داستان پیپ و تاریخچه ساخت پیپ

این مقاله با عنوان داستان پیپ در مورد تاریخچه ساخت پیپ می باشد و دائم با موضوع های جدید بروز رسانی می شود.

قدمت ساخت پیپ :

پیپ سازی : هنری با قدمت چند صد ساله
اگر چه در عصر دیجیتال ، تکنولوژی ، بسیاری از روشهای ساخت و تولید را به نحو چشمگیری بهبود بخشیده است اما اصول بنیادی و اصلی ساخت پیپ در طول یک قرن اخیر ثابت مانده است .
در حقیقت طراحی و نحوه عملکرد پیپ بیش از چهارصد سال است که تغییری نکرده است .
تمامی پیپ ها ، صرف از قیمت آنها همگی شامل درجات مختلفی از کار دست هستند .
هر اندازه میزان کار دست در ساخت پیپی بیشتر باشد ، قیمت آن نیز افزایش می یابد .
همانطور که روز به روز دنیای ما به سمت ماشینی شدن پیش می رود ، این مسئله که ساخت پیپ ، یکی از معدود صنایع و هنرهایی است که ماشینی کردن تمام مراحل ساخت آن غیر ممکن است ، بیشتر به چشم می آید .
از قبل از دهه ۱۸۵۰ میلادی در بین تمامی مواد اولیه موجود برای ساخت پیپ ، برایر بعنوان محبوب ترین و رایج ترین ماده اولیه ساخت پیپ، مورد توجه قرار می گرفت.
چوبی است که زیبایی، دوام، یکتایی، اصالت و کیفیت اسموک بی نظیر را همگی در خود جای داده است.

به همین خاطر، در ابتدای این سری مباحث در مورد جوهره ساخت پیپ که همان چوب برایر است ، صحبت خواهیم کرد.
عمده چوب های برایر پیپ های امروزی از کشورهای ایتالیا ، فرانسه ، یونان ، کرواسی و اسپانیا بدست می آید.
زمانی کشورهای آلبانی و الجزایر در زمینه برایرهای مرغوب در صدر لیست قرار گرفته بودند، اما امروزه به دلیل شرایط بین المللی، برداشت برایر در این مناطق غیر عملی می باشد.
برایر در کشورهای دیگر نیز یافت می شود اما کیفیت لازم برای ساخت پیپ را دارا نیستند.

پاسارگاد تاباک اولین در ایران در حوزه ساخت پیپ

انواع برایرهای ساخت پیپ :

در مورد ویژگی های انواع برایرهایی که امروزه برای ساخت پیپ مورد استفاده قرار میگیرند ، باید گفت : برایر اسپانیایی موراکان ، نرم ترین بافت را دارا می باشد که در نتیجه براحتی به شکل پیپ تراشیده می شود .
برایر یونانی که در دهه ۱۹۶۰ در ساخت پیپ های سبک فری هند دانمارکی مورد استفاده قرار می گرفت و رایج شده بود ، دارای سخت ترین بافت در میان انواع برایر ها ، می باشد .
امروزه بسیاری از پیپ های سفارشی با کیفیت بالا از برایر های کورسیکایی ( جزیره ای در دریای مدیترانه متعلق به فرانسه ) ساخته می شوند که از لحاظ شکل و ظاهر و طرح شبیه به برایر های یونانی هستند ولی از نظر چگالی و تراکم به پای برایر های یونانی نمی رسند .
در حقیقت در طول سال های اولیه دهه ۱۹۴۰ که برایر به سختی یافت می شد ، برایر های کورسیکایی همپایه برایر های الجزایری به دلیل تشابه در طرح و نقش و تراکم و دیگر ویژگی ها ، در ساخت پیپ مورد استفاده قرار می گرفتند .
از ابتدای ۱۹۶۰ برایر های ایتالیایی متعلق به مناطق توسکانی و کالابریا در ساخت پیپ مورد استفاده قرار می گرفت و امروزه نیز در این زمینه ، بسیار رایج و محبوب هستند .
صرف نظر از اینکه برایر در کجا رشد کرده و پرورش یافته است ، همگی دارای یک منبع می باشند .
تمامی برایر ها از خانواده درختان بیابانی هستند .
بوته های باریک که بلندی آنها در حدود ۱۵ تا ۲۵ فوت می باشد . معمولا در سواحل صخره ای و بیابانی مدیترانه ای یافت می شوند .
در اصطلاح علمی به خانواده Erica Arborea متعلق هستند .

