عمل آوری و خشک کردن برایر از برش تا اسموک

Briar Curing : From Sawmill To Smoke !

می‌توان گفت یکی از اساسی ترین و ابتدایی ترین فاکتورها برای داشتن و رسیدن به کیفیت اسموک برتر ، نحوه عمل آوری و خشک کردن برایر می باشد .
اولین مرحله از این فرایند ، دقیقا بعد از برداشت برایر از زمین و انتقال آن به کارگاههای برش می باشد و می توان گفت که آخرین مرحله از فرآیند عمل آوری و آماده سازی برایر ، آب بندی پیپ ها در اولین اسموک است .
همانطور که شما نمی‌توانید از توتون عمل آوری نشده لذت کافی را ببرید ، از پیپ ساخته شده از برایر عمل آوری نشده و یا درست عمل آوری نشده نیز نمی توانید انتظار داشتن کیفیت اسموک مناسب را داشته باشید .
در بسیاری از پیپ های برایری در اولین اسموک پیپ ، شاید نتوان طعم و مزه واقعی و مناسبی از توتون بارگذاری شده در آن را حس کرد ، به همین خاطر بسته به کیفیت برایر به کار رفته در ساخت پیپ و فاکتورهای دیگر ، پیپ شما نیاز به آب بندی و تشکیل لایه کربنی بر روی دیواره داخلی آتشگاه خود دارد ، در یک مرحله و یا چندین بار روشن کردن پیپ و اسموک آن ، تا بتوانید به کیفیت مناسب اسموک مورد نظر جهت درک بهتر طعم و مزه توتون دست یابید .
عمل آوری و خشک کردن برایر و آماده سازی آن به جهت بکارگیری در ساخت پیپ فرآیندی است تخصصی و زمان‌بر که شاید سالیان دراز و حتی گاهی تا یک دهه طول بکشد .
این فرایند از همان ابتدای برداشت غده‌های برایری و انتقال آنها به کارگاه‌های برش شروع میشود .
ابتدا شستن و از بین بردن گل و خاک سطح غده های برایری و سپس انبار کردن تا رسیدن به مرحله برش ، قبل از رسیدن به این مرحله باید غده های برایری در میزان رطوبت مناسبی برای جلوگیری از ترک خوردن نگهداری شوند که به این منظور در انبارهایی مرطوب و تاریک طبق برنامه های منظم روی آنها آب پاشیده می شود تا رطوبت مناسب حفظ شود ، این مرحله تا رسیدن غده برایری به مرحله برش خوردن ممکن است حتی تا چند ماه به درازا بیانجامد .
بعد از برش خوردن به بلاکهای برایری کوچکتر ، معمولاً در آب جوشانده می‌شوند تا ناخالصی و شیره درون ساختار چوبی بلاکهای برایری از آن خارج شود ، این مرحله نیز ریزه کاری ها و نکات خاص خود را دارد ، از نظر اینکه : چه مواد دیگری به آب در حال جوش اضافه شود که هر استادکار دستورالعمل خاص خود را دارد و یا بسته به نوع برایر و اندازه آن و شرایط جوی و جغرافیای محل ، چه مدت نیاز به جوشیدن دارند و نکاتی دیگر .
بعد از مرحله جوشاندن نوبت به مرحله خشک کردن بلاک های برایری می رسد ، این مرحله نیز به روش های مختلفی صورت می گیرد : روش های طبیعی و یا روش های سریع تر با استفاده از کوره های خشک کن .
بر اساس سلیقه و تشخیص اساتید فن ممکن است این مرحله تا ده سال به طول بیانجامد .
امروزه به دلیل کمبود و گران بودن برایر و فاکتورهای تجاری و اقتصادی و تنظیم قیمت بازار ، نگهداشتن بلاک برایری به مدت طولانی مقرون به صرفه نمی باشد و شاهد این موضوع هستیم که معمولاً بعد از حدود ۱۸ تا حداکثر دو سال بلاکهای برایر وارد چرخه مصرف و ساخت پیپ می‌شوند و همین امر ضرورت آب بندی مناسب در هنگام مصرف پیپ برای اولین بار را نشان می‌دهد .
