منشاء پیدایش پیپ کالاباش

منشاء پیدایش پیپ کالاباش

کالاباش یکی از نمادین‌ترین و جاودانه‌ترین اشکال پیپ در تمام دوران است که به یک طرح مهم و تاریخی در ساخت پیپ تبدیل شده. فرم عجیب و غریب و متمایزی است که بلافاصله قابل تشخیص است، انواع ساخته شده با کدو شاید معروف ترین و شناخته شده‌ترین نسخه آن باشد.

خاستگاه Calabash و داستان ورود جریان آن به دنیای پیپ بسیار جذاب است، به طوری که یک فروشنده دوره گرد تا حد زیادی مسئول موفقیت اولیه آن است و طبق گزارش‌ها اولین کسی بود که آن‌ها را صادر می‌کرد. با این حال، مهم است که ابتدا عوامل زمینه‌ای را در دوره زمانی تاریخی که منجر به موفقیت اولیه کالاباش کدو شد، بررسی کنیم.

تاریخچه کالاباش کدو

کالاباش کدو در طول دهه ۱۶۰۰ در امتداد قسمت جنوبی آفریقا به وجود آمد و بعدها در بین سربازان استرالیا، کانادا، نیوزیلند و بریتانیا که در جنگ دوم بوئر از ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲ شرکت کردند، بسیار محبوب شد. سربازان به خانه برگشتند و پیپ‌های کالاباش کدو را به عنوان سوغاتی با خود آوردند. با این حال، این پیپ‌ها چیزی بیش از یک سوغات ساده بودند، زیرا به دلیل ویژگی‌های اسموک و فرم غیر عادی‌شان که به‌طور چشمگیری از پیپ‌های نسبتاً سنتی تولید شده توسط کارخانه‌ها در آن زمان فاصله می‌گرفتند، متمایز بودند.

H.L. Blatter ۱۶ ساله بود که جنگ دوم بوئرها آغاز شد و او برادرش ارنست و خواهرش مارگریت را از زادگاهشان بیرمنگام انگلستان تا آفریقای جنوبی دنبال کرد تا تجارت خود را راه اندازی کنند. خواهران و برادران ابتدا یک فروشگاه کوچک را در یک خیابان فرعی باز کردند و چند هفته بعد به بخش شلوغ‌تری از کیپ تاون رفتند، در حالی که فروشگاه خانوادگی از سربازان مستقر در شهر بندری شلوغ کشور بهره زیادی می‌برد.

مسیرهای تجارت دریایی در طول جنگ مختل شد و کمبود عرضه ایجاد کرد و به دلیل کمبود، تقاضای زمان جنگ بازار را برای فروش پیپ به سربازان در آفریقای جنوبی تحت اشغال بریتانیا باز کرد، جایی که بومیان از قرن هفدهم از کدو به روش سنتی جهت مصرف تنباکو استفاده می‌کردند.

در مقاله‌ای که در نسخه ژوئیه ۱۹۴۸ مجله Pipe Lovers منتشر شد، H.L. Blatter نوشت: در طول سه سال آینده که در طول جنگ در جریان بود، ما با تجارت خوبی روبرو شدیم. هزاران سرباز خرج می‌کردند و جنگ باعث رونق گرفتن بازار شده بود. از آنجایی که سربازان همه می‌خواستند یکی دو پیپ را به عنوان سوغات به خانه ببرند، سخت مشغول ساخت این پیپ‌ها بودیم.

بلاترها با چسباندن یک محفظه تنباکوی ساخته شده از خاک رس یا گِل سرخ به انتهای بزرگتر کدوی مخروطی شکل و یک دهانه لاستیکی به دهانه در انتهای کوچکتر، پیپ کدوی آفریقایی را با موفقیت مدرن کردند. بلاتر در مورد ویژگی‌های اسموک کردن کدوها توضیح داده و می‌گوید: برای ساخت پیپ ایده‌آل است، زیرا وزن سبکی دارد، محفظه هوایی بزرگی دارد که برای اسموک خنک مناسب است، به خوبی رنگ می‌پذیرد.

