مهندسی پیپ کالاباش

مهندسی پیپ کالاباش

در دنیای پیپ، مفهوم “کالاباش” هم به یک شکل و فرم و هم به نوع خاصی از مهندسی اشاره دارد، اگرچه این دو همزمان با پیدایش کالاباش کدو در آفریقای جنوبی تکامل یافتند. این ترکیب منحصربه‌فرد بصری و مهندسی نام خود را از نوعی کدو، کدو کالاباش گرفته است که در سراسر جهان برای کاربردهای مختلف بیش از یک هزاره کشت می‌شود. اگرچه از قرن هفدهم از کدوها به عنوان ظروف سنتی برای اسموک در منطقه استفاده می‌شد، شکلی که پیپ‌کش‌های معاصر با آن آشنا هستند تا اواخر دهه ۱۸۰۰ شناخته نشده بود.

توسعه پیپ کالاباش مدرن

در دوران پر فراز و نشیب (جنگ بوئر)، شرکت بلاتر از هجوم انبوه سربازان و کمبود گسترده برایر در منطقه با فروش تفاسیر مدرن شده از پیپ‌های سنتی کدو سرمایه گذاری کرد. این پیپ‌ها شامل گردن‌های توخالی از  کالاباش خشک شده بود که در دهانه آن حلقه‌ای از چوب پنبه نصب می‌شد، سپس با یک محفظه تنباکوی مرشام با فشار و یک دهانی ولکانیت روی آن تکمیل می‌شد.

کدوهای مورد استفاده در ساخت این کالاباش‌ها به طور خاص برای این ساخت پیپ پرورش داده می‌شدند، تحت یک فرآیند کار فشرده قرار می‌گیرند که شامل هفته‌ها کشت دقیق روی درخت و سپس چند روز پردازش بیشتر برای تبدیل آن‌ها به شکل قابل استفاده است. مهم‌ترین جنبه‌ رشد کدوی کالاباش، حفظ یک انحنای ثابت در سرتاسر و ایجاد یک محفظه وسیع در ناحیه کاسه است که می‌تواند از قسمت بالا درپوش را روی آن قرار داد در حالی که هنوز فضای اضافی زیادی در زیر خود باقی می‌گذارد.

شکل متمایز کالاباش

انحنای کالاباش بخشی نمادین از ساخت پیپ است که نه تنها حالتی بسیار راحت در هنگام کشیدن پیپ ایجاد می‌کند بلکه زیبایی‌شناسی منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهد که در دنیای پیپ کاملاً منحصر به فرد است.

نمای خمیده Calabash و گسترش و فراخی آن به سمت کاسه بلافاصله در برابر پیپ‌های محافظه کارتر و سنتی تولید شده توسط اکثر مارک‌های اروپایی در آن زمان برجسته شد.

طرح کلی جسورانه و سیال کالاباش در ابتدا به موفقیت آن کمک نکرد بلکه نقشی در پس زدن آن توسط  پیپ‌کش‌ها داشت و بسیاری آن را به عنوان یک مد گذرا تصور می‌کردند که به زودی محو خواهد شد. نادرستی این ادعاها کاملاً واضح است زیرا کالاباش در همه اشکالش به یکی از بادوام‌ترین و از نظر فرهنگی ممتازترین عضو دنیای پیپ تبدیل شده است. تأثیر کالاباش به قدری بود که شکل دادن به پیپ کدوئی که به طور سنتی رشد می‌کرد، در نهایت توسط طیف وسیعی از تولیدکنندگان پیپ از سراسر جهان، به ویژه دانهیل، اشتون، سرجاکوپو، استنول، آردور و پترسون، به صورت فراگیر انجام شد.

