درباره پیپ Tsuge
جارو کردن کف کارگاه و برق انداختن چوب سیگار های ساخته شده از عاج از ۶ صبح تا ۱۰ شب به طور یکسره به غیر از وقت اندکی جهت استراحت و صرف غذا ، کاری بسیار سخت و طاقت فرسا برای کودکی ۱۳ ساله به حساب می آمد ، با این حال سوگه ، فردی نبود که دلسرد و ناامید شود و به کمک نیروی درونی که در خود سراغ داشت به زندگی ادامه میداد .
به طور ذاتی و درونی علاقه و کشش خاصی به ساخته های هنری و دست ساز با کیفیت و ظرافت بالا ، در خود احساس می کرد .
شاید این میل درونی به طور موروثی در خون و روح وی ، دمیده شده بود چرا که پدر وی شمشیر زنی ماهر از خون سامورایی‌ها و مادر او نیز از خانوادهای سرشناس در زمینه ساخت شمشیر های ژاپنی بود .
بعد از مرگ والدین خود به توصیه عمویش که فروشگاه سیگار داشت به توکیو رفت و در مغازه چوب سیگار سازی ، شروع به کار و شاگردی کرد .
روز به روز و سال به سال به تجربیات و تخصص او افزوده می‌شد تا اینکه تبدیل به استادی خبره و زبردست در این زمینه شد .
در سن ۲۶ سالگی با دو تصمیم مهم و بزرگ در زندگی خود روبرو بود : اول ازدواج و دیگری افتتاح کارگاه شخصی خود در زمینه ساخت چوب سیگار هایی از جنس عاج و اینگونه بود که یکی از سرشناس ترین برندهای ساخت پیپ ژاپنی به وجود آمد .
با شروع اصلاحات اساسی در سال ۱۸۶۸ و آغاز مدرنیزه شدن ژاپن و گسترش روابط با اروپا و آمریکا بسیاری از هنرها و صنعت های سنتی ژاپنی از جمله شمشیرسازی ، کمرنگ و کمرنگ تر شد و در نتیجه سوگه مجبور به گسترش و تمرکز بیشتر بر روی ساخت چوب سیگار های خود شد ، محصولی که آن زمان در ژاپن بسیار محبوب شده بود و استفاده از آن رواج داشت .
تکنیک به کار رفته در ساخت این چوب سیگار ها از نوع همان تکنیک های ساخت مجسمه های قدیمی ژاپنی بود که در گذشته دور در ژاپن ساخته می‌شد .
تقاضا بسیار بود و تا سال ۱۹۴۱ و شروع جنگ کسب و کار وی رونق و پیشرفت فراوانی داشت .
با شروع جنگ مجبور به پیوستن به نیروی دریایی شد و ابزارآلات و ماشین های کارگاهی وی نیز در ساخت تجهیزات نظامی به کار گرفته شد .
بعد از پایان جنگ ، موفق شد ذخیره چوب سیگار هایی که در انبار داشت را با سود بالا ، به دلیل افزایش یافتن قیمت آنها ، در بازار مصرف به فروش برساند و به این شکل کسب و کار وی ادامه پیدا کرد .
متاسفانه ، یافتن عاج سخت و سخت‌تر و در نهایت غیرممکن و نایاب شد ، پس به ناچار چوب سیگار های جدید از چوب های با کیفیت : Cherry Wood ساخته شدند .
در ژاپن بعد از جنگ ، بسیاری چیزها نایاب شده بود از جمله کاغذ سیگار ، درعوض حجم زیادی توتون پیپ و عکس های فراوانی از ژنرال مک آرتور با پیپ کورن کاب معروف خود در دهان ، در سطح جامعه در دسترس بود ، به همین خاطر سوگه تصمیم به ساخت پیپ های بیلیارد و خمیده از جنس : Cherry Wood گرفت و در کمال شگفتی کسب و کار ساخت پیپ به قدری رونق گرفت که هنرمندان و صنعتگران دیگر حتی در زمینه های دیگر ، همچون سازندگان دسته های چوبی چتر نیز وارد این بازار شده و شروع به ساخت پیپ کردند .