پس از جنگ، بلاتر به مشکلات مالی که کسب و کار خانوادگی با آن روبه‌رو شد اشاره می‌کند: زمانی که جنگ در سال ۱۹۰۲ به پایان رسید و رونق تجارت به پایان رسید. تعدادی پناهنده بودند که ماندند، اما تعداد خریداران برای حفظ کار با همان سرعتی که در این سه سال جنگ پیش می‌رفت کافی نبودند.

بنابراین، با وجود پیپ‌های فراوان اما بدون مشتری، دو کار را می‌توانستیم انجام دهیم: یا مشتریان جدیدی برای پیپ‌های کالاباش خود پیدا کنیم یا اینکه آن‌ها را بفروشیم و به کانادا برگردیم.

من به انگلستان رفتم تا ببینم آیا می‌توانم در آنجا بازاری برای کالاباش ایجاد کنم، اما همه شرکت‌های پیپ سازی فقط به من می‌خندیدند. آن‌ها گفتند که پیپ کدو فقط یک ابداع جدید است – یک مد گذرا – و به زودی فراموش می‌شود، علی‌رغم اینکه اسموک خوبی می‌داد.

من ناامید به آفریقای جنوبی برگشتم و پیپ‌های فروخته نشده را در انگلیس رها کردم. به نظر می‌رسید ارزش زحمت و هزینه‌ای را نداشته باشند که آن‌ها را با خودم برگردانم.

آغاز پیپ کالاباش در خارج از آفریقا

همانطور که مشخص شد، زمان‌بندی بلاتر نامناسب بوده است. پس از بازگشت به لندن در سال بعد، بلاتر متوجه شد که پیپ کالاباش تقاضای زیادی دارد و تمام پیپ‌های موجودی خود را فروخت و سفارش ساخت صدها پیپ دیگر را نیز دریافت کرد. بلاتر متوجه شد که این رویداد چقدر مهم است و نوشت: شاید بتوان گفت این آغاز واقعی پیپ کالاباش در خارج از آفریقا است.

با فراگیر شدن این پیپ، همه علاقه‌مندان مشتاق خرید یکی از این پیپ‌های عجیب و غریب بودند که از کدویی که در آفریقای جنوبی رشد می‌کرده بود، بودند. بلاتر همچنین فرآیند زمان‌بر ساخت پیپ‌های کدو را توضیح می‌دهد، زیرا هر یک از آن‌ها منحصر به فرد و دست ساز هستند.

در داخل هر یک از این پیپ‌ها یک حلقه چوب پنبه‌ای نصب می‌شود تا اتصال هوا را تضمین کند و اجازه تراوش هوا را ندهد و این خود یک چالش است.

بلاتر بیشتر در مورد مزایای پیپ‌های کالاباش توضیح می‌دهد: یک کالاباش خوش ساخت برای پیپ‌کش‌های متمایز جذاب خواهد بود زیرا دارای ویژگی‌های ارزشمند پیپ بلند آلمانی است اما به شکلی بسیار راحت‌تر. از آنجایی که کاسه فقط قسمت کوچکی از گردن توخالی را اشغال می‌کند، فضای کافی برای تشکیل یک ظرف در زیر کاسه وجود دارد که همان نقش کاسه پایینی پیپ‌های آلمانی را در جلوگیری از ورود شیره به استم و دهانی را ایفا می‌کند.

خواص و خصوصیات کدو حلوایی

بر اساس کتاب جامع لسلی لوند در سال ۱۹۹۱ One Half Holds the Sky The African Calabash: Symbolism and Techniques کدو به دلیل وزن سبک، دوام و ضدآب بودنش مشهور است و از حداقل ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در سراسر آفریقا کشت شده است. این کتاب اشاره می‌کند که مصر احتمالاً بقیه آفریقا را با کدو آشنا کرده است و مردم‌شناسان حدس می‌زنند که گروه‌های شکارچی-جمع‌آور اولیه ممکن است از کدوها به عنوان ظرف استفاده کرده باشند.