 * توجه داشته باشید که تنه و شاخه های درخت در پیپ سازی مورد استفاده قرار نمی گیرد بلکه غده های سخت و متراکم شده ای که در قسمت پایین و در بخش ریشه شکل گرفته اند برای ساخت پیپ استفاده می شوند.
پس این غده های برایری هستند که برداشت شده خشک می شوند و به قطعات کوچکتر و در اندازه های گوناگون برش داده شده و برای ساخت پیپ مورد استفاده قرار می گیرند.
نکته مهم اینجاست که اگر غده های برایری به روشی صحیح برداشت شوند به درخت آسیبی نمی رسد و درخت می تواند به حیات خود ادامه دهد و پس از گذشت سال ها غده برایری دیگری در همان درخت پرورش یابد و رشد کند.
اما بسیاری از تاجران و سوداگران برایر برای انجام این کار وقت لازم را صرف نمی کنند و یا مهارت لازم برای حفظ این منابع ارزشمند را ندارند و متاسفانه برای بدست آوردن غده برایری تمام درخت را از بین می برند و اگر کار بهمین منوال ادامه پیدا کند منابع طبیعی برایر در آینده در خطر نابودی جدی قرار خواهند گرفت.
کمترین مدت زمان لازم برای پرورش غده برایری برای رسیدن به کیفیت لازم جهت ساخت پیپ، پانزده سال است اگر چه در ساخت پیپ های با کیفیت ، عمر برایرهای مصرف شده خیلی بیش از پانزده سال است که همین امر باعث بالا رفتن ارزش و قیمت و همچنین کیفیت اسموک و ساخت پیپ می گردد.
سوالی که مطرح می شود این است که چرا قدمت و طول عمر برایر مورد استفاده در ساخت پیپ این قدر مهم است !؟
پاسخ به این پرسش وقتی نمایان می شود که بدانیم برایر بر خلاف سایر درختان فاقد حلقه های رشد می باشد ! به جای آن الگوهایی از طرح های مختلف دارد که نشان دهنده طول دوران زندگی برایر است .
هر چه غده برایری ، بیشتر زیر زمین می ماند و بیشتر تحت تاثیر گرما ، خشکی و محیط بادخیز منطقه مدیترانه ای قرار میگیرد ، تراکم و وضوح طرح و نقش های روی غده برایری بیشتر خواهد شد .
وجود همین الگوها و طرح ها در برایر به آن امکان تنفس و رشد میدهد به علاوه اینکه جلوه بصری بی نظیری به ظاهر آن می بخشد .
این ترکیب از تراکم ، تخلخل و طرح و نقش و نگارهای زیبا ، برایر را به محبوب ترین ماده برای ساخت پیپ در نزد سازندگان و همچنین مصرف کنندگان آن ، تبدیل کرده است .
سوال مهم اینجاست که :
با توجه به مطالب گفته شده پس چرا همیشه از برایرهای قدیمی در ساخت پیپ استفاده نمیکینم !؟
پاسخ : قیمیت بالا و نایاب بودن اینگونه برایرهاست !
تا قبل از جنگ جهانی دوم پیدا کردن پیپی که از برایر های قدیمی حتی با قدمت ۲۵۰ سال ساخته شده باشد امکان پذیر بود .
با رشد کمی جامعه پیپ کش ها و استفاده روز افزون پیپ در میان مردم به تدریج پیپ های ساخته شده از برایر های قدیمی نایاب شد و طول عمر بلاک های برایری از حدود ۲۵۰ سال به ۱۰۰ سال کاهش پیدا کرد که البته هنوز برای ساخت پیپ کیفیت بالایی محسوب می شد .
با گذشت سال ها قیمت برایرهای قدیمی افزایش پیدا کرد و اگرچه هنوز امکان پیدا کردن اینگونه برایرها وجود داشت اما روز به روز هزینه تهیه آنها بیشتر و بیشتر می شد ، بطوریکه تا قبل از سال ۱۹۸۴ اکثر پیپ های ارزنده موجود در بازار از برایر های ۵۰ تا ۷۵ ساله ساخته شده بودند در حالیکه در سار ۱۹۸۹ بیشتر پیپ های موجود از بلاک های برایری ۲۵ ساله ساخته شده می شدند و امروزه در این آشفته بازار ساخت پیپ ( از نظر تعداد سازندگان پیپ ) بلاک های برایری در بهترین حالت ۱۵ سال عمر دارند . ( اگرچه هنوز هم تولیدات لیمیتد و ارزنده ای ساخت و یافت میشوند که بلاک های بکار گرفته شده در ساخت آنها بیش از یک قرن در زیر خاک آرمیده بوده اند ) .
گاهی نیز پیپ های کم ارزش تری ساخته میشوند که برایر آنها کمتر از ۱۵ سال عمر دارند که به پیپ های دراگ استوری معروف هستند که برای رفع و پوشش معایب آنها در فینیش نهایی از بتونه و لاک الکل و پولیش استفاده می شود .