به دلیل هزینه بر بودن نگهداری طولانی بلاکهای برایری ، سازندگان راهکارهای مختلفی در پیش می‌گیرند :
ساده ترین و ارزان ترین راه استفاده از بلاک های برایری جوان در ساخت پیپ و ارائه پیپ های ساخته شده به بازار مصرف است چرا که شاید برای سازندگان تجاری صرف هزینه برای نگهداری و عمل آوری یک بلاک برایر که ممکن است قیمت تمام شده آن تا بالای ۱۰۰ دلار نیز افزایش پیدا کند و ساخت پیپ از آن و فروش آن به بازار مصرف صرفه اقتصادی نداشته باشد ، پس به فروش و ساخت پیپ های ارزان قیمت و پاسخ به نیاز مشتریان این گونه پیپ ها اکتفا می‌کند .
گروه دیگری از سازندگان ترجیح می‌دهند بلاکهای برایری ارزشمندتری خریداری کنند و به جهت کار با این نوع بلاکها استادکاران متبحر و باسابقه را استخدام کرده و از تجهیزات به روز و با کیفیت جهت کار بهره برده و در نتیجه پیپ های با کیفیت تر و البته با قیمت بالاتری تولید و روانه بازار کنند .
در زمینه ساخت پیپ در بازار امروزی دو گروه کلی سازنده وجود دارد :
یکی سازندگان تجاری که در مقیاس بزرگ اقدام به تولید پیپ با درجه های کیفی مختلف می کنند .
دسته دیگر سازندگان شخصی که به اصطلاح :Artisan Pipe Maker نامیده می‌شوند ، این دسته از سازندگان به دلیل تولید کم و محدود خود و به جهت سبک و روش کاری خویش ترجیح می‌دهند از بلاک های برایری با کیفیت که جهت عمل آوری چندین سال زمان برای آنها صرف شده و از جهت کیفیت طرح و نقش و نداشتن زده گی های کوچک و بزرگ دارای کیفیت بالایی هستند ، استفاده کنند.در این میان هستند سازندگان منحصر به فردی که در عین حال که به طور تجاری اقدام به ساخت و تولید پیپ می کنند اما تولیدات تجاری آنها به طور کاملا منحصر به فرد و هنری و استادانه ساخته و به بازار مصرف ارائه می شود که می توان برندهایی مانند : دانهیل ، کستلو ، اردور و امورلی را ، از میان آنها ، نام برد .
هستند شرکت ها و سازندگان شخصی که به جهت خشک کردن و عمل آوری برایر از کوره های خشک کن استفاده می کنند که به نوعی در این کوره ها اقدام به پختن برایر ها برای رسیدن به میزان رطوبت مناسب جهت کار بر روی آنها می کنند .
توجه داشته باشید که جهت کار بر روی برایر ، بلاک‌های برایری باید میزان رطوبت مناسبی داشته باشند ، چرا که برایرهای زیاد خشک شده در هنگام کار به راحتی ترک می خورند ، گاهی این ترک ها بسیار ریز ، ظریف و غیر قابل رویت با چشم هستند که بعد از اتمام کار و در مرحله اسموک پیپ ، باعث خرابی آنها می‌شوند .
کار با بلاک‌های برایری با رطوبت بالا نیز دشوار است ، چرا که برش و حکاکی و سوراخکاری آنها به سختی انجام می گیرد .
برخی از اساتید ساخت پیپ ، روش های انحصاری خشک کردن و عمل آوری خود را داشته اند که دستورالعمل های آنها در هاله‌ای از راز و رمز برای همیشه باقی مانده و می ماند ، راه کارهایی که بر اساس سالیان دراز تجربه و تخصص به دست آمده و می آید .
شاید یکی از معروف ترین و شناخته شده ترین روش های غیر معمول ، عمل آوری به روش روغن باشد که با نام Oil Curing شناخته می شود .
روشی که به وسیله آلفرد دانهیل به اوج رسید و یکی از ویژگی‌های پیپ های سند بلاست ساخته شده در این کمپانی و از محسنات آنها به حساب می‌آید .
نکته کار در اینجاست که به گفته خود دانهیل ، این روش تأثیری بر کیفیت اسموک پیپ به طور محسوس و ملموس ندارد و فقط به خاطر صرفه جویی در زمان و سریع تر شدن پروسه عمل آوری برایر انجام می گیرد .
