپ در درک و حس بیشتر و بهتر عطر و طعم توتون به شما کمک خواهد کرد .
ابتدا پیپ را در دهان قرار می دهید سعی کنید بیشتر حجم هوای ورودی از طریق مسیر هوایی پیپ باشد بطور کلی در این روش حجم هوای ورودی از طریق دهان و بیشتر آن از طریق پیپ می باشد .
سپس دود و هوای وارد شده را در دهان حبس کرده و به قسمت انتهای دهان و بالای حلق در زیر ورودی مجرای تنفسی هدایت میکنید و به و‌سیله انقباض ماهیچه های قسمت پشت و بالای حلق دود محبوس شده را از طریق بینی خارج میکنید .
سعی کنید تا حد امکان تمام دود از راه بینی خارج شود .
چند نکته :
اول اینکه این روش به تمرین و تمرکز زیاد محتاج است پس نیازمند صرف زمان و تکرار می باشد .
دوم اینکه پیشنهاد میکنم از این روش فقط در مصرف توتون های آروماتیک و ویرجینیا استفاده کنید چون در سبک های دیگر توتون بدلیل وجود محرک ها مانند عطر و بوی فلفل و ادویه جات مثل توتون های پریک و یا ترکیش اورینتال استفاده از این روش باعث تحریک مخاط بینی و سرفه و عطسه خواهد شد که مسلما خوشایند نخواهد بود .
سوم اینکه دود را به هیچ وجه به داخل ریه ها فرو ندهید و پس از حبس آن در دهان از طریق بینی خارج کنید .
چهارم اینکه مقدار حجم دود خروجی از بینی در این روش مخصوصا در مراحل اولیه و یادگیری این تکنیک، زیاد نیست و خواسته و ناخواسته مقداری دود از طریق دهان نیز خارج می شود پس نگران این موضوع نباشید .
تکنیک روشن نگاه داشتن پیپ بدون استفاده از شعله :
شاید برای شما هم اتفاق بیوفتد که در حین پیپ کشیدن ، فندک و یا کبریت شما تمام شود و یا در جمعی حضور داشته باشید و بنا بر دلایلی نخواهید و یا نتوانید از کبریت و فندک استفاده کنید و یا بدلیل شرایط جوی قادر به استفاده از شعله نباشید و یا !
در چنین شرایطی چطور باید پیپ خود را روشن نگه داریم و از کشیدن آن لذت ببریم !؟
راه حل استفاده از انگشتان دست است .
احتمالا در فیلم های قدیمی و یا در بین پدران و پدر بزرگ های خود دیده اید که در هنگام پیپ کشیدن انگشت خود را بر روی دهانه پیپ قرا میدهند .
با این کار بدون استفاده از شعله میتوانستند توتون پیپ خود را شعله ور کنند .
اما چگونه !؟
با قرا دادن انگشتان خود ، انگشت شصت و یا دو انگشت اشاره و میانی بر روی دهانه پیپ و کام گرفتن ، باعث شعله ور شدن توتون خواهید شد .
این کار باعث می شود فشار هوای ورودی به درون پیپ و توتون در حال سوختن افزایش پیدا کند ، هوا در قسمت بالای کاسه پیپ زیر انگشتان شما و بالای سطح توتون متراکم شود و باعث بالا رفتن درجه حرارت و شعله ور شدن مجدد توتون در حال خاموشی گردد .
همانطور که قبلا گفته شده بود از این روش در پیپ کشیدن آرام و یا :
Slow Smokimg
نیز استفاده می شود برای روشن نگه داشتن توتون با کنترل بیشتر و برای زمان بیشتر .
پس بر خلاف باور خیلی از دوستان قرار دادن انگشت بر روی دهانه پیپ نه تنها باعث خاموش شدن آن نمی شود بلکه اگر به روش صحیح انجام گیرد باعث شعله ور شدن مجدد توتون خواهد شد .
تکنیک تمپ کردن توتون با انگشت :
بطور خلاصه :
تمپر را کنار گذاشته و از انگشت اشاره خود استفاده کنید !
چطور ! ؟
اگر چه شاید برای شما اتفاق بیوفتد که تمپر خود را فراموش کنید و یا بهر دلیلی تمپر در دسترس نداشته باشید و مجبور شوید برای تمپ کردن توتون از انگشت خود استفاده کنید ! اما برخی افراد بنابر دلایل دیگری این کار را انجام می دهند !
این دسته از افراد تماس مستقیم و بی واسطه ای که از طریق سطح نوک انگشت با سطح روی توتون در حال سوختن ایجاد می شود را دوست دارند ! البته نه صرفا به دلیل ایجاد این تماس و احتمالا سوزش ناشی از آن ! بلکه دلیل خاص و منطقی دیگری نیز ارائه می دهند !
به عقیده این افراد تمپ کردن با انگشت باعث می شود فشار وارد بر روی سطح توتون که از طریق سطح نوک انگشت وارد می شود نسبت به فشار وارد شده بوسیله تمپر کمتر باشد، به عبارتی فشار بسیار ملایمی در هنگام تمپ با انگشت ایجاد می شود .
حال این سوال مطرح می شود که این ویژگی چه مزیتی دارد !؟
در پاسخ باید گفت که یکی از دلایلی که در بسیاری مواقع باعث خاموش شدن پیپ می شود و نیاز به روشن کردن های متوالی پیش می آید همانا کوبیدن و تمپ کردن با فشار زیاد است که به اصطلاح باعث خفگی توتون و خاموش شدن آن می گردد .
پس با این روش و وارد کردن فشار بسیار ملایم با نوک انگشت احتمال خاموش شدن و نیاز به شعله گرفتن های متوالی کمتر می شود .
نکته مهم در استفاده از این روش در این است که هنگام بکار بردن انگشت باید با ملایمت و در عین حال سرعت عمل بالا اقدام کنید .
برای روشن شدن مطلب مثالی میزنیم :
شما برای خاموش کردن شعله شمع و یا کبریت بوسیله دو انگشت خود چطور عمل می کنید ؟
شعله را بسیار ملایم و سریع بین دو انگشت خود قرار می دهید و با بهم چسباندن دو انگشت شعله را خاموش می کنید بدون سوختن انگشتان خود .
راز تمپ کردن با انگشت نیز در همین است: ظرافت و سرعت عمل .
اما در هر حال باید با گرمای توتون و خاکستر ناشی از سوختن آن بر روی نوک انگشت خود کنار بیایید .