با وجود ظاهر نمادین شکل کالاباش، چیزی که واقعاً سبک پیپ را در بین پیپ‌کش‌ها برجسته کرد، سیستم منحصر به فرد مهندسی داخلی آن بود که بخشی از ماده اولیه ساخت آن است. از آنجایی که پوسته کدو کاملاً توخالی است و تنباکو در یک محفظه جداگانه ریخته و اسموک می‌شود، دود در داخل کدو جمع می‌شود، قبل از اینکه از طریق دهانی وارد شود دهان شود. این محفظه ثانویه هم به عنوان محفظه خنک کننده و هم محفظه تراکم شناخته می‌شود، دو نام مختصر و مناسب که اثرات تجربه شده توسط بسیاری از افراد سیگاری پیپ را توصیف می‌کند: خنک شدن و خشک کردن دود که پیپ کشیدن را لذت بخش‌تر می کند.

مهندسی داخلی ذاتی

مهندسی کالاباش، همانطور که شناخته شده است، از اصل تراکم سود می‌برد: با پایین آمدن دود داغ به داخل محفظه ثانویه، رطوبت اطراف در هوا و دود به سرعت سرد می‌شود و منبسط می‌شود و باعث متراکم شدن و جمع شدن رطوبت در محیط کم می‌شود.

همانند شکل ظاهری Calabash، مهندسی آن با استفاده از برایر کپی‌برداری شده و به موفقیت بزرگی دست یافته است، آزادی نسبی طراحی که بریار ارائه می‌دهد اجازه می‌دهد تا سبک پیپ به روش‌های بی‌شماری تغییر یابد.

یکی از قابل توجه‌ترین تغییرات طراحی کالاباش، تغییرات فرم کاپیتان وارن کالاباش است که محفظه تراکم را به عنوان ساختاری فنجان مانند که کمی به سمت پایین امتداد می‌یابد، در حالی که استم و شنک نزدیک‌تر به لبه می‌شوند، به تصویر می‌کشد. در بسیاری از موارد، کلاهک محفظه به جای فشار، به داخل کاسه رزوه می‌شود و به طراحی استحکام بیشتری می‌بخشد.

مواد جایگزین در کالاباش های مدرن

یکی از تاثیرگذارترین رویدادها در رابطه با پیشرفت شکل و عملکرد کالاباش‌ها، انقلاب صنعتی پیپ سازی است که توسط Sixten Ivarsson در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد. با پیشرفت این حرکت و اصلاح تکنیک‌های کنده‌کاری، طرح نمادین کالاباش به روش‌های مختلفی توسط افرادی که آن‌ها را می‌ساختند، تغییر یافت، که منجر به انبوهی از بازخوانی‌های برجسته از این شکل جاودانه شد.

همانطور که شکل کنده کاری تغییر می‌کرد، کلاهک اتاقک مرسوم نیز تغییر می‌کرد، صنعتگران از سراسر جهان آن را در موادی مانند عاج ماموت، شمشاد، خاک رس و شاخ، در میان انبوهی از موارد دیگر تولید می‌کردند. این ترکیب از تغییرات، طیف بسیار متنوعی از پیکربندی‌ها را با خود به ارمغان آورده است که اغلب آثاری از هنر ساختاری و عملکردی واقعی هستند و مرزهای آنچه را که در ساخت پیپ ممکن است به پیش می‌برند.

یک پیشرفت جالب پس از پیدایش کالاباش

Reverse Calabash می‌باشد، طرحی که از طراحی کلاهک محفظه قبلی خود اجتناب می‌کند به جهت داشتن یک محفظه تراکم سوراخ شده در قسمت شنک. این توزیع مجدد ویژگی‌های جدید، مستلزم افزایش قطر شنکی است که اغلب برای گنجاندن محفظه‌ای با حجم قابل‌توجهی گسترش می‌یابد و به بسیاری از پیپ‌های کالاباش معکوس زیبایی ‌شناسی عضلانی متمایز می‌دهد.