جزئیات این روش در دسترس نیست اما به طور کلی این گونه است که بلاک های برایری به مدت تقریباً یک سال در محلول روغنی که ترکیبات آن نیز ناشناخته است خوابانده می‌شده است و سپس این بلاک ها که از قبل سوراخ کاری آتشگاه آنها انجام گرفته بوده ، از چنگک های برنجی از سوراخ آتشگاه خود آویزان می شدند و این پیپ های نیمه ساخته در مجاورت شعله های آتش بر اساس درجه حرارت و زمان بندی دقیق و محاسبه شده قرار می‌گرفتند تا روغنی که در طول این مدت در بافت آن ها نفوذ کرده بر اثر گرما بیرون بیاید و در مسیر خروج خود شیره و آلودگی‌های موجود در بافت چوبی برای را نیز با خود به بیرون هدایت کند ، هر از چندگاهی ماده تراوش شده بر روی سطح برایر به وسیله برس‌های نسبتا زبری برداشته می‌شده است که همین عمل پاک کردن ، باعث ایجاد طرح و نقشه هایی بر روی بافت سطح برایر می‌شده است که در فینیش نهایی پیپ ها ، گاهی قابل مشاهده بوده که البته از نظر دوستداران اینگونه پیپ ها ، این ویژگی یک حسن و مزیت به حساب می آید .
برخلاف نظر دانهیل یعنی تاثیر نداشتن این روش بر روی کیفیت اسموک پیپ ، در میان طرفداران و دوستداران پیپ های دانهیل ، بحث بر سر ویژگی های برتر اسموک در پیپ های عمل آوری شده به این روش و داشتن کیفیت اسموک بهتر ، وجود دارد و اعتقاد بر این است که این پیپ ها دارای ویژگی‌های اسموک بهتری هستند .
در هر صورت در دهه ۱۹۷۰ میلادی کمپانی دانهیل به این نتیجه رسید که این روش کاربردی نیست و تأثیر مثبتی ندارد و به همین دلیل استفاده از آن را متوقف کرد .
بعد از آن ، سازندگان مختلفی این شیوه را ادامه دادند و در ساخت پیپ های خود از آن بهره بردند به عنوان مثال سازندگانی همچون Ashton-Radic-Ferndown-Sasieni-پیپ های خود را به این روش عمل آوری کرده و می کنند بیل اشتون Bill Ashton که تا قبل از راه اندازی کمپانی خود در کمپانی دانهیل مشغول به کار بود ، بعد از راه اندازی کارگاه پیپ سازی و ساخت پیپ به نام خود ، همچنان از این روش در عمل آوری برایرها بهره می برده و بعد از وی نیز جانشین او یعنی  Jimmy Craig همین روش را ادامه داده است .
سازنده معروف دیگری به نام Randy Wiley نیز از همین روش در عمل آوری برایر ها و ساخت پیپ از آنها استفاده می‌کرده که البته بنا به دلایلی در سال ۲۰۰۰ استفاده از این روش را متوقف کرده و آن را با روش ابداعی خود که به روز شده همان روش قبلی است در مدت زمان کمتر ، جایگزین کرده است .
طرفداران و تحسین کنندگان عمل آوری برایر به روش روغنی بر این باور هستند که این روش تاثیر مثبت بر کیفیت اسموک و طعم دریافتی از توتون دارد ، به این صورت که این روش ، طعمی خاص آجیلی را به پیپ می‌دهد که در هنگام اسموک ، خوشایند و مطلوب خواهد بود ، همچنین عقیده دارند که با این روش تغییراتی بر روی بافت برایر صورت می‌گیرد که عملکرد آن را در برابر حرارت بهبود بخشیده و تاثیر مستقیم و مثبتی بر بالا رفتن کیفیت اسموک پیپ خواهد داشت .
در کل معتقد هستند که این روش بهترین شیوه جهت عمل آوری برایر میباشد .
در صورت کسانی که جذب طعم آجیلی اینگونه پیپ ها می‌شوند و به همین دلیل ، خرید پیپ هایی که برایر آن ها با استفاده از روش روغنی عمل آوری شده را ترجیح می‌دهند ، باید بدانند که این طعم خاص ، فقط در چند هفته و تعداد اسموک های ابتدایی حس می‌شود و به مرور زمان از بین خواهد رفت ، البته تا از بین رفتن تاثیر روغن و طعم به جا مانده از آن و لذت ناشی از اسموک این گونه پیپ ها ، اثر مثبتی که باقی می ماند ، آب بندی شدن تدریجی پیپ می باشد .
شاید یکی از دلایلی که پیپ هایی با قیمت معمولی ، نیاز به آب بندی اولیه دارند همین موضوع باشد که زمان اضافی برای عمل آوری مازاد بر پروسه معمول عمل آوری را نگذرانده اند که اگر این فرآیند را پشت سر می‌گذاشتند مطمئناً قیمت بالایی پیدا می کردند .