تکنیک روشن کردن پیپ با نخ فیتیله :

کبریت یا فندک !!؟
برخی اعتقاد دارند که شعله فندک با حرارت بالایی می سوزد و غیر قابل کنترل نیز هست .
در مورد فندک های گازی نیز خیلی ها معتقدند که روغن و چربی ناشی از سوختن گاز بوتان بر روی کیک تشکیل شده در دیواره پیپ به مرور زمان می نشیند و در کیفیت اسموک تاثیر نامطلوبی میگذارد .
در سمت دیگر گروهی نیز بر این عقیده هستند که کبریت در هنگام سوختن بوی ناخوشایندی دارد و استفاده از آن در هنگام وزش باد و جریان هوا کار آسانی نیست و خب مسلما خاکستر و چوب سوخته باقیمانده از آن نیز خود مشکلی است .
راه حل سوم استفاده از فیتیله ای مشابه آنچه که در شمع استفاده میشود ، است . یک تکه نخ فیتیله تهیه کنید و آن را روشن کنید با فندک ، کبریت ، شمع و یا هر روش دیگری و از آن برای روشن کردن پیپ خود استفاده کنید .
دلیل استفاده از این روش نیز روشن است !
شعله کوچک ناشی از سوختن فیتیله با حرارت و حجم آتش نسبتا کمتر نسبت به افروزنده های دیگر صدمات ناشی از شعله و حرارت را برای پیپ به حداقل می رساند و در ضمن مرحله شعله ور و روشن شدن توتون نیز با ملایمت بیشتری انجام می گیرد که در بروز بیشتر و بهتر طعم و مزه توتون و کیفیت بهتر اسموک می تواند موثر باشد .

قوانین نانوشته اما رایج در دنیای پیپ :