شکل‌ها و اندازه‌های مختلف کدوها باعث شده است که از آن‌ها به طرق مختلفی استفاده شود، برای آلات موسیقی، شناور برای تورهای ماهیگیری، ملاقه، جوهردان و به عنوان ابزار مقدس برای مراسم مذهبی در برخی فرهنگ‌ها.

از نظر رشد کدو به عنوان یک گیاه، لوند خاطرنشان می‌کند: زمانی که برای اولین بار رشد می‌کند، گیاه سبز است. در مرحله بلوغ به رنگ زرد روشن است. در نهایت، هنگامی که رسیده می‌شود یا به رنگ عسلی پررنگ یا نارنجی تیره تبدیل می‌شود. سفت و صاف است، داخل آن مانند کاغذ خشن است. ضخامت کناره‌ها به نوع کدو بستگی دارد. با افزایش سن و استفاده، رنگ کدو ممکن است به قهوه‌ای، شرابی یا حتی سیاه تغییر کند.

برای کسانی که می‌خواهند اطلاعات بیشتری در مورد پیپ‌های کالاباش مطالعه کنند، کتاب تاریخچه پیپ کالاباش نوشته گری بی شریر یک کتاب ضروری است. تجزیه و تحلیل فوق‌العاده دقیق در مورد تاریخچه پیپ کالاباش کدو، نحوه رشد کدو، تکامل طراحی در طول دهه‌ها و روش‌های ساخت از گذشته و حال را ارائه می‌دهد. همچنین یک منبع معتبر انگلیسی برای کمک به آشنایی و شناسایی برند ارائه می‌کند، افراد معروفی را که پیپ کالاباش می‌کشیدند بررسی می‌کند و یک فصل کامل درباره رابطه بین تصویرگران شرلوک هلمز و پیپ کالابش صحبت می‌کند.

فرآیند پرورش کدو حلوایی

یک فصل از کتاب شریر، مراحل تولید مورد استفاده کشاورزان کالاباش را تشریح می‌کند و فرآیندهای مورد استفاده خانواده کرافورد در مزرعه Toorkloof در آفریقای جنوبی به عنوان نمونه‌های بسیار عالی است. اولین گام شامل برنامه‌ریزی دقیق از سوی کشاورز است و شریر خاطرنشان می‌کند که کشاورز باید تصمیم بگیرد: چه مقدار زمین کاشته شود، چه اندازه گردن کدو باید رشد کند و خمیدگی‌ها چقدر باید باشد.

علاوه بر این، او باید از نیروی کار با تجربه کافی اطمینان حاصل کند. پس از مرحله برنامه‌ریزی، زمین معمولاً در اواخر تابستان شخم زده می‌شود و سپس کوددهی می‌شود. پس از چند هفته، مزرعه شیار می‌شود تا جریان آبیاری مناسب داشته باشد و بذرها دو تا چهار هفته بعد جوانه بزنند.

کشاورزان علاوه بر حفظ محصولات زراعی باید هوشیار و مراقب آفات و حشرات باشند. موجوداتی مانند مگس‌های میوه، ژربیل‌ها، هزارپاها و حلزون‌ها تهدیدی بزرگ برای میوه‌های در حال رشد هستند که چالش‌ برانگیزترین و ویران ‌کننده‌ترین حشره آن کاترپیلار است.

هنگامی که یک پروانه تخم‌های خود را در گل‌های باز قرار می‌دهد، هزاران کاترپیلار بچه ظاهر می‌شوند و شروع به بلعیدن محصولات می‌کنند. شریر خاطرنشان می‌کند: کالاباش‌های در حال رشد با کرم خوردگی در سراسر سطح کدو، زخمی و غیرقابل استفاده می‌شوند. سمپاشی منظم آفت کش‌ها و همچنین ایجاد تله برای ژربیل‌ها و موش‌ها الزامی است.