اکثر مصرف‌کنندگان ترجیح می‌دهند پیپ هایی با قیمت معمول را تهیه کنند و فرایند آب بندی را خود انجام دهند تا این که هزینه بالایی جهت خرید پیپ های گران قیمت پرداخت کنند .
شاید تجربه کرده و یا شنیده باشید درباره پیپ های گران قیمتی که اسموک خوبی نداشته اند و یا بر عکس پیپ های ارزان قیمتی که برخلاف تصور اسموک خوب و قابل قبولی داشته اند .
به نظر می رسد گاهی بدون دلیل موجهی پیپ هایی هستند که بدون در نظر گرفتن نکات لازم و ضروری درباره ساخت و مهندسی به طور ذاتی اسموک قابل قبولی ارائه می‌دهند .
می توان اینگونه بیان کرد که هنرمندان و اساتید ساخت پیپ های هنری و ارزنده پتانسیل‌های موجود در بلاک برایری را می بینند و سعی در به فعل تبدیل کردن این ویژگی های مثبت دارند ، بدون آنکه خود تاثیری در به وجود آمدن این ویژگی‌های ذاتی و پتانسیل های نهفته در برایر داشته باشند .

شاید بد نباشد به بیان داستانی در این باره بپردازیم :
فردی پیپ تازه خریداری کرد و با ذوق و شوق فراوان شروع به کشیدن آن کرد ، با اینکه ظاهر و فرم پیپ بسیار زیبا و فریبنده بود و آن شخص نیز آن را پسندیده بود اما متاسفانه طعم خوشایندی در هنگام اسموک ارائه نمی کرد و حتی می‌توان گفت که طعم و مزه نامطلوبی از خود بروز میداد ، پس از سپری شدن مدتی و به نتیجه نرسیدن تصمیم گرفت که پیپ را بشکند و آن را دور بیندازد اما به طور اتفاقی قبل از دور انداختن تصمیم گرفت که برای آخرین بار آن را روشن کند و در کمال تعجب متوجه شد که طعم پیپ تغییر کرده و در دفعات بعدی اسموک هر بار طعم آن بهتر و بهتر شد .
می توان اینگونه نتیجه گرفت که بر اثر اسموک در طول زمان ، آلودگی های موجود در برایر اندک اندک از آن خارج شده تا سرانجام اسموک با کیفیتی ارائه داده است .
اینجاست که به اهمیت عمل آوری صحیح در داشتن اسموک با کیفیت پیپ می بریم .
مطمئناً افراد باتجربه در دنیای پیپ به شما خواهند گفت که احتمال اینکه شما پیپی با کیفیت و ارزنده با شکل و فرم مناسب ، مهندسی و طراحی و اجرای درست ، ساخته شده از برایر عمل آوری شده به روش مناسب را خریداری کنید اما متاسفانه اسموک مناسبی را به شما ارائه ندهد وجود دارد که خوشبختانه این اتفاق بسیار نادر است .
در اینجاست که تنها دلیل قابل بیان ، ذات و طبیعت برایر است که نمی‌توان در مورد آن کاری انجام داد .
سازندگان و اساتید ساخت پیپ های هنری تمام سعی و تلاش خود را به کار می گیرند تا به بهترین شکل ممکن پتانسیل های نهفته در برایر را با بالا ترین کیفیت به ظهور برسانند و آن را به فعل تبدیل کنند ، پس با خرید این گونه پیپ ها شما هزینه این تلاش و تخصص و تجربه و وقت صرف شده را پرداخت خواهید کرد .
می توان گفت که پیپ ها همانند فیزیک کوانتومی هستند با این بیان که :
عملکرد یک پیپ بیشتر بر اساس احتمالات موجود است تا اندازه گیری و محاسبات دقیق انجام شده از قبل .
با این اوصاف احتمال این که یک پیپ ارزان قیمت اسموکی همانند یک پیپ ارزنده و گرانقیمت را ارائه دهد بسیار کم و نادر است اما اگر این اتفاق بیفتد ! دارنده آن پیپ ارزان ، فرد بسیار خوش شانسی خواهد بود .
با تمام این اوصاف سازندگان تمام تلاش خود را می‌کنند تا این احتمالات را کم کنند و بهترین کیفیت اسموک از یک پیپ را به مصرف کننده ارائه دهند اما حقیقت این است که تصمیم گیرنده نهایی :
مادر طبیعت است !