ورنر مومرت، نمونه‌ای استثنایی از سازندگان پیپ است، استفاده او از پتانسیل هنری کالاباش مخصوصاً ریورس کالاباش، سبک کنده‌کاری الهام‌گرفته از هنر دکوی او، تکنیک‌های پر جنب و جوش و استفاده گسترده شیشه به‌عنوان شنک است، که طراحی‌های مدرنی را ارائه می‌کند که ریشه در بیش از یک قرن تاریخ ساخت پیپ دارد

در حالی که در همین حین کالاباش به روش‌های خلاقانه و هنری تکامل یافته است و عناصر اصلی داخلی آن آزمایش‌ها و حتی جابه‌جایی را تجربه کرده‌اند و ویژگی‌های اسموک آن بی‌تردید محبوب هستند و تجربه پیپ کشیدن منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهد که بسیاری همچنان از آن لذت می‌برند. طرح‌های اولیه دیگر انواع پیپ در طول قرن‌ها در بعضی موارد مانند اصلاح مواد و اجرای مهندسی اولیه، اندکی تغییر کرده‌اند اما کالاباش به عنوان یک رویکرد متفاوت با ارائه تجربه‌ای بسیار متفاوت همچنان بی تغییر و ثابت باقی مانده است.

هر پیپ‌کشی باید حداقل یک کالاباش داشته باشد، همانطور که باید یک میرشام و یا کورن کاپ داشته باشد.

Calabash تاریخ و سنت را به عنوان شاخه‌ای از طراحی پیپ ارائه می‌دهد و خواص منحصر به فرد آن همچنان حتی کسانی را که اسرار آن را می‌دانند تحت تأثیر قرار می‌دهد!

شما می‌توانید برای تهیه پیپ و ادوات آن به صورت آنلاین در وب سایت فروشگاه پاسارگاد تاباک یا بصورت حضوری آن را تهیه کنید.

جدید ترین اخبار پیپ با ماسترو رحیمی

همین امروز عضو انجمن سفر و پیپ شوید

خرید پیپ     فروشگاه اول

خرید پیپ      فروشگاه دوم

بخشی کوتاه از آموزش پیپ

برگرفته از آموزه‌های ماسترو رحیمی و استاد کامران
گرد آوری توسط تیم تولید محتوای پاسارگادتاباک
در انجمن پیپ و سیگاربرگ ایران
تاریخ انتشار اولیه محتوا ، دهه ۱۳۹۰
بازنشر و بروز رسانی شده
توسط هرکول انجمن پیپ
در خرداد ۱۴۰۴
PasargadTabac
Mastro Rahimi

آپدیت مرداد ۱۴۰۴

پیپ ریورس کالاباش سیستم ماسترو رحیمی

پیپ های سری کالاباش
پیپ خاصی که ماسترو رحیمی برای هر کسی نمی سازد ، در واقع معروف است که ماسترو رحیمی اولین طراح و سازنده اصولی پیپ ایران و اولین طراح و سازنده پیپ کالاباش و پیپ ریروس کالاباش در ایران برای هر کسی پیپ نمی سازد ،
بسیاری از افراد فکر می‌کنند پی‌ دو محفظه‌ای جدید است ؛ یا یک مد زودگذر یا یک عملکرد جدید اما چنین نیست ! پیپ کدو سنتی یک پیپ دو محفظه‌ای است و یکی از بهترین پیپ ها برای اسموک .
که در این تصویر از برایر استفاده شده است.

متأسفانه حمل و استفاده از آن سخت است – قطعاً نوعی پیپ برای نشستن روی صندلی و اسموک در حالت آرامش است . آنچه با این طراحی از پیپ دو محفظه‌ای در پی آن هستیم ، کاربرد جدیدی از یک ایده قدیمی است .