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های فرآیند رشد کدو، اطمینان از این است که کدو از خمیدگی مناسب برخوردار باشد. در این مرحله باید بسیار مراقب باشید زیرا محصول در حال رشد، شکننده است و می‌تواند به راحتی آسیب ببیند.

شریر خاطرنشان می‌کند: کدو باید روی تاک دستکاری شود تا گردن در راستای شکم کدو قرار گیرد، به آرامی خم شود، با انحنای نه خیلی باز یا بسته.

شریر توضیح می دهد: کدو حلوایی که همیشه بر روی زمین در یک شکاف کم عمق قرار گرفته است، از دو طرف با سنگ‌های کوچک و کلوخه‌های زمین حمایت می‌شود تا در برابر باد مقاومت کند، نیروهایی که به طور مداوم سعی در از بین بردن آن دارند. این تنظیم به صورت هفتگی و بسته به آب و هوا، در گرم‌ترین زمان روز، معمولاً بین ساعت ۱۰:۰۰ صبح تا ۴:۰۰ بعد از ظهر بررسی می‌شود.

برداشت در فوریه آغاز می‌شود و شریر خاطرنشان می‌کند: رنگ میوه‌ها سبز مایل به سفید هستند، هنگامی که توسط دستان متخصص به صدا در می‌آیند، صدایی کسل کننده و توخالی دارند و زیر قسمت پیچک آن، خشک و چروکیده است. پس از آن، گردن‌های کدو را اره می‌کنند تا فرم نمادین کالاباش ایجاد شود و سپس در آب می‌جوشانند. برای از بین بردن شیره و هر گونه حیات باقیمانده در چوب و از بین بردن پوسته نازک بیرونی جوشانده می‌شوند.

شریر دستگاه و فرآیند جوش را توضیح می دهد: دستگاه مورد استفاده ساده اما بسیار کاربردی است. یک سازه آجری در اطراف یک کتری بزرگ فولادی با ظرفیت ۴۸۰ لیتر ساخته شده است. کتری دارای دهانه بالایی برای پر کردن و دریچه کناری برای تخلیه است. یک دودکش با کنترل دمپر، کشش را ایجاد می‌کند. کتری پر می‌شود و بعد از آن، آتش هیزمی روشن می‌شود. بلافاصله پس از رسیدن به نقطه جوش، گردن‌ها اضافه می‌شوند. شدت آتش و سطح آب تا صبح روز بعد که گردن‌ها برداشته می‌شود حفظ می‌شود.

در حالی که کدو پس از جوشیدن هنوز مرطوب است، پوست بیرونی قسمت گردنی‌ها برداشته می‌شود، سپس توده داخلی گردن کدو از طریق دهانه بزرگ خارج می‌شود معمولاً با قاشق یا چاقو قبل از اینکه آخرین بار آبکشی شود. پس از آبکشی، گردن‌ها به دقت روی انتهای اره‌شده‌شان، روی قفسه‌های سیمی قرار می‌گیرند. ابتدا گردن‌ها به مدت سه ساعت در آفتاب خشک می‌شوند و سپس به مدت شش روز در یک محفظه نگهداری می‌شوند. محفظه‌ای تهویه شده، اگر کدوها خیلی سریع خشک شوند، ترک می‌خورند و کپک می‌زند.

پرورش کدو، کاری دقیق و وقت گیر است اما نشان دهنده پشتکار و زحمت نسل‌های کشاورزان است که همچنان این سنت را به فرزندان خود منتقل می کنند. طراحی پیپ کالاباش همچنان توسط سازندگان صنعتگر پیپ و همچنین کارخانه‌های تولید پیپ در سراسر جهان انجام می‌شود. فرم کالاباش امکانات بی‌پایانی را به ذهن‌های خلاق ارائه می‌کند و نمونه های کدو حلوایی همچنان امروزه تولید می‌شوند، البته در مقادیر بسیار کمتری نسبت به دهه‌های پیش.

شما می‌توانید برای تهیه پیپ و ادوات آن به صورت آنلاین در وب سایت فروشگاه پاسارگاد تاباک یا بصورت حضوری آن را تهیه کنید.