سهم بزرگی از بازار پیپ متعلق به سربازان آمریکایی بود و به همین دلیل پیپ تبدیل به یکی از سوغاتی های ژاپنی شد ، پیپ هایی با طرح های اصیل ژاپنی بر روی آنها : همچون تصاویر کوه فوجی ، ۷ خدای شانس و اقبال و غیره .
در این میان سوگه با به کار گیری گروهی ۲۰ تا ۳۰ نفره از صنعتگران ، اقدام به اضافه کردن تزییناتی از جنس عاج بر روی پیپ های خود کرد و با این کار ، دسته ای از پیپ های با کیفیت ساخت بالا را به محصولات کارگاهی خود اضافه کرد .
در دهه ۱۹۵۰ چوب های باکیفیت برایری در دسترس قرار گرفت و به این معنی بود که پیپ هایی با کیفیت بالاتر ، قابل ساخت شد .
در طی دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی اوج شکوفایی این صنعت بود و شهروندان و نظامیان آمریکایی همچنان سهم بزرگی در این بازار داشتند و پیپ های ژاپنی خود را به نقاط دیگر از جمله ویتنام بردند ، در آن زمان سوگه ، محصولات خود را به چند کشور نزدیک در منطقه و همچنین آمریکا و اروپا صادر می کرد .
جهانی شدن این برند در اواخر دهه ۷۰ میلادی شروع شد ، با ورود و بازدید ۶ نفر از بهترین اساتید این هنر از دانمارک و ایتالیا و بازدید آنها از کارگاه پیپ سازی سوگه .
در ادامه این سفرها از وی برای بازدید از کارگاه‌های پیپ سازی در اروپا دعوت به عمل آمد و این سفرها و بازدیدها در حالی اتفاق می افتاد که طرفین حتی زبان یکدیگر را نیز نمی دانستند ، ولی با این حال این ارتباط باعث رشد و پیشرفت و ترقی هنر پیپ سازی و اتصال هنر شرق و غرب و تکمیل و پیشرفت پیپ سازی در هر دو طرف شد .
در طی همین سفرها بود که یکی از اساتید پیپ سازی ژاپنی به نام : Kazuhiro Fukuda با یکی از بزرگان پیپ سازی دانمارک یعنی : Sixten Ivarsson ملاقات کرد و این دیدار منشاء ساخت پی های فری هند به سبک اروپایی با افزودن تم ژاپنی در آنها شد .
اولین ساخته این پروژه پیپی به نام : Jimmu بود که به پاس بزرگداشت اولین امپراتوری ژاپن نامگذاری شد با این ایده که استفاده از نامهای امپراتورهای ژاپن روشی جهت کدگذاری پیپ های ساخته شده باشد اما در ادامه تصمیم گرفته شد برای جداسازی و تشخیص این دسته از پی ها از یک نام تحت عنوان : Ikebana استفاده شود و همین امر باعث شناخته شدن این برند ژاپنی و راه یابی آن به بازار پیپ های لاکژری و سطح بالای جهانی شد .
در ۲۹ آوریل سال ۱۹۸۱ جایزه جواهر مقدس توسط شخص امپراتور ژاپن به پاس قدردانی از زحمات سوگه در هنر و صنعت ژاپنی و شناساندن آن به جهانیان ، به وی اهدا شد که این جایزه افتخار بزرگی برای او و صنعت پیپ سازی ژاپن به حساب می آمد .
وی تا آخر عمر یعنی تا سن ۹۹ سالگی در سال ۲۰۱۰ به همراه سه پسر خود همچنان مشغول به ساخت پیپ های خود بود .
امروز ساختمان اصلی این برند در شهر : Asakusa که سوگه بیشتر دوران زندگی خود را در آن گذرانده بود واقع در توکیو ، واقع شده است و شعبات دیگر آن در شهرهای دیگر نیز دایر هستند .
خط تولید سری : Ikebana این برند ، بدون شک در سطح بین‌المللی و جهانی است و دیگر تولیدات این برند با روح و سبک ژاپنی دارای تزئینات فلزی ، چوب بامبو و نقاشی های ژاپنی بر روی آنها ، به بازار مصرف روانه می شوند .
نقطه مشترک تمام محصولات برند سوگه : حس کمال گرایی در آنهاست که برگرفته از میل و خواست درونی بنیانگذار این برند می باشد که در روح تمام محصولات این برند تسری یافته است .