قانون اول :
اگر هدف از گردهمایی شما استفاده از توتون باشد پس هرکسی از حاضران میتواند از هر نوع توتون و یا لوازمی که روی میز موجود است استفاده کند .
قانون دوم :
اسموکری که از توتون فردی دیگر استفاده میکند نیازی به اجازه گرفتن از آن فرد ندارد بلکه به جای آن باید نظر خود را راجع به آن توتون اظهار کند .
قانون سوم :
هر وقت که بخواهید میتوانید از پیپ خود تعریف و تمجید کنید آنرا نوازش کرده و به آن عشق بورزید .
قانون چهارم :
اگر دوستی از توتون خود به شما تعارف کرد برای استفاده مجدد نیازی به اجازه گرفتن ندارید .
قانون پنجم :
کبریتها و فندکها را بی درنگ با هم شریک شوید .
قانون ششم :
یک اسموکر فقط در مواقعی که پیپ فردی از جنس مخالف را روشن میکند باید فندک را در دست خود نگه دارد .
قانون هفتم :
همیشه کرن کاب ها را نیز پیپ حساب میکنیم مگر اینکه ساخت کشور چین باشند .
قانون هشتم :
لاف زدن یا فخرفروشی و خودنمایی بعد از خرید یک پیپ جدید و گرانقیمت اصلا درست و قابل قبول نیست .
قانون نهم :
تشویق دیگران برای خرید پیپ و توتون حتی اگر بی مورد و غیرضروری باشد نیز جایز است .
قانون دهم :
برای بالا بردن کیفیت و سطح یک بحث گروهی و یا یک سخنرانی میتوانید از موضوعات درباره پیپ و سیگار برگ استفاده کنید .
قانون یازدهم :
یک اسموکر باید تا جایی که میتواند دور از افرادی که اسموکر نیستند توتون خود را مصرف کند .
قانون دوازدهم :
هر اسموکری که در نزدیکی توتون فروشی زندگی میکند و در مصرف و شناخت توتون در حال تخصص پیدا کردن است باید مشتری توتون فروشی محله خود شود و حداقل ماهی چندبار از آنجا خرید کند .
قانون سیزدهم :
هر اسموکری که اصرار دارد دیگران از محصولات خوب و درجه یک در زمینه پیپ و سیگار برگ استفاده کنند باید خود آنها را تهیه کند. هر کسی که قصد خرید مثلا یک پیپ دانهیل برای دوست خود را ندارد حق ندارد در این مورد اظهار نظر کند و باید سکوت اختیار کند .
قانون چهاردهم :
کشیدن سیگار برگ در جمع پیپ کش ها یا بر عکس اشکال ندارد اما اگر کسی در این جمع سیگارت روشن کند باعث تمسخر خود خواهد شد .
چه ادواتی هنگام خرید پیپ باید خریداری شود؟
شما هنگام خرید پیپ حتما باید بیلچه آنرا نیز خریداری کنید. بیلچه وسیله ای است جهت کوبیدن، سوراخ کردن و تراشیدن توتون و داشتن آن برای هر شخصی که از پیپ استفاده میکند اجتناب ناپذیر است .
می توانید تعدای پاک کننده پیپ هم خریداری کنید. پاک کننده میله ای است که دور آن را الیاف نخ پوشانده است و یک طرف آن ریزتر از سمت دیگر آن است و یک سر آن برای پاک کردن دهنی و سر دیگر جهت پاک کردن لوله آتشگاه استفاده می شود .
بجز موارد فوق اگر به طعم توتون خود اهمیت می دهید می توانید از فروشنده بخواهید یک بسته کریستال نیز به شما بدهد .
کریستال قطعات کوچکی هستند که شما قبل از پر کردن پیپ داخل آن می ریزید و طعم توتون را برای شما نرمتر و خنکتر می کند و سبب جذب مواد مضر موجود در پیپ و توتون خواهد شد، در حقیقت فیلتر دوم برای پیپ محسوب می شود .

رابطه پیپ و نوشیدنی ها !

در هنگام اسموک پیپ نوشیدنی چگونه مانع از بیماری های دهان میشود؟
در جواب این سوال باید متذکر شد که نوشیدنی در هنگام اسموک موجب تولید بزاق می شود .
بزاق حاصل از تولیده دهان مواد زایده توتون رو به خود جذب می کند ویا بلعیده میشود و توسط شیره معده از بین میرود و یا از دهان دفع میشود .
این امرکه موجب پاکسازیه دهان از آلودگی های توتون میشود کاملا مانع از سرطان دهان میشود .
اهمیت دیگری که بزاق دارد اسموک پیپ منافذ دهان را باز یا به اصطلاح دهان را خشک میکند که بزاق موجب مرطوب نگه داشتن محیط دهان میشود و بافت ها را بسته و مانع از جذب بیهوده نیکوتین میشود .