می‌خواهیم راحتی پیپ استاندارد برایر را با ویژگی‌های اسموک پیپ کدو سنتی ( گورد کالاباش ) ترکیب کنیم . اگر ساختار مهندسی پیپ کدو را بررسی کنید ، یک محفظه تنباکو ، سپس یک سوراخ تهویه کوتاه ، بعد یک محفظه هوای بزرگ و در نهایت سوراخ تهویه دیگری پیدا می‌کنید . نکته کلیدی ، محفظه هوای بزرگ است . می توان گفت که یک حد بالایی وجود دارد ، اما برای اهداف عملی ، هرچه محفظه بزرگ‌تر باشد ، بهتر عمل می‌کند . پیپ های دو محفظه‌ای ارائه شده ساختاری مشابه پیپ کدو سنتی ( گورد کالاباش ) دارند .

محفظه هوا سه کاربرد دارد :

اولاً ، زمان و فضا برای خنک شدن دود فراهم می‌کند . اندازه محفظه هوا را در چندین لوله کدو اندازه‌گیری کرده و معلوم می شود که ۵۰ تا ۸۰ سانتی‌متر مکعب (۳.۶ تا ۵ اینچ مکعب) معمول است . سطح داخلی و گاهی ماده استفاده شده است که دود را خنک می‌کند . ۶۵ سانتی‌متر مکعب معادل یک پیپ چرچ واردن به طول ۲۰۵ سانتی‌متر است .

ثانیاً ، رطوبت در حین عبور دود از محفظه هوا از آن جدا می‌شود . آشفتگی عبور دود از محفظه دوم و کاهش دما باعث جداسازی رطوبت می‌شود . پیپ هایی با محفظه کوچک ، مانند پترسون ، به دلیل آشفتگی هوا مقداری رطوبت را جدا می‌کنند ، اما فاقد سطح کافی برای خنک‌سازی هستند .

ثالثاً ، رطوبت جدا شده از دود باید جایی برود . احتمالاً اشکال کاوالیر یا هانتر به اندازه هر پیپ دیگری رطوبت جمع می‌کنند . در پیپ دو محفظه‌ای ، سوراخ‌های تهویه کاملاً از کف محفظه بالا هستند . باید بسیار مراقب بود که سوراخ‌های تهویه را بالا نگه دارید برای جلوگیری از قل قل پیپ . اکرچه در این طراحی به ندرت بیش از یک شبنم ملایم در داخل محفظه در حین اسموک تشکیل می‌شود .

ملاحظه نهایی در طراحی ، روش اتصال دهانه پیپ است . چوب در پاسخ به رطوبت و دما تغییر شکل می‌دهد . این یعنی هر اتصال اصطکاکی یا اتصال چسبی بین مواد مختلف ، احتمالاً در طول زمان از بین می‌رود . می توان از یک درپوش پیچی در انتهای محفظه هوا استفاده کرد . رزوه را می‌توان زمانی که پیپ داغ یا خیس است استفاده کرد . تنها اتفاقی که می‌افتد این است که درپوش در پاسخ به تغییرات چوب ، بیشتر یا کمتر پیچ می‌شود . یک اتصال رزوه‌ای ساخته شده به خوبی تا زمانی که خود پیپ دوام می‌آورد ، باقی می‌ماند .

با این حال ، از آنجا که درپوش انتهای محفظه ممکن است میزان سفت شدن آن را تغییر دهد ، درپوش و دهانه پیپ نمی‌توانند به صورت یکپارچه ساخته شوند . بنابراین ، درپوش به پیپ پیچ می‌شود و دهانه پیپ به درپوش با یک اتصال قابل تنظیم متصل می‌شود .

تمیز کردن پیپ

یک دستمال کاغذی را در محفظه می‌پیچانیم، پیپ را چند بار می‌چرخانیم و دستمال کاغذی را بیرون می‌کشیم. داخل درپوش را پاک می‌کنیم و سپس یک تمیزکننده پیپ را از سوراخ تهویه و دهانه عبور می‌دهیم .

ایده ای برای اسموک خنک در کالاباش ماسترو رحیمی …
اما این پیپ ها نصیب هر کسی نمی شود !