* توجه داشته باشید که یک پیپ ساخته شده از برایر ۱۵ ساله نمی تواند اسموکی شبیه به پیپ برایری ۲۵ ساله داشته باشد و به نوبه خود پیپ ساخته شده از برایر ۲۵ ساله نیز اسموکی به کیفیت پیپ ۱۰۰ ساله و یا قدیمی تر ، نخواهد داشت .
به این دلیل که برای رسیدن به تخلخل و تراکم و نقش و نگار لازم ، مادر طبیعت به گذشت زمان نیاز دارد .
امروزه تعداد افراد علاقه مند به پیپ کشیدن و تقاضای بلاک های برایری با کیفیت با آهنگی سریع تر از میزان زمان لازم برای بوته های برایری جهت تولید و پرورش غده های برایری با تخلخل و تراکم لازم ، رو به افزایش است .
به این نکته هم توجه داشته باشید که امروزه پیدا کردن افرادی که حاضر باشند برای بدست آوردن غده های برایری حاضر به کار در مناطق صعب العبور و گرم و خطرناک باشند ، بسیار کم است و اکثرا ترجیح می دهند به مشاغل کم خطر تر و پردرآمد تر ، روی آورند .
به علاوه اینکه مانند هر گیاه دیگری ، برایر نیز با خطرات طبیعی ، مواجه است مانند آتش سوزی جنگل ها و یا آفات طبیعی و حشرات .
اگر چه امروزه پیپ کش ها از روی تظاهر و به دلایل غیر معمول به پیپ کشیدن روی می آورند ولی با این حال خواهان داشتن پیپ هایی با کیفت بالا نیز هستند

* توجه به این نکته ضروری است که جایگزین کردن منابع طبیعی برایر ، کار آسانی نیست !

مهم نیست که بشر چه پیشرفت هایی کرده است ! برای داشتن یک بلاک برایری ۲۵۰ ساله ، طبیعت نیاز به گذشت ۲۵۰ سال دارد !

در نتیجه بدست آوردن کیفیت ، مستلزم پرداخت هزینه بیشتر برای سازنده پیپ و در حقیقت قیمت تمام شده بیشتر برای خریدار پیپ است .

بطور کلی دو گونه کلی طرح و نقش برای برایر تعریف می شود :

۱ _ نقش و طرح مستقیم : Straight Grain

خطوط مستقیم و باریکی هستند که بطور طبیعی و بصورت عمودی و یا افقی در بدنه پیپ ها دیده می شوند .

۲ _ نقش و طرح غده ای و یا چشم پرنده :

Burl / Birds Eye Grain :

که بصورت گروه های از گره های دایره ای و چرخشی شکل که در حقیقت سطح مقطع انتهایی همان نقش های مسقیم هستند ، بر روی بدنه پیپ ها ، قابل رویت هستند ‌.

برایر ها از لحاظ کیفیت درجه بندی می شوند که جهت ارائه به مصرف کننده در ساده ترین حالت به دو دسته : اولی ها و دومی ها ، طبقه بندی می شوند .

مسلما برای هر پیپ کشی داشتن یک پیپ بی عیب و نقص ، بدون هیچ گونه ترک و زدگی در بلاک برایری و با نقش و طرحی متراکم و واضح و کامل و چشم نواز و بطور کلی پیپی که از بلاک های گروه اولی ها ساخته شده باشد ، ایده آل محسوب می شود .

اغلب اوقات سازندگان پیپ برای ساخت پیپ ترجیح می دهند که از بلاک هایی با کیفیت و بی عیب و نقص استفاده کنند اما تا جایی که طبیعت به آنها این امکان را بدهد و اینگونه برایر ها در دسترس باشند .

اینگونه پیپ ها معمولا از قیمت بالایی برخوردار هستند که این قیمت به دلیل کیفیت و کمیابی بلاک برایری است که پیپ توسط پیپ ساز به شکلی استادانه و هنرمندانه از آن ساخته شده است .

توجه داشته باشید که نقش و طرح روی پیپ جنبه زیبایی دارد که البته همین عامل زیبایی باعث اختلاف قیمت بین پیپ های معمولی با پیپ های گران قیمت است ، حتی اگر هر دو پیپ از یک غده برایری ساخته شده باشند ، پیپی که دارای طرح و نقش بیشتر است ، قیمت بالاتری خواهد داشت.

* برایر هایی با زدگی و سنگ خوردگی های کوچک و یا اختلال و بریدگی در طرح و نقش و یا هر گونه نقص ظاهری جزئی قابل رویت ، جزء دسته دومی ها ، طبقه بندی می شوند .

پیپ های ساخته شده از این گونه برایر ها ، می توانند معامله و خرید بسیار خوب و سودآوری برای کسانی باشند که در این زمینه دانش لازم را دارند .

همچنین ممکن است یک بلاک برایری در ظاهر کاملا سالم و بی نقص به نظر برسد ، اما در عمل معایب پیش بینی نشده در هر یک از مراحل ساخت می توانند خود را نشان دهند و باعث بروز مشکل در روند کار گردند ، به همین دلیل است که تولید و ساخت یک پیپ از یک بلاک برایری بی عیب و نقص ، می تواند کاری بسیار سخت و دشوار و در عین حال ، در پایان ، لذت بخش و راضی کننده باشد .

دانستن این نکته مهم است که اگر شما تمایل به داشتن پیپی درجه اول ، بی نقص از نظر طرح و نقش و قدمت از لحاظ طول عمر بلاک برایری ، دارید ، طبیعتا باید برای رسیدن به این ایده آل ، هزینه ای بیشتر پرداخت کنید در حالیکه اگر از پیپی با بلاک برایری با رتبه پایین تر که فرضا بلاک با کیفیتی از نظر نقش و طرح داشته باشد اما یک و یا دو ترک ریز قابل رویت در آن دیده شود ، استفاده کنید شاید بازهم هزینه ای پرداخت کنید اما نسبت به گزینه قبلی بسیار کمتر .

بلاک های دسته دومی ، البته بدون بتونه کاری بسیار مقرون به صرفه تر و در بسیاری موارد از نظر زیبایی و طرح و نقش نیز چشم نواز هستند .

برای درک بهتر و کامل تر تفاوت اساسی بین بلاک های برایری درجه اول و دوم ، نیاز به داشتن اطلاعات نسبت به تمام مراحل ساخت یک پیپ ، احساس می شود که نقطه آغازین این مسیر ، اطلاع از چگونگی رسیدن بلاک های برایری از زیر زمین تا روی میز کار اساتید ساخت پیپ ، می باشد.

* بطور سنتی غده های برایری در اواسط زمستان در ماه نوامبر برداشت می شوند . زمانی که غده ها برداشت می شوند ابتدا با چشم از نظر پوسیدگی و آسیب های ناشی از حشرات مورد بررسی قرار میگیرند که تمام این مراحل با دست انجام می شوند .

در طی این فرآیند سخت و طاقت فرسا در انتها تنها چیزی در حدود ۱۰ تا ۱۵ پوند بلاک برایری از یک غده برایری بدست می آید و مابقی غیر قابل مصرف می باشند .

هنگامی که هر کارگر مقدار معین و قابل قبولی برایر جمع آوری کرد ، آن را به محلی از پیش تعیین شده برای جمع آوری اولیه برایر ها ، منتقل می کند . در این محل ها برایر های جمع آوری شده مرطوب نگه داشته می شوند و بر روی آنها پارچه ای از جنس کرباس کشیده می شود تا قبل از مرحله بعدی که جوشاندن در آب برای از بین بردن ناپاکی ها و شیره و … می باشد ، خشک نشده و ترک برندارند .

پس از مرحله جوشاندن تکه های برایر به کارگاه های برش که برای همین کار مجهز شده اند ، منتقل می شوند تا در این مرحله تکه های بزرگ به قطعات کوچکتری از برایر برش داده شوند که معمولا برای ساخت یک و یا دو عدد پیپ مورد استفاده قرار میگیرند .

برای رسیدن به بلاک های با کیفیت و با ارزش جهت ساخت پیپ در مرحله برش ، مقدار زیادی ضایعات ایجاد می شود .

در همین مرحله است که بسیاری از ترک ها و خوردگی ها و آسیب ها نمایان می شوند ، همین معایب هستند که بلای جان هر سازنده پیپی تا آخرین مرحله ساخت پیپ و به اتمام رسیدن آن ، خواهد بود و باعث آزار و رنجش سازنده های پیپ خواهد شد .

* در طی فرآیند عمل آوری و کهنه کردن ، تکه های برایر در اتاقک هایی با تهویه مناسب و میزان رطوبت لازم برای جلوگیری از ترک خوردن و شکافتن ، نگهداری می شوند .

در قدیم ، مرحله عمل آوری و کهنه کردن برایرها به روش طبیعی و با پهن کردن آنها در زیر نور خورشید در طی دو یا چند سال در تابستان و رطوبت رسانی مناسب ، انجام می گرفت .

در این روش تمام شیره و زوائد روی برایرها به مرور زمان و بطور طبیعی خشک شده و از بین می رود . اما امروزه دستگاه هایی طراحی و ابداع شده اند که به این فرآیند سرعت بخشیده اند . البته توجه به این نکته لازم است که پیپ هایی با کیفیت بالا ، در کیفیت اسموک تفاوتی باهم ندارند چه به روش سنتی عمل آوری شده باشند و چه به روش ماشینی و مدرن !

به ذکر مثالی از میان سازندگان بنام جهانی پیپ در این زمینه می پردازیم :

مائورو آرملینی Mauro Armellini یک پیپ ساز مشهور ایتالیایی است که هنوز هم برایرهای خود را به روش سنتی و طبیعی در مزرعه خود عمل آوری می کند ، در کنار وی اریک نوردینگ Erick Nording یکی از مشاهیر و مفاخر سازنده پیپ در مکتب دانمارک ، از روش ماشینی و نوین جهت عمل آوری برایرهای مصرفی خویش بهره می برد .

نکته جالب در اینجاست که :

آرملینی که از روش سنتی جهت عمل آوری برایرها استفاده میکند در کارگاه خویش از ماشین آلات مدرن برای ساخت و تراش پیپ بهره می جوید ، در حالی که اریک نوردینگ که از روش مدرن جهت آماده سازی برایر استفاده میکند در تمام مراحل ساخت پیپ از هنر دست بهره می برد و پیپ های وی تماما دست ساز هستند .

همین مسئله خود ، پارادوکسی در دنیای پیپ می باشد !!!

فرقی ندارد که برایرها با چه روشی ، سنتی و یا ماشینی عمل آوری شوند ، در انتها مورد بازرسی دوباره قرار می گیرند و برایرهایی که ترک خورده و یا به هر دلیلی معیوب باشند ، کنار گذاشته می شوند .

به طور متوسط از هر ۵۰ بوته برایری شاید بتوان تنها یک بلاک برایری درجه اول و با کیفیت بدست آورد .

سرانجام برایرها بر اساس کیفیت و سایز ، بوسیله حروف و اعداد ، گروه بندی می شوند . پایین ترین سطح کیفیت ، استاندارد Standard نامیده می شود که برای ساخت پیپ هایی مورد استفاده قرار می گیرند که در بدنه آنها از ملات و بتونه کاری و یا لاک و الکل و رنگ برای پوشاندن معایب و رخنه و ترک های سطحی ، استفاده شده و یا بر روی آنها از روکش چرم و یا خز حیوانات استفاده می شود تا ظاهری زیباتر به آنها بدهد .

گروه بعدی با نام پریمیوم Premium شناخته می شوند ، دسته بعدی اکسترا Extra و در نهایت دابل اکسترا Double Extra نامیده می شوند .

اکثر پیپ های موجود در بازار فعلی از برایرهای گروه پریمیوم‌ ساخته شده اند . گروهی که معمولا از هر هزار بلاک برایری ۲ و یا ۳ پیپ درجه اول در آنها یافت می شود .

بهترین بلاک های برایری که معمولا سخترین قسمت ریشه برایر نیز می باشند ، از قسمت خارجی غده برایری تهیه می شوند که بهترین و چشم نوازترین نقش ها را می توان در این بلاک ها پیدا کرد و معمولا اینگونه بلاک ها که به اصطلاح برش شانس Choice Cut نامیده می شوند تنها از غده های برایری با طول عمری بالا ، بدست می آیند .

در اکثر مواقع سازندگان پیپ که شانس داشتن این گونه برش های شانس را بدست می آورند ، ترجیح میدهند پیپ را طوری‌طراحی کنند که در پایان کار سطح پوسته خارجی غده برایری بطور دست نخورده و بکر در لبه آتشگاه خودنمایی کند و به این طریق نشان دهند که پیپ ساخته شده از یک بلاک برایری ارزنده ساخته شده است .

اینگونه بلاک های برایری معمولا دست چین می شوند و بر خلاف سایر بلاک ها که بطور گروه های چند تایی به فروش می رسند ، بصورت تکی و به عنوان کالایی لوکس و با ارزش به فروش می رسند .

 هفت مرحله ساخت پیپ بطور خلاصه :

مرحله اول :

برش اولیه بلاک برایری و ایجاد دو سوراخ بر روی آن : سوراخ آتشگاه و سوراخ مسیر هوایی شنک که به استم منتهی می شود .

مسئله مهم در ایجاد سوراخ هوایی این است که محل اتصال سوراخ هوایی باید پایین ترین نقطه سوراخ آتشگاه باشد تا تمام توتون به طور کامل ، امکان سوختن داشته باشد.

مرحله دوم :

پیاده سازی اولیه فرمی است که قرار است پیپ به آن شکل ساخته شود . این پیاده سازی می تواند بصورت چشمی و یا با طراحی روی بلاک برایری صورت گیرد ، بسته به مهارت سازنده پیپ .

بر اساس نقش و طرح و فرم و فینیش نهایی در نظر گرفته شده برای پیپ ، انتخاب فرم پیپ صورت می گیرد .

مرحله سوم :

برش بر اساس طراحی انجام گرفته برای رسیدن به فرم در نظر گرفته شده می باشد . در این مرحله از قرار گیری سوراخ هوایی در وسط بطور کامل ، اطمینان حاصل می شود و همچنین برای بررسی صحت سوراخ کاری میتوان از یک نخ تمیز کننده بهره برد .

مرحله چهارم :

استفاده از ماشین تراش برای فرم دهی کاسه و شنک تا حد امکان ، اگر چه توجه داشته باشید که کار نهایی و رسیدن به شکل مورد نظر با دست انجام می شود .

مرحله پنجم :

تهیه استم و تعیین شکل و فرم آن که می تواند بصورت دستی و یا ماشینی صورت گیرد و قرار دادن و تنظیم کردن استم‌ و سوراخ شنک نیز در این مرحله صورت میگیرد که باید کاملا هم راستا و با دقت و وسواس بسیار انجام شود .

مرحله ششم :

سمباده کاری سطح بیرونی پیپ با دست و با استفاده از سمباده های نرم می باشد .

برای رسیدن به صاف ترین و صیقلی ترین سطح ممکن و رسیدن به فرم نهایی در نظر گرفته شده برای پیپ ، این مرحله به دقت و وسواس و زمان زیادی احتیاج دارد .

مرحله هفتم :

مرحله پایانی رنگ آمیزی پیپ می باشد ، بوسیله ماشین پرداخت نهایی انجام می شود و با واکس و پولیش مخصوص ، بسته به نوع فینیش انتخابی ، پولیش نهایی صورت میگیرد و پیپ آماده است .

 فرقی ندارد که برایر ها با چه روشی : سنتی یا ماشینی عمل آوری شده باشند ! در هر صورت در آخر کار ، برایر ها مورد بازرسی مجدد قرار میگیرند تا ترک ها و معایب احتمالی دیده شوند و بلاک های آسیب دیده از پروسه ، کنار گذاشته شوند .
به طور متوسط از هر ۵۰ بوته برایری شاید بتوان تنها یک بلاک برایری با کیفیت ممتاز ، بدست آورد .
سرانجام برایرها بر اساس کیفیت و سایز ، بوسیله حروف و اعداد گروه بندی می شوند :
پایین ترین سطح کیفیت استاندارد نامیده می شود که برای ساخت پیپ هایی مورد استفاده قرار میگیرند که در بدنه آنها از ملات و یا لاک الکل برای پوشاندن معایب مختصر ، استفاده می شود و یا بر روی آنها گاهی از روکش چرم و خز حیوانات استفاده می شود که البته این معایب برای عموم قابل مشاهده نخواهد بود .
گروه بعدی با نام پریمیوم Premium شناخته می شود .
دسته بعدی تحت عنوان اکسترا Extra نامیده می شوند .
در نهایت گروه دابل اکسترا Double Extra وجود دارد .
اکثر پیپ ها موجود در بازار از برایر های گروه پریمیوم ساخته می شوند ، گروهی که معمولا از هر هزار بلاک برایری ۲ و یا ۳ پیپ با کیفیت ممتاز در آن یافت می شود .
بهترین بلاک های برایری که معمولا سخترین قسمت غده برایری نیز هستند ، از بخش خارجی غده برایری بدست می آیند که بهترین و چشم نواز ترین طرح و نقش ها را می توان در این بلاک ها مشاهده کرد که معمولا اینگونه بلاک ها که به اصطلاح ” برش شانس ” نامیده می شوند تنها از غده های برایری با طول عمر زیاد بدست می آیند .
در اکثر مواقع سازندگان پیپ که شانس داشتن این برش های شانس را دارند ترجیح می دهند پیپ را طوری طراحی کنند که در پایان کار سطح خارجی غده برایری بصورت دست نخورده در قسمت لبه آتشگاه خود نمایی کند و به این طریق نشان می دهند که پیپ ساخته شده از یک بلاک برایری با ارزش بدست آمده است .
اینگونه بلاک های برایری معمولا دست چین می شوند و بر خلاف سایر بلاک های برایری که به صورت گروه های چند تایی به فروش می رسند ، بصورت تکی و به عنوان کالایی لوکس و با ارزش در معرض فروش قرار میگیرند .
دسته دیگری از بلاک های برایری وجود دارد که می توان گفت با ارزش ترین نوع برایر است البته نه برای سازندگان پیپ امروزی بلکه بیشتر برای دوست داران پیپ و کلکسیونرهای پیپ های قدیمی که معمولا پیپ های ساخته شده از این گروه برایر ، دسته دوم هستند .
این گروه از بلاک های برایری با عنوان بلاک برایری ریشه مرده Dead Root شناخته می شوند .
در طبیعت به هر دلیلی گیاه بطور طبیعی می میرد و بعد از مرگ گیاه ، غده برایری در زیر خاک بطور طبیعی خشک شده و به اصطلاح کهنه می شود که هر چه مدت زمان این فرآیند بیشتر طول بکشد ، کیفیت و طرح و نقش و اسموک پیپ ساخته شده از این نوع بلاک برایری ، بالاتر خواهد رفت .
اگر چه داشتن همچین‌ بلاک برایری برای سازندگان پیپ یک آرزو محسوب می شود اما امکان داشتن آن تقریبا ناممکن است چرا که امروزه بلاک های برایری توسط انسان پرورش داده شده و برداشت وو عمل آوری می شوند .
معروف ترین پیپ های ساخته شده از این گونه بلاک های برایری سری پیپ های DR آلفرد دانهیل می باشند .
بسیاری از سازندگان برای دستیابی به بلاک های برایری با کیفیت ، فداکاری کرده و حتی گاهی با قیمتی بالاتر از قیمت معمول ، هزینه می کنند .
اگرچه این کار ریسک بزرگی است ! چرا که هر بلاک برایری با هر درجه کیفیتی تا تراشیده نشود درون خود را نمایان نمیکند !
اگر چه برخی ، تکه ای از بلاک برایری را از آن جدا میکنند تا تشخیص دهند درون آن چگونه است اما روش کارآمدی نمی باشد .
بطور کل رقابتی بسیار سنگین برای دستیابی به بلاک های برایری ممتاز در بین سازندگان هنری وجود دارد و باید به این میدان رقابت ، کمپانی های بزرگ سازنده پیپ را نیز اضافه کنیم .