چند کلمه ای که هر پیپ کش باید بداند :

Cake
مورد جالبی است چرا که بسته به اینکه در کجا مورد استفاده قرار گیرد میتواند معانی مختلفی داشته باشد !
اگر صحبت در زمینه توتون پیپ باشد : کیک به ترکیب توتونی کات شده بصورت ریبون گفته میشود که بصورت حجم کوچک متراکم و پرس شده باشد .
اگر چه به ظاهر شبیه فلیک و پلاگ است ولی با آنها متفاوت است !
برخلاف آنها برای تهیه کیک نیازی به استفاده از برگ کامل توتون نیست و همچنین تراکم و چگالی کمتری نسبت به فلیک و پلاگ دارد و در هنگام مصرف به آسانی خرد شده و به تکه های ریزتر جهت بارگذاری در پیپ تبدیل میشود .
حال اگر در زمینه پیپ صحبت کنیم : کیک به لایه کربنی تشکیل شده بر اثر سوختن توتون بر روی دیواره داخلی آتشگاه پیپ گفته میشود .
اگر چه در ابتدا شاید وجود این لایه ناخوشایند به نظر آید ولی باید بدانید برای داشتن تجربه ای لذت بخش از کشیدن پیپ وجود آن ضروری است .
وجود این لایه مانع از سوختن دیواره آتشگاه و همچنین ورود و تاثیر گذاشتن طعم های خارجی بر روی طعم اصلی توتون مصرفی ، میشود .
پس همیشه حواستان به ضخامت این لایه باشد ! چرا که ضخامت زیاد باعث ایجاد ترک و شکستگی در بدنه پیپ بر اثر گرما میگردد و همچنین تاثیر نامطلوب بر روی طعم توتون خواهد گذاشت
Dottle
معمولا هنگامی که مدت زمان پیپ کشیدن به هر دلیلی به اندازه کافی برای سوختن تمام توتون بارگذاری شده ، کافی نباشد در انتهای کار با داتل مواجه خواهید شد .
اگر چه شاید این نام برای شما نا آشنا باشد !

داتل به تکه های کوچک نسوخته توتون در کف آتشگاه گفته می شود که در هنگام خالی کردن خاکستر توتون با آنها مواجه می شوید .
امروزه اکثر پیپ کشها این تکه های نسوخته توتون را بهمراه خاکستر بجا مانده از سوختن توتون خالی کرده و دور میریزند ولی در گذشته و شاید در حال حاضر بودند و هستند کسانی که این تکه های نسوخته را برای مصرف دوباره جمع آوری میکنند .
در داستانهای کاراگاه معروف شرلوک هولمز در برخی قسمتها اشاره به این نکته شده که هولمز تکه های نسوخته توتون را برای مصرف دوباره نگه می داشته .
Ferrule
به احتمال زیاد این کلمه برای بسیاری ناآشنا می باشد ! اگرچه شاید بدون اینکه اطلاعی در مورد آن داشته باشید هر روز در ساختار پیپ خود به آن نگاه میکنید !
فرول به قسمتی که در ساخت برخی پیپ ها به انتهای شنک اضافه می شود ، گفته میشود .
میتوان از یک ماده خالص و یا از یک ماده ترکیبی در ساخت فرول استفاده کرد .
برخلاف حلقه های فلزی مرسوم و سنتی که در ساخت برخی پیپ ها ( بخصوص پیپ های پترسون ) بصورت روکش در انتهای شنک و در محل اتصال قسمت مورتیس استم به شنک قرار میگیرد ، در پیپ های فرول دار ، مورتیس و یا همان تنون استم بطور مستقیم در داخل فرول جای گرفته و به اصطلاح داخل فرول برای جای گرفتن تنون ، دریل میشود و فقط نقش روکش فلزی ندارد بلکه خود قطعه ای مستقل است .
از مواد گوناگونی ساخته میشود : شاخ ، عاج ، اکریلیک ، چوب های سخت مختلف

مورتیس / مورتس یکی از اجزا جدا ناشدنی و اصلی ساختمان هر پیپ بحساب می آید .
سوراخی در انتهای شنک که قسمت استومل را به قسمت استم متصل میکند .
مورتیساین قسمت بصورت دستی با قسمت دیگر یعنی تنون که زائده ای در انتهای استم است ، باهم جفت میشوند .
تنون بعنوان قسمت نرینگی و مورتس بعنوان قسمت مادگی ، در کنار هم اتصالی را ایجاد میکنند که در واقع ضعیف ترین قسمت در ساختار هر پیپ نیز است .
بنابراین در هنگام باز و بسته کردن این قسمت کمال دقت و احتیاط را همواره داشته باشید و سعی کنید هنگامی که پیپ هنوز گرم است استم را از کاسه جدا نکنید

روشی است در ساخت پیپ جهت تقویت محل اتصال تنون به مورتس .
به دو صورت انجام میشود :
در روش :
Army Mount
بر روی قسمت مورتس در انتهای شنک روکش و لایه ای فلزی به جهت تقویت محل اتصال با تنون در برابر فشارهای وارده ، قرار میدهند .
در این روش قسمت تنون نیز دست خوش تغییراتی میشود به این صورت که تنون برخلاف فرم و شکل مرسوم که به صورت استوانه ای ساخته میشود در این روش به صورت باریک شونده به سمت جلو ساخته میشود و در قسمت مورتس جای میگیرد . به این فرم تنون به اصطلاح :Tapered Tenon
گفته میشود .
با این وصف در روش :
Army Mount
یک مورتس روکش شده با فلز و یک تنون باریک شونده جهت تقویت محل اتصال استم به شنک خواهیم داشت .
در روش دوم :
Spigot Mount
همان شیوه برای ساخت مورتس در پیش گرفته میشود و در ساخت تنون نیز از همان روش قبلی یعنی تنون باریک شونده ، استفاده میشود تنها تفاوت در این است که در این روش بر روی تنون نیز روکشی فلزی که معمولا نقره است ، کشیده میشود .
در مورد پیداش استفاده از این روش ها جهت تقویت محل اتصال استم و شنک داستانی نقل میشود که در جنگ جهانی اول سربازی شنک ترک خورده پیپ خود را با جنسی نامعلوم روکش میکند و همین کار باعث میشود که ترک بیشتر نشود و شنک نشکند و به این صورت بوده که این دو روش به جهت تقویت محل اتصال استم و شنک ابداع شده !
استفاده از تنون باریک شونده نیز باعث کمتر شدن فشار وارده بر تنون شده و احتمال شکستن آن را کمتر میکند .

Button / Slota
اساسا به برجستگی قسمت انتهایی استم به سمت دهان
Button
گفته میشود که خود ، قسمت
Slot
و یا شکاف خروجی دود را در بر میگیرد .
در طراحی های مدرن و امروزی شکاف قسمت دهانی استم و یا همان :
Slot
بصورت برشی افقی و در ادامه سوراخ هوایی موجود درون استم که به قسمت :
Button
منتهی میشود ، اجرا میشود که این فرم طراحی خارج شدن دود در هنگام پیپ کشیدن و همچنین تمیز کردن پیپ با نخ تمیز کننده بعد از پیپ کشیدن را راحت تر میکند .
امروزه سازندگان پیپ در طراحی و ساخت این قسمت از پیپ توجه و دقت خاصی از خود نشان میدهند چون عقیده دارند که این قسمت محل پیوند پیپ با فرد مصرف کننده است ، به عبارت دیگر امروزه یکی از شخصی ترین و انحصاری ترین قسمت های پیپ در طراحی و ساخت همین قسمت :
Button
میباشد که هر سازنده سعی در حفظ طراحی انحصاری خود در ساخت آن دارد و معمولا این طراحی های انحصاری بعنوان امضا سازندگان پیپ در محصول نهایی در نظر گرفته میشوند .

اگر مطالعه ای در زمینه پیپ داشته اید حتما با این کلمه :
Stummel
برخورد کرده اید .
به ظاهر لغتی عجیب و نامانوس به نظر میرسد اما در واقع پایه اصلی و اساسی ساختار هر پیپ را شامل میشود !
بطور کلی در فرم های اصلی و کلاسیک پیپ
Stummel
در برگیرنده سه قسمت اصلی ساختار پیپ می باشد :
Bowl
کاسه پیپ که خود در برگیرنده قسمت آتشگاه پیپ است .
Shank
قسمتی از بدنه پیپ که وظیفه اتصال کاسه به استم را بر عهده دارد
The Transition
محل اتصال کاسه به شنک می باشد
Stummel
پس در حقیقت
Stummel
شامل تمامی قسمت های اصلی پیپ بجز استم و متعلقات مربوط به آن و افزودنی های دیگر مانند درپوش پیپ و … میباشد .
البته امروزه در فرمهای جدید و به اصطلاح :
Free Hand
تشخیص و تمایز قسمتهای مختلف ساختار پیپ تا حدی پیچیده و دشوار شده است .
از این کلمه در محافل سازندگان پیپ در مباحث مربوط به طراحی ساختار پیپ و ایجاد هارمونی بین اجزاء مختلف بدنه پیپ برای رسیدن به فرمی ایده آل و نهایی ، زیاد استفاده میشود .
پس آشنایی با این کلمه و مفهوم آن برای دوستداران پیپ مفید و ضروری به نظر میرسد .