پیپ هایی با کف آتشگاه صاف

Flat_Bottomed Pipes :

آتشگاه پیپ ها به روش های مختلف ساخته می شوند .
سازندگان هنری پیپ همگی ، تکنیک‌ها و سبک و استایل مخصوص به خود را در ساخت آتشگاه پیپ دارند که معمولاً این روش ها با هم متفاوت و گاها منحصر به فرد می باشند .
آتشگاه پیپ به طور معمول به شکل استوانه ای میباشد ، از بالای لبه آتشگاه تا نزدیک به کف آتشگاه که در این قسمت اکثر آتشگاه ها به شکل حرف V با زاویه باز و شیبی ملایم فرم داده می‌شوند .
در برخی فرم های پیپ همانند فرم Pot آتشگاه تخت تر و با زاویه و شیب بسیار کم ساخته می‌شود که این صاف بودن باعث ایجاد چالشی در سوختن توتون داخل آتشگاه میگردد .
بسیاری از پیپ کش ها ترجیح می دهند از پیپ هایی با آتشگاهی به شکل V استفاده کنند چرا که پیپ کشیدن را آسانتر و سوختن توتون در آنها یکنواخت تر و راحت تر می باشد ، در حالیکه استفاده از پیپ هایی با آتشگاه تخت چالش برانگیزتر است و سوختن توتون در این گونه پیپ ها کمی غیر یکنواخت تر میباشد .
برای داشتن سوختنی یکنواخت در اینگونه پیپ ها با آتشگاه تخت ، تکنیک ابداعی وجود دارد که در انتها به شما عزیزان ارائه می گردد اما در ابتدا شرح این چالش :
در فرایند سوختن توتون در ابتدا توتون به‌طور یکنواخت شروع به سوختن می‌کند تا اینکه به یک سوم انتهایی حجم توتون می‌رسد ، در این زمان عامل اساسی در ایجاد مشکل و چالش سوختن یکنواخت توتون ، محل قرار گیری سوراخ هوایی در کف آتشگاه می باشد .
در پیپ هایی همانند خانواده کالاباش به دلیل قرار داشتن سوراخ هوایی در مرکز کف آتشگاه مشکلی وجود ندارد اما در اکثر پیپ های برایری مخصوصاً پیپ هایی با کف آتشگاه تخت ، سوراخ هوایی در یک طرف دیواره آتشگاه نزدیک به شنگ قرار می‌گیرد و این قرارگیری باعث بروز غیر یکنواخت سوختن توتون در این مرحله می شود .
قرارگیری سوراخ هوایی کف آتشگاه در ساختار پیپ به این فرم و شکل در این گونه پیپ ها اجتناب ناپذیر است اما این محل قرارگیری باعث می‌شود تا حجم توتون قرار گرفته در جلوی آتشگاه فاصله بیشتری تا سوراخ هوایی داشته باشد نسبت به حجم توتون نزدیک به دیواره سمت شنگ پیپ .
برای درک بهتر به شکل زیر توجه کنید :

این فاصله ها در ابتدای سوختن توتون اختلاف زیادی با هم ندارند و هرچه از ابتدای شروع سوختن توتون به سمت پایین حرکت ادامه می یابد ، بسته به ابعاد آتشگاه و اندازه و محل قرارگیری سوراخ هوایی معمولاً از نیمه راه به پایین چالش شروع می گردد :

به دلیل نزدیکی حجم توتون نزدیک به دیواره آتشگاه در قسمت شنگ نسبت به حجم توتون نزدیک به دیواره آتشگاه مقابل شنگ ، توتون نزدیک تر با حرارت بیشتر و در نتیجه زودتر می سوزد و حجم توتون دورتر با سرعت کمتر نسبت به توتون نزدیکتر در نتیجه نسوخته باقی می ماند .
در پیپ هایی با آتشگاه به شکل V این فاصله یک اندازه است و حجم توتون بارگذاری شده در آتشگاه پیپ ، با فاصله برابر نسبت به سوراخ کف آتشگاه قرار می‌گیرد و با سرعت برابر و یکنواخت می سوزد همانند شکل زیر :

به طور معمول بسیاری از پیپ کش ها در هنگام پیپ کشیدن با پیپ هایی با کف آتشگاه صاف و تخت ، توتون نزدیک به دیواره مقابل شنک را بیشتر تمپ کنند تا سوختن غیر یکنواخت توتون را جبران کنند ، شاید این روش تا اندازه‌ای کارآمد باشد اما خود باعث فشردگی بیشتر یک طرف توتون بارگذاری شده و ایجاد مشکل در سوختن توتون می شود .

راهکار پیشنهادی ما به شما این است که در هنگام پیپ کشیدن به آرامی ، طوری توتون بارگذاری شده را تمپ کنید تا باعث ایجاد زاویه و شیب رو به جلو در سطح توتون شوید ، با این کار و پایین آمدن سطح توتون بارگذاری شده نزدیک به دیواره مقابل شنگ ، فاصله توتون داخل پیپ ، چه در قسمت دیواره نزدیک به شنگ و سوراخ هوایی و چه در قسمت دیواره مقابل آن و دورتر از سوراخ هوایی یک اندازه می شود :

توجه داشته باشید که در این روش میزان رطوبت توتون فاکتور مهمی میباشد ، پس سعی کنید رطوبت توتون بارگذاری شده را به درستی رعایت کنید ، چراکه توتون مرطوب و یا خشک باعث بروز مشکل در هنگام اسموک خواهد شد .
همچنین باید توجه داشته باشید که حجم توتون نزدیک به دیواره سمت شنگ را ، دیر به دیر ، تمپ نکنید ، چرا که وجود حجم توتون خاکستر شده ، شاید باعث بروز طعم دودی و خاکستر در دهان شما در هنگام اسموک شود .
این روش نیز به مانند دیگر تشریفات پیپ کشیدن نیاز به تمرین تکرار و ممارست